Σας έχει τύχει να είστε παρών σε τσαμπουκά μεταξύ δύο οδηγών? Ξέρετε, όταν κάνει μαλακία ένας από τους δύο οδηγούς, με αποτέλεσμα να βγουν έξω από τα οχήματα τους και να βριστούν/πλακωθούν. Έχω να σας διηγηθώ μια τέτοια ιστορία και να σας κάνω να δείτε μια διαφορετική εξήγηση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι σε περίπτωση αυτοδικίας.
Ένας οδηγός δεν είχε δει το stop με αποτέλεσμα να αναγκαστεί αυτός, και το όχημα που είχε προτεραιότητα να φρενάρουν οχήματα απότομα. Δεν τράκαρε κανείς, αλλά θεώρησαν σωστό να βγουν έξω και να αρχίσουν να βρίζονται και στην συνέχεια να ρίξουν και φάπες. Ήμουν πίσω από το ένα όχημα και περίμενα να τελειώσουν για να προχωρήσω. Ίσως θα έπρεπε να βγω έξω να τους χωρίσω, αλλά πρώτον δεν ήταν σίγουρο ότι δεν θα έτρωγα και εγώ καμία αδέσποτη, δεύτερον είχα ακούσει ότι τέτοιες συμπλοκές σκηνοθετούνται επίτηδες για να κλέψουν το αμάξι αυτού που πάει να τους χωρίσει (οκ, παρατραβηγμένο) και τρίτο, είχε πιο πολύ πλάκα να τους βλέπω.
Ήταν αστείο, γιατί οι βρισιές που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ δημιουργικές, αλλά κυρίως γιατί ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ οδηγοί θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Αντί να επιχειρηματολογήσουν χρησιμοποιώντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για να βρουν ποίος έχει δίκιο και να σταματήσει η κόντρα, η επιχειρηματολογία τους ξεκινούσε και τελείωνε στο βρισίδι. Προφανώς θεωρούσαν ότι όποιος βρίσει πιο πολύ είναι αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του. Το σήμα STOP βέβαια που ήταν δίπλα τους το αγνοούσαν, και αν το χρησιμοποιούσαν αυτό σαν επιχείρημα, θα είχε λήξει το θέμα χωρίς να πέσουν φάπες.
Όμως ένα από τους δύο αναγκάστηκε να αυτοδικήσει, προκειμένου να δικαιωθεί. Παραδόξως ήταν αυτός που θα είχε δίκιο αν είχε γίνει σύγκρουση γιατί ο άλλος οδηγός είχε στοπ. Επειδή όμως δεν είχε γίνει σύγκρουση (αλλά μόνο τσαμπουκάς), τα πράματα ήταν λίγο ρευστά.
Πάντα με προβλημάτιζε τι πρέπει να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Ας υποθέσουμε ότι ένας σου γρατζουνάει το αυτοκίνητο επειδή δεν του άρεσε το χρώμα και τον τσακώνεις στα πράσα. Τι κάνεις? Θα τον αφήσεις να φύγει ατιμώρητος? Άσχετα με το αν είναι πταίσμα, πως θα δικαιωθείς αν δεν υπάρχει όργανο της τάξης κοντά σου? Είμαι σίγουρος ότι ο όρος citizen’s arrest, είναι κινηματογραφικό εύρημα και δεν μπορεί ο απλός πολίτης να κάνει σύλληψη, ούτε να υποχρεώσει τον δράστη να του δώσει τα στοιχεία του (αν είναι πχ πεζός) για να του κάνει μήνυση αργότερα. Άρα η μόνη λύση είναι η αυτοδικία, η οποία χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι προβλέπετε και από τον νόμο. Δηλαδή του ρίχνεις μια φάπα ως ποινή, μιας και δεν πρόκειται να γίνει κάποιου είδους μήνυση.
Έτσι έκανε και ο ένας από τους δύο οδηγούς. Ο δεύτερος οδηγός ξαφνιάστηκε, και το γύρισε στα δικηγορικά, ‘θα σε μηνύσω ’, και τα λοιπά. Ευτυχώς, είχε στοιχεία να πάρει για να κάνει την μήνυση. Μέσω της πινακίδας του αυτοκινήτου μπορούσε να βρει και τα υπόλοιπα στοιχεία του οδηγού. Αφού τα σημείωσε, με πλησίασε και με ρώτησε αν μπορώ να του δώσω και τα δικά μου στοιχεία για να με χρησιμοποιήσει ως μάρτυρα για τον ξυλοδαρμό του στην μήνυση που θα κατέθετε.
Δεν με ενδιέφερε η ταλαιπωρία και το μπλέξιμο με τα δικαστήρια και το πήγαινε-έλα. Ποτέ δεν μου άρεσε η βία στην πραγματική ζωή (σε ταινίες είναι άλλο θέμα). Το ποίος έχει δίκιο δεν ορίζεται από τον όγκο του σώματος, οπότε η πρώτη μου αντίδραση ήταν να δεχτώ να του δώσω τα στοιχεία μου. Ο δράστης ήταν πολύ πιο σωματώδης και το θύμα δεν φαινόταν άτομο της γυμναστικής. Ε, ταυτίστηκα μαζί του και ήθελα να τον βοηθήσω.
Μετά όμως σκέφτηκα, ότι αν και δεν μου αρέσουν οι μάγκες, οι κουραδόμαγκες είναι χειρότεροι. Είδα το περιστατικό από άλλη οπτική γωνία και του είπα ότι αφού δεν ήθελε να το παίξει τσαμπουκάς και να πλακωθεί, τότε γιατί βγήκε από το αμάξι του. Όταν ανοίγεις την πόρτα, και βγαίνεις έξω από το αμάξι είναι σαν να υπογράφεις ένα κοινωνικό συμβόλαιο που λέει ‘έλα να πλακωθούμε αν είσαι άνδρας, δέχομαι τις συνέπειες’. Αν δεν θες να πλακωθείς, μην κατεβαίνεις από το αμάξι. Και αν κατέβεις, μετά μην κλαίγεσαι που τις έφαγες.
