Thursday, 2 February 2012

Τα παιδιά. Τότε και σήμερα.

Συνέχεια ακούω από γνωστούς μου παράπονα για τα σημερινά παιδιά. Άκουσα και ένα άθλιο τραγούδι από τους Μαύρη Μαγιονέζα (συνάπτεται παρακάτω) και το ποτήρι ξεχείλισε. Άκουσα δηλαδή κάποιον να λέει: "Τα παιδιά δεν παίζουν πια κρυφτό και μήλα, είναι όλοι μέρα στο facebook και στο WoW".

Μα τι μαλακίες λέτε? Λες και η δικιά μας γενιά ήταν διαφορετική. Συγκεκριμένα αυτός που το είπε, τον θυμάμαι το '86 που έλιωνε στο Arkanoid!!! Και να ήταν ο μόνος? Όλοι μου οι γνωστοί, αν δεν έλιωναν  όλοι μέρα μπροστά στον Amstrad ή στο Commoder ή θα έλιωναν στον Spectrum (αυτόν με τα κουμπιά από γομολάστιχα). Αφού στο σχολικό όλοι παραμιλάγαμε με το Master of Kung-Fu, Matchday, και Bubble-Bobble. Όχι όλοι, γιατί μερικοί είχαν τα Game&Watch της Nintendo (πριν βγει το Gameboy) και δεν έβγαζαν μιλιά. Ούτε μας έδιναν να παίξουμε, τα πουστράκια... Παρόλα αυτά, μια χαρά βγήκαμε. Και την Ελλάδα δεν την χρεοκοπήσαμε εμείς, η γενιά του 80, αλλά οι γονείς μας. Αυτοί ήταν που δεν μεγάλωσαν με computer games και τα έκαναν σκατά.

Ορίστε το τραγούδι που ανέφερα προηγουμένως. Σας προκαλώ να μου πείτε ότι ακούγοντας τους στοίχους, το έντερο σας δεν προσπαθεί να πνίξει τον εγκέφαλο σας για να τελειώσει το μαρτύριο μια ώρα αρχύτερα. Ο τραγουδιστής απλά απαγγέλει τους στοίχους. Και δεν έχω ακούσει πιο εκνευριστική φωνή.


Comments (2)

Loading... Logging you in...
  • Logged in as
Έλα μωρέ, η ίδια γκρίνια πάντα. Κάθε γεννιά θεωρεί ότι αυτή ήταν που πέρασε φοβερά και φυσικά, ενώ οι επόμενες δεν ξέρουν τι κάνουν. Ναι, εμείς είχαμε φίλους και οι νεότεροι είναι μαλάκες που δεν ξέρουν τι χάνουν. Και οι γονείς μας τα ίδια έλεγαν.

Αν ο τύπος ήθελε να δείξει 'πως το κάνει η γεννιά του' τότε μπορούσε τους τυποποιημένους ψευδο-νοσταλγικούς στίχους που απαγγέλει να τους δημοσιεύσει σε ένα βιβλίο αντί για το Youtube.
Όταν ήμουν μικρός δεν είχα iphone, ούτε laptop ούτε PSP. Σε κάποια φάση κατάφερα και αγόρασα ένα Master System. Αλλά μέχρι τότε είχα τον Φρίκυ Μάους, ένα ψόφιο ποντίκι που είχα βρει στο ραφάκι στο θρανίο μου και παίζαμε με αυτόν στα διαλείματα μέχρι που έγινε κομμάτια.

Post a new comment

Comments by