Τον Τσεθρούμπα τον ξέρω από το σχολείο. Ήταν πάντα ανέκφραστος και ψαρωτικός με όσους δεν ήξερε καλά. Μάλιστα θα ορκιζόμουν ότι κάποτε είχα ακούσει να τον φωνάζουνε Ρόμποκοπ. Αργότερα κατάφερε, με δική του παρότρυνση, να μας κάνει όλους να τον φωνάζουμε 'Τσεθρούμπα'.
Η απουσία έκφρασης είχε καλλιεργηθεί στον Τσεθρούμπα από την παιδική του ηλικία, όταν στο δημοτικό ακόμα είχε πάει στο σπίτι μια φίλης του, συνομήλικης, ενώ έλειπαν οι γονείς της. Η φίλη του, του είπε να δουν μαζί ένα βίντεο. Ο Τσεθρούμπας δεν αρνήθηκε. Του άρεσαν τα κινούμενα σχέδια, αλλά δεν ήταν κινούμενα σχέδια αυτό που τον έβαλε να δει. Είδε τον Άγγελος Εκδικητής', μια ταινία του Έημπελ Φεράρα με θέμα τον βιασμό και την εκδίκηση μια μουγκής καλόγριας. Η φίλη του έκανε fast-forward στα βαρετά σημεία, και το σταμάταγε στις σκηνές που η καλόγρια ξεπάστρευε τα θύματα της. Ο Τσεθρούμπας είχε φρικάρει, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει ή να κλείσει τα μάτια του. Έπρεπε να φανεί δυνατός.
Ο Τσεθρούμπας ήταν τόσο ανέκφραστος που αν ήθελε να κομπλάρει τους συμμαθητές του στο σχολείο, τους χαμογέλαγε. Τόσο αφύσικη ήταν η ύπαρξη έκφρασης στο πρόσωπο του σε όσους δεν τον ήξεραν. Σε όσους τον ήξεραν ήταν πολύ πιο εκφραστικός. Και πιο οξύθυμος. Όταν αρχίσαμε να οδηγάμε τα αυτοκίνητα των γονιών μας και πηγαίναμε για μπάνια στο Αυλάκι, ήταν απόφαση ζωής και θανάτου να παίξεις τάβλι με τον Τσεθρούμπα. Έπρεπε να προσέχεις πολύ τα δάχτυλα σου, γιατί όταν έχανε, είχε την συνήθεια να κλείνει εκνευρισμένος το τάβλι αναπάντεχα και να σκορπίζονται τα πούλια (και τα δάχτυλα αν δεν είχε προσέξει) σε όλη την παραλία.
Από τις πιο αστείες σκηνές που θυμάμαι με τον Τσεθρούμπα, είναι όταν πηγαίναμε στην Αθήνα τα Σάββατα για να ψάξει για μεταχειρισμένους (και για αυτόν συλλεκτικούς) δίσκους στη 'Σόλωνος και Μασσαλίας'. Καθώς περπατάγαμε, παρατήρησα ότι ο Τσεθρούμπας για κάποιο λόγο είχε μείνει ένα βήμα πίσω. Με την άκρη του ματιού μου είδα ότι είχαν μπερδευτεί τα πόδια του με αυτό το πέτρινο κολονάκι που βάζουν στα πεζοδρόμια για να μην παρκάρουν τα αμάξια και φτάνει λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο. Η λογική συνέχεια για κάποιον άλλο θα ήταν να πέσει και να ξεμπερδεύει. Όχι για τον Τσεθρούμπα. Απεναντίας, έκανε συνεχώς μικρά διορθωτικά βήματα, σχεδόν moonwalking, προκειμένου να το σώσει. Η μάχη ήταν μάταιη και το ήξερε, αλλά αρνείτο να παραδώσει τα όπλα αμαχητί Σε όλη την διάρκεια της απελπισμένης προσπάθειας, το βλέμμα του ήταν ανέκφραστο και στραμμένο μπροστά, στο μέλλον, στην ελπίδα. Όχι κάτω, στον χαμό, στην εξαθλίωση και στον εξευτελισμό.
Τελικά, μετά από ένα λεπτό παραπάνω από ότι θα έπαιρνε σε έναν κανονικό άνθρωπο, ο Τσεθρούμπας χύθηκε στο πεζοδρόμιο.Χωρίς να αλλάξει έκφραση, ή να πάρει το βλέμμα του από το σημείο του ορίζοντα που το είχε καρφώσει, σηκώθηκε και συνέχισε την πορεία του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όλα αυτά είχαν γίνει χρόνια πριν βγάλουν οι Red Hot Chilli Peppers το Can't stop (με το ρεφραίν 'complete the motion if you stumble'). Δεν τόλμησα να σχολιάσω το περιστατικό μπροστά του, και ο Τσεθρούμπας, δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφερθεί σε αυτό.
