Ο ταχυδρόμος που φέρνει τα γράμματα στην εταιρεία έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο που ακολουθεί. Λέει καλημέρα, αφήνει τα γράμματα στον αρμόδιο για την αλληλογραφία, και γυρνάει στον ποδοσφαιρικά του γραφείου και του λέει 'είδες το ματσάκι?'. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι κάθε φορά ο ίδιος. Θα νομίσετε ότι αντιγράφο την πλοκή ενός επισοδίου του IT crowd (προτεινόμενο: season 3, episode 2, 'Are we not men'), αλλά φανταστείτε την δική μου αντίδραση όταν είδα τον εν λόγω επισόδιο. Σαν να μετέφεραν το γραφείο μας στην τηλεόραση.
Σήμερα όμως ο διάλογος ήταν διαφορετικός.
Μας είπε, με λίγα λόγια ότι το μόνο που αυτός μετράει προσωπικά, είναι ο καιρός για να βγει σε σύνταξη. Ποτέ δεν μετράει πόσες μέρες θέλει για άδεια. Ούτε στο στρατό δεν το έκανε. Γιατί, όπως είπε, πιο το νόημα να λέει ότι παίρνει άδεια σε 5 μέρες, όταν σε 20 μέρες θα είναι πάλι στο στρατό.
Η θεωρεία του ήταν απλή αλλά είχε ένα θεμελιακό ψεγάδι. Με την ίδια λογική, ποιο το νόημα να υπολογίζει πότε θα βγει στην σύνταξη, όταν το πιο λογικό είναι να αποδημήσει σε τόπο χλοερό προτού συνταξιοδοτηθεί?
