O αφρικανός γέρος και το laptop

Σε προηγούμενη ανάρτηση, είχα περιγράψει πώς η αδερφή μου, μου έδωσε το laptop της για να το φτιάξω από κάποια ‘προβληματάκια’. Η αποστολή μου ήταν πιο δύσκολη από ότι περίμενα. Βρέθηκα αντιμέτωπος με 375 τουλάχιστον μολυσμένα αρχεία, τα οποία ύστερα από 5 ημέρες, ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν τα εξουδετέρωσα. Παρόλα αυτά, το laptop δουλεύει ικανοποιητικά τώρα, αλλά δεν ξέρω ως πότε.

Τώρα είμαι στο πιο κρίσιμο (και τελικό) σημείο της περιπέτειας μου. Πρέπει να εξηγήσω στην computer-illiterate αδερφή μου, τι πρόβλημα είχε το laptop, τι έκανε λάθος, γιατί μου πήρε τόσο καιρό να ολοκληρώσω την επιδιόρθωσή του, και τι πρέπει να κάνει από εδώ και στο εξής. Όλα αυτά με απλά και κατανοητά λόγια. Ακολουθεί η επιστολή που της έστειλα.

Βάνια,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εξηγήσω τι ακριβώς έγινε με το laptop σου. Σου γράφω, αντί να σου τα πω προφορικά, γιατί έτσι μπορώ να ελέγξω πιο εύκολα κάποιες αυθόρμητες αντιδράσεις του προσώπου μου, αλλά και να καταπνίξω την, αυθόρμητη επίσης, εκδήλωση συναισθημάτων, όπως οργή, λύπηση, γέλιο, και  κλάμα.

Για να καταλάβεις τι συνέβη, ας ξεχάσουμε ότι μιλάμε για ένα φορητό υπολογιστή. Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε με δυσνόητους επιστημονικούς όρους. Ας υποθέσουμε ότι το laptop σου είναι ένας άνθρωπος. Το laptop σου είναι παλιό, πολύ παλιό, άρα ο άνθρωπος με τον οποίο θα παρομοιάσουμε το laptop σου είναι ένας γέρος άνθρωπος, πολύ γέρος.

Ο γέρος αυτός ας υποθέσουμε ότι είναι δημόσιος υπάλληλος και κάνει μια απλή δουλεία, και μονότονη. Στα νιάτα του ίσως ήταν κάποιος αθλητής, αλλά  η δουλεία που του έδωσε η κυβέρνηση του ποτέ δεν αξιοποιούσε όλες τις δυνατότητες του. Έτσι πέρασαν τα χρόνια, και ο υπάλληλος γέρασε χωρίς να κάνει κάτι το αξιόλογο. Όταν μπήκε στο Δημόσιο, του δώσανε να φορέσει ένα κουστούμι. Με το κουστούμι αυτό θα έπρεπε να έρχεται στην δουλειά και με αυτό να εργάζεται. Όταν το πρωτοφόρεσε, ήταν πολύ ωραίο και φανταχτερό. Τα χρόνια όμως πέρναγαν και το κουστούμι έμενε ίδιο. Η εταιρεία που το είχε κατασκευάσει, ανά καιρούς το επιδιόρθωνε δωρεάν, αρκεί να έστελνε το Δημόσιο τον υπάλληλο για να το επιδιορθώσει, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Με το πέρασμα τον χρόνων βγήκαν νέα κουστούμια, και αυτό το κουστούμι σταμάτησε να υποστηρίζετε. Τα γόνατα του παντελονιού έχουν σκιστεί και κανείς δεν τα μπάλωσε, και πολλά από τα κουμπιά του σακακιού έχουν χαθεί. Όταν χάλασαν τα παπούτσια του κουστουμιού, δεν υπήρχαν άλλα για αντικατάσταση, και τώρα ο γέρος πάει στην δουλειά ξυπόλητος. Πολλές φορές αρρωσταίνει και κάνει πυρετό, επειδή τα πόδια του είναι εκτεθειμένα στο κρύο.

Το Δημόσιο παρείχε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον γέρο, αλλά αυτό ήταν μόνο στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε καθόλου η υγεία του. Το δωρεάν σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ήταν φτιαγμένο στα  σύμφωνα με ρωσικά πρότυπα Αβίρα-Αντιβίρ, αλλά υπολειτουργούσε γιατί κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί να ανανεώσεις τις τεχνικές διάγνωσης και θεραπείας, και για την ακρίβεια τα λεφτά του ταμείου τα έτρωγαν άλλοι. Όπως στην Ελλάδα, αλλά ας υποθέσουμε ότι ο ρακένδυτος γέρος ήταν σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, σαν το Σουδάν.