Ίσως εξαιτίας της τραυματική εμπειρίας από την ταινία που είχε δει σε μικρή ηλίκια ή λόγω κατάλοιπων περιστατικών που τον στιγμάτισαν από το Βιετνάμ (όταν είδε τον Ελαφοκυνηγό) είχε αποκτήσει εκκεντρικά γούστα ώς αφορά το θέαμα και την λογοτεχνία. Όταν στο σχολείο, οι ψαγμένοι διάβαζαν Τόλκιν και Stephen King, ο Τσεθρούμπας διάβαζε Εμπειρίκο και Μπουκόφσκι. Μια φορά με είχε παρασύρει να δούμε το μια επανέκδοση του Σαλό (γνωστό και ως '120 μέρες στα Σόδομα'). Είχα ακούσει την ταινία αυτή, γιατί πριν ένα χρόνο την είχε προβάλει ένα κανάλι και είχε επέμβει ο εισαγγελέας και διέκοψε την προβολή. Έπρεπε να είχα ψιλιαστεί ότι η ταινία μάλλον δεν θα μου αρέσει όταν, περιμένοντας να τελειώσει η πρώτη προβολή, είδαμε έναν τύπο να βγαίνει από το σινεμά. Όταν τον ρωτήσαμε αν 'ήταν καλή η ταινία?', αυτός μας κοίταξε με βλέμμα απλανές, σαν να μην μπορούσε να εστιάσει και μας είπε μόνο '...ψυχεδέλα'.
Στην επετηρίδα, το βιβλίο αποφοίτησης του σχολείου μας, όλοι κάτω από την φωτογραφία της ατομικής μας σελίδας, γράφαμε και ένα μικρό κειμενάκι σχετικά με την σχολική μας εμπειρία. Οι περισσότεροι γράφανε δακρύβρεχτα σχόλια 2-3 παραγράφων (τα tweets των 90s). Ο Τσεθρούμπας έγραψε 'Πέρασα πολύ ωραία, αλλά δεν θα ξανάρθω'.
Μια άλλη φορά είχαμε παρκάρει έξω από τα goody's στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Τότε με ρώτησε ο Τσεθρούμπας, 'Πως σου φαίνεται αυτή η κοπέλα που είναι στην γωνία?'. Δεν έβλεπα καλά, δεν φόραγα και τα γυαλιά μου, αλλά για να μην φανώ gay, είπα κάτι του στυλ 'καλή είναι' αλλά λίγο πιο πρόστυχο. Με την ίδια ανεκφραστικότητα ο Τσεθρούμπας μου απάντησε 'αυτή είναι η αδερφή μου'*.
Μια άλλη φορά είχαμε παρκάρει έξω από τα goody's στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Τότε με ρώτησε ο Τσεθρούμπας, 'Πως σου φαίνεται αυτή η κοπέλα που είναι στην γωνία?'. Δεν έβλεπα καλά, δεν φόραγα και τα γυαλιά μου, αλλά για να μην φανώ gay, είπα κάτι του στυλ 'καλή είναι' αλλά λίγο πιο πρόστυχο. Με την ίδια ανεκφραστικότητα ο Τσεθρούμπας μου απάντησε 'αυτή είναι η αδερφή μου'*.
Αργότερα όταν και οι δύο φοιτούσαμε στην Αγγλία, αλλά σε άλλα πανεπιστήμια, κανονίσαμε να με επισκεφτεί. Στο flat μου, έμεναν 4 κοπέλες, και θεώρησα σκόπιμο να τις προειδοποιήσω για τον εκκεντρικό χαρακτήρα του Τσεθρούμπα για προληπτικούς λόγους. Μάλιστα, επειδή ήξερα ότι του Τσεθρούμπα του άρεσε να τον περικλείει το μυστήριο, τον ενημέρωσα και αυτόν, ότι είχα ενημερώσει τους συγκάτοικους μου. Αυτό τον εξίταρε και ταυτόχρονα τον προβλημάτισε. Έπρεπε να φανεί αντάξιος των προσδοκιών που είχα δημιουργήσει στις κοπέλες. Ήθελε, όταν έκανε την είσοδο του, αυτή να είναι όσο πιο δραματική μπορούσε. Δεν έπρεπε να απογοητεύσει το κοινό του. Μάλιστα μου εκμυστηρεύτηκε ότι θα ήθελε να μπορούσε να μπει από την πόρτα της εισόδου περπατώντας με τα χέρια και απαγγέλοντας ποίηση. Τελικά το μόνο που έκανε ήταν να μπει από την πόρτα, και όταν τον σύστησα να παραμείνει στήλη άλατος, αγνοώντας την ύπαρξη όλων στο δωμάτιο για κάνα δίλεπτο. Μπανάλ. Στο δικό του πανεπιστήμιο, είχε καταφέρει να κάνει τους συγκάτοικους του, να λατρεύουν τον φανταστικό Θεό Σαβρανόβα. Σαβρανόβας ήταν ο θεός και προστάτης των Αργιών (self-referencing god).
