"What we got
here… is failure to communicate."
Captain road prison 36, “Cool Hand
Luke”, 1967
Ο Ναζίρ είναι το
παιδί για τις
εξωτερικές δουλείες. Το παιδί το λέμε από ευγένεια. 50 ετών είναι.
O Ναζίρ είναι μωαμεθανός, αλλά πάντα βρίσκει κάποια loopholes για να παρακάμπτει το Κοράνι. Όπως με το αλκοόλ. "Εντώ δεν είναι Συρία", λέει τονίζοντας πολύ το 'σ' και μιλώντας σαν να είναι βουλωμένη η μύτη του, "στην Συρία ισχύουν αυτά. Εγώ ήρθα στην Ελλάντα όμως". Για τις τσόντες στο ιντερνετ, έχει βρει και εκεί λύση. "Εγώ δεν κάνω τίποτα κακό, α(μ)πλά πατάω τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο. Δεν το απαγορεύει αυτό το Κοράνι".
Ο Ναζίρ
έχει λανσάρει πολλές λέξεις στο γραφείο, όπως το ‘μωροκάματο’, και το ‘μωρολόγιο’. Επίσης πολλές φορές, μιλάμε όλοι προφέροντας το 'σ' με πολύ παχιά προφορά. Το κάνω πια και με τους φίλους μου. Ο Ναζίρ πέρσι έψαχνε να νοικιάσει σπίτι. Όταν μίλαγε για το ενοίκιο και τον τρόπο
προκαταβολής, συνήθως η κουβέντα πήγαινε στην δουλεία.
‘Και τι δουλεία κάνεις?’, τον ρώταγαν.
‘Α, είμαι iFer Manager’, έλεγε. Το iFer το πρόφερε σαν ‘άη φερ’.
‘Τι είναι αυτό’, του έλεγε, ‘πρώτη
φορά το ακούω’.
‘Ε, μου λένε ‘άη φέρε αυτό.., άη πήγαινε
εκεί…
Γενικώς ο Ναζίρ, είναι πολύ
παραγωγικός λεξοπλάστης. Όχι όσο όμως η κυρία Έλλη. Σε αυτήν οφείλουμε φράσεις
και λέξεις όπως ‘έφαγε τον άπαχο, πνέει τα ολίστρια, Υπερεσιακό σημείωμα,
ιστιοσελίδα, συμβολαιοσειρά’ και άλλες.
Η κυρία Έλλη ασχολείται αρκετά με
τους υπολογιστές στο σπίτι, αλλά σε ορισμένα πράγματα έχει μείνει πίσω. Για
παράδειγμα αγοράζει ακόμα λογισμικό αντί να το κατεβάζει από το διαδίκτιο. Σήμερα
μάλιστα μίλαγε τηλεφωνικώς με τον γίο της που είχε στείλει στο Πλαίσιο, και του
εξηγούσε πιο ‘αντιβάριους’ να αγοράσει.
Επίσης η κυρία Έλλη παίζει και world of warcraft. Έκπληκτος την άκουσα
να παραπονείται ότι πληρώνει 3 λογαριασμούς. Του γιού της, της κόρης της, και της
ανιψιάς της. Όταν ο γιός της είχε πάει στρατό, την είχε βάλει να του φορμάρει
λεφτά. Μια φορά τον είχε πάρει τηλέφωνο ανήσυχη και του είπε ‘να μπει στο παιχνίδι
να δει τι συμβαίνει επειδή βλέπει πολλά άτομα να εγκαταλείπουν το guild’.
Μιλάει συχνά με τον γιο της, κυρίως
το μεσημέρι. Όταν δεν είχε πιάσει ακόμα δουλεία, η πρώτη ερώτηση της είναι αν ξύπνησε. Πάντα του μιλάει πολύ γλυκά (σε
αντίθεση με την κόρης της που τις μιλάει πιο απότομα), πρέπει να του έχει
αδυναμία. Αφού βεβαιωθεί ότι έχει ξυπνήσει του λέει πώς να φτιάξει το φαγητό. Πόσο
αλάτι να βάλει στο νερό και πότε να ρίξει τις φακές. Αυτό γίνεται κάθε μέρα. Δεν
μπορώ να κάνω αλλιώς και ακούω την συζήτηση χωρίς να το θέλω. Έχω μάθει όλες τις
συνταγές της μαμάς του απέξω. Ο γιος της όμως δεν πρέπει να τις έχει μάθει, γιατί
κάθε φορά του τις επαναλαμβάνει. Κάθε. Μέρα. Αλλά αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι
ότι ο γιος της είναι μάγειρας σε εστιατόριο. Το διαβάζω και ξέρω πως ακούγεται,
αλλά μα το θεό, είναι αλήθεια. Μάλιστα το εστιατόριο είναι κοντά μας, Φώντα. Θα
σε πάω καμία μέρα. (σημ. Ο Φώντας είναι ο νούμερο ένα αναγνώστης του μπλογκ για
το έτος 2011).
Τώρα που το σκέφτομαι ίσως να μην
είναι καλή ιδέα να πάμε στο εστιατόριο του, αφού ούτε η ίδια του η μάνα δεν
εμπιστεύεται την κουζίνα του…
