Ο Οικονομικός Διευθυντής ύστερα από μια επιδρομή στο λογιστήριο τους άναψε φωτιές. Γενικώς εφαρμόζει το management style που μας είχαν διδάξει στο πανεπιστήμιο, γνωστό ως 'Management By Shouting'*. Με τα πολλά τους αγγάρεμα να μαζέψουν τα ντοσιέ που ήταν διάσπαρτα στο λογιστήριο, και λόγω έλλειψης χώρου, να τα βάλουν πάνω-πανω σε ένα ντέξιον.
Αφού έγινε αυτό, κατά την διάρκεια μιας ακόμα επιδρομής, ανακάλυψε ότι τα ντοσιέ που είχαν μπει πάνω-πάνω στο ντέξιον, απαρτιζόταν από όλα τα χρώματα της ίριδος. Αυτό τον εκνεύρισε ιδιαίτερα και τους ξανάβαλαν να βγάλουν όλα τα έγγραφα και να τα βάλουν σε φακέλους του ίδιου χρώματος. Επειδή δεν του άρεσε η 'πολυχρωμία΄. Ένας από τους υπάλληλους του λέει:
"Με όλο το σεβασμό, αλλά αυτήν την περίοδο, η πολυχρωμία είναι το λιγότερο που πρέπει να μας απασχολεί".
"Όχι", του απαντάει ο Διευθυντής, "γιατί μετά την πολυχρωμία, θα έρθει και η πολυγνωμία".
Ύστερα από την παραπάνω σουρεαλιστική δήλωση, τρέμω την στηγμή που θα έρθει στην εταιρεία η πολυγαμία.
*Σχετικά με τα δύο πιο δημοφιλή στυλ διοίκησης, πέρα από το Management By Shouting, είναι και το 'Management By Walking Around'. Εξίσου αποτελεσματικό και προκαλεί και λιγότερο στρες στους υπαλλήλους, χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι θεμιτό ή όχι.