Όταν αποφοιτήσαμε από την Αγγλία, και τελειώσαμε με τον στρατό, ο Τσεθρούμπας ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σαν έμπορος/συλλέκτης. Η τακτική του ήταν να επισκέπτεται παρακμιακά videoclub που έκλειναν, αγοράζοντας ιταλικά σπαγγέτι γουέστερν για 100 δραχμές. Μετά, τα πούλαγε από το ebay για εξοπραγματικές τιμές σε Ιταλούς ως 'σπάνιες εναλλακτικές εκδόσεις'. Το σχολικό μας όνειρο να βρούμε την σπάνια τσόντα/βιντεοκασέτα της Βάνα Μπάρμπας όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Αργότερα έπιασε δουλεία σε μεγάλη εταιρεία υποστήριξης του προγράμματος SAP. Ένα από τα καθήκοντα του ήταν το installation και implementation του SAP. Σε ένα από όλα τα πρότζεκτ, με το οποίο είχε ασχοληθεί πάνω από 2 χρόνια λόγω πολυπλοκότητας, όταν τελικά ήρθε η στιγμή να το τρέξουν δοκιμαστικά πρώτη φορά στα ανώτατα στελέχη της εταιρείας που ήταν και πελάτης, συνέβη κάτι τραγικό. Έπρεπε να επιλέξουν τυχαία έναν πελάτη για την δοκιμή, και αυτός που επέλεξαν ήταν ο 'ψεύτικος' πελάτης που είχαν δημιουργήσει όταν έκαναν το αρχικό στήσιμο και beta testing. Το όνομα του ήταν 'Τονπαίρνογλου'. Ευτυχώς, δεν επέλεξαν και τον δεύτερο 'δοκιμαστικό' πελάτη που είχαν δημιουργήσει, τον 'Τονδίνογλου' (ήταν φίλοι αυτοί οι δύο).
Αργότερα έπιασε δουλεία σε μεγάλη εταιρεία υποστήριξης του προγράμματος SAP. Ένα από τα καθήκοντα του ήταν το installation και implementation του SAP. Σε ένα από όλα τα πρότζεκτ, με το οποίο είχε ασχοληθεί πάνω από 2 χρόνια λόγω πολυπλοκότητας, όταν τελικά ήρθε η στιγμή να το τρέξουν δοκιμαστικά πρώτη φορά στα ανώτατα στελέχη της εταιρείας που ήταν και πελάτης, συνέβη κάτι τραγικό. Έπρεπε να επιλέξουν τυχαία έναν πελάτη για την δοκιμή, και αυτός που επέλεξαν ήταν ο 'ψεύτικος' πελάτης που είχαν δημιουργήσει όταν έκαναν το αρχικό στήσιμο και beta testing. Το όνομα του ήταν 'Τονπαίρνογλου'. Ευτυχώς, δεν επέλεξαν και τον δεύτερο 'δοκιμαστικό' πελάτη που είχαν δημιουργήσει, τον 'Τονδίνογλου' (ήταν φίλοι αυτοί οι δύο).
Σε ένα από όλα τα πρότζεκτ, τον ανάγκασαν να κάνει και ένα 5 ήμερο σεμινάριο στους υπαλλήλους που θα χειρίζονταν το SAP. Τον είχε προβληματίσει ιδιαίτερα τι θα φόραγε. Συνήθως έπρεπε να φοράει κουστούμια, πράγμα που το σιχαινόταν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το dress-code δεν ήταν ξεκάθαρο. Για να το παίξει safe, πήγε στο σεμινάριο που θα παρέδιδε κουστουμαρισμένος. Προς μεγάλη του έκπληξη, όλοι οι άλλοι ήταν με σορτσάκια και σαγιονάρες. Την είχε πατήσει. Όχι μόνο γιατί πήγε με κουστούμι, αλλά επειδή δεν μπορούσε να πάει την επόμενη μέρα και αυτός με σορτσάκι και παντόφλες όπως θα επιθυμούσε. Όχι, έπρεπε η αλλαγή της ενδυμασίας του να είναι σταδιακή για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι την πάτησε. Ήταν θέμα πρεστίζ. Την επόμενη μέρα πήγε με το κουστούμι, αλλά χωρίς το σακάκι και την γραβάτα. Την επόμενη, με πουκάμισο, αλλά τζιν από κάτω. Την επόμενη με τζιν και κοντομάνικο. Μέχρι που έφτασε η πέμπτη μέρα της παρουσίασης και πήγε και αυτός με σορτσάκι και παντόφλα.
Αυτός ήταν ο Τσεθρούμπας.
Ο Τσεθρούμπας δεν ζει πια μαζί μας.
Έκανε δύο κόρες και σοβαρεύτηκε.
*Τελικά δεν ήταν η αδερφή του, με δούλευε.
*Τελικά δεν ήταν η αδερφή του, με δούλευε.