Ο γέρος, στα νιάτα του, είχε πολλές σεξουαλικές επαφές, με αποτέλεσμα να έχει κόλληση πάρα πολλές ασθένειες. Μια μάλιστα από τις ερωμένες του, του είχε κάνει πλύση εγκεφάλου (neuro-programming) και ο γέρος τα βράδια, έμπαινε σε ένα είδος ύπνωσης και υποβολής και μπορούσε ο καθένας να τον βάλει να κάνει ότι ήθελε. Όσο για τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες, όσο πέρναγαν τα χρόνια αυτά, οι μόλυνση εξαπλωνόταν. Το αποτέλεσμα ήταν οι κινήσεις του να είναι αργές., σχεδόν νωχελικές Πιο αργές από τις κινήσεις άλλων γέρων της ηλικίας του. Όταν η κυβέρνηση του κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά, ήταν πλέον πολύ αργά. Και αντί να τον αφήσουν να  πάρει σύνταξη για να περάσει ήρεμα τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και αντί η κυβέρνηση να βρει κάποιον  νέο αντικαταστάτη του, προτίμησαν να τον ταλαιπωρήσουν και να τον θεραπεύσουν. Φυσικά  η κυβέρνηση του Σουδάν δεν έχει ιδέα με ποιο τρόπο να θεραπεύσουν όλες αυτές τις ασθένειες γιατί δεν έχουν το know-how.

Η μόνη λύση είναι να φέρουν κάποιο γιατρό από τις ‘ανεπτυγμένες χώρες’, και ο γιατρός πρέπει να  είναι κάποιος χαζομαλάκας από τους ‘Γιατρούς χωρίς σύνορα’. Για να κάνει την σκατοδουλειά τσάμπα..

Ο γιατρός που βρήκαν, ο Δώκτορ Π.Λουτόνικ ήταν γνωστός του δικτάτορα του Σουδάν. Είχε πάει σε πολλές ιατρικές αποστολές όχι μόνο στο Σουδάν, αλλά και σε γειτονικές χώρες. Ήταν αηδιασμένος από τον τρόπο που συμπεριφέρονταν οι χώρες αυτές στους πολίτες τους, αλλά έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για τους ανήμπορους και τίμιους αφρικανούς και ήθελε να τους βοηθήσει. Ο γιατρός, όταν παρέλαβε τον ασθενή, δεν πίστευε στα μάτια του. Δεν είχε δει ποτέ του τόσους πολλούς ιούς μαζεμένους σε ένα ζωντανό οργανισμό. Μάζεψε όλες τις ακτινογραφίες και όλα τα κλινικά αποτελέσματα και τα ανάρτησε στο ιατρικό blog του, για να πάρει συμβουλές από άλλους γιατρούς, όπως τον Δόκτορα Χοστώλη (με ενεργό δράση σε διάφορα πολεμικά μέτωπα), τον Δόκτορα Ντέηβιντ Μπάι-Ο (σκαπανέας της άναρχο-αυτόνομης ιατρικής, o οποίος σαν καλύτερη λύση πρότεινε να ντύσουν τον ασθενή με το νέο ανοξείδωτο, αδιάβλητο, αλλά και δύσχρηστο ατσάλινο σακάκι, αφρικανικής προέλευσης με ψευδώνυμο Ουμπούντου),του Δόκτορα Μαργκαρισαμθινγκ και φυσικά τον Δόκτορα Λευτέρη Νταβουτάκη (από τους πιο γνωστούς πρωκτολόγους σε όλο τον πλανήτη). Αφού έλαβε συμβουλές, άλλες σωστές και άλλες λάθος, ξεκίνησε η διαδικασία διάγνωσης εκ νέου και απομάκρυνσης των ιών.

Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρονοβόρο, γιατί κάθε ιος ήθελε και διαφορετική αντιβίωση, και η κάθε αντιβίωση έπρεπε να δρα μόνη της, όλο το βράδυ. Άρα 5 διαφορετικές αντιβιώσεις χρειαζόντουσαν αντίστοιχα 5 μέρες θεραπείας συνολικά.

Τώρα που σου γράφω ο Αφρικανός γέρος βρίσκετε στα πόδια του αλλά υπάρχουν ορισμένα θέματα. Πρώτον, αναγκαστήκαμε να του κάνουμε λοβοτομή. Ναι μεν περπατάει, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να σωριαστεί κάτω, καθώς του έχουν αφαιρεθεί αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα (system files, dll, κτλ). Δεύτερον, ορισμένοι ιοι δεν ήταν δυνατόν να αφαιρεθούν, και τώρα απλά βρίσκονται σε αδράνεια. Με μια λάθος κίνηση θα ξεκινήσουν να μολύνουν πάλι τα άλλα μέρη του σώματος του γέρου.Και τέλος, κάποια  μολυσμένα μέρη του σώματος, δεν γινόταν να καθαριστούν αφού εμφάνιζαν σημάδια σήψης και νεκρικής ακαμψίας. Δυστυχώς έπρεπε να αφαιρεθούν..

Όσο για την ενδυμασία του, δεν μπορέσαμε να του βάλλουμε καινούργια και καθαρά ρούχα. Ακόμα φοράει το σκισμένο σακάκι του. Το σώμα του έχει καταπονηθεί τόσο, που αν δοκιμάζαμε να του βγάζαμε το σακάκι, θα διαλυόταν στα βασικά του άλατα. (και το σακάκι και ο γέρος). Παρά την λοβοτομή, το έργο του μπορεί ακόμα να το φέρει εις πέρας. Αλλά αν τον αναγκάσεις να κάνει 2 πράγματα ταυτόχρονα, ή ακόμα χειρότερα αν τον αναγκάσεις να μάθει να κάνει διαφορετικές εργασίες, φοβάμαι ότι θα επιδεινωθεί η κατάσταση του, και η μόνη επιλογή θα είναι να προσλάβεις έναν νέο υπάλληλο.