Θύματα

Υπάρχουν πολλά, τώρα με τις απεργίες των βυτιοφόρων και την έλλειψη βενζίνης έχουν γίνει πιο εύκολο να τους αναγνωρίσεις

Πρώτα από όλα, αν δεν υπήρχαν θύματα, δεν θα υπήρχε και έλλειψη στην βενζίνη. Αλλά πανικοβλήθηκαν όλα τα θύματα και γέμισαν το ρεζερβουάρ τους ακόμα και για οχήματα που δεν θα τα κυκλοφορούσαν υπό άλλες συνθήκες. Μια συνάδελφος, που κάθε βδομάδα βάζει μόνο 10 ευρώ, και υπό λογικές συνθήκες δεν θα χρειαζόταν βενζίνη για άλλο ένα μήνα, είχε πανικοβληθεί… τι να πει κανείς. Ίσως έχω σκληραγωγηθεί από το Fallout και τα λοιπά post-apocalyptic settings, και δεν με τρομάζουν τέτοια σενάρια. Αστείο ήταν και όλοι αυτοί που περιμένουν στις ουρές έξω από τα βενζινάδικα. Πχ ο κουμπάρος. 20 λεπτά περίμενε, χωρίς βενζίνη στο ντεπόζιτο, και με αναμμένη την μηχανή. Στο τέλος έβγαλε πινακίδα το βενζινάδικο ‘βενζίνη τέλος’ και σηκώθηκε και έφυγε.

Σήμερα είδα όμως το αποκορύφωμα του παραλόγου. Είδα ένα βυτιοφόρο στο δρόμο, να το έχουν πάρει από πίσω αυτοκίνητα και μηχανάκια να δουν σε πιο βενζινάδικο θα πάει. Μου θύμισε ταινίες του στυλ Mad Max, που κάνανε ρεσάλτα στα οχήματα για να κλέψουν τα καύσιμα. Να δείτε που σε λίγο θα έχουν και δηλητηριασμένος από έξυπνους που θα προσπαθούν να κλέψουν βενζίνη από αμάξια ρουφώντας την από λάστιχο ποτίσματος.

Σεπτέμβρης, ο Μήνας της Μάζας

Ο Σεπτέμβρης είναι ο πιο πολυάσχολος μήνας της Μάζας για δύο λόγους
*Φεστιβάλ Κινηματογράφου 'Νύχτες Πρεμιέρας
*Γιορτή Μπύρας

Για την Γιορτή Μπύρας δεν έχω ακόμα νέα, αλλά έχω για τις Νύχτες Πρεμιέρας

Ξεκινάω λέγοντας το κάθε πέρσι και καλύτερα, και το λέω έχοντας ήδη δει χρόνια πριν το Adventures of Iron Pussy, παρόλα αυτά, καταφέρνουν κάθε χρόνο να βάζουν και πιο βλακώδεις ταινίες. Αλλά κάθε χρόνο την πατάω και βγάζω (δύο) εισητήρια διαρκείας. Ελπίζω φέτος να φανώ σοφότερος.

Μέχρι στιγμής ξέρω τα παρακάτω:

Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει 15-26 Σεπτέμβρη. Μερικές ταινίες είναι

«Ο Δολοφόνος Μέσα Μου»
Ο Μάικλ Γουιντερμπότομ των «24 Hour Party People» και «The Road to Guantanamo» επιστρέφει με άλλη μία ταινία φτιαγμένη για να συγκλονίσει. Το «The Killer Inside Me», βασισμένο στο βιβλίο του παλπ συγγραφέα Τζιμ Τόμσον, είναι μια σοκαριστική ιστορία δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός σίριαλ κίλερ με τους Κέισι Άφλεκ, Κέιτ Χάντσον και Τζέσικα Άλμπα.

Δεν νομίζω να έχω δει καμία ταινία του Γουιντερμπότομ ολόκληρη. Αλλά το καστ είναι ενδιαφέρον

«Kaboom»
Ο Γκρέγκ Αράκι, πιο ακραίος από ποτέ. Το Kaboom ακολουθεί μια ομάδα νέων που αποφασίζουν να εξερευνήσουν τη σεξουαλικότητά τους. Ακολουθούν γκέι, λεσβίες, μπαϊσέξουαλ, ρωμαϊκά πάρτι, μυστικές σέκτες, δολοφόνοι, πράκτορες της CIA και εξωγήινοι, καταλήγοντας σε όργιο αναφορών για εγγυημένη μεταμεσονύκτια διασκέδαση. Μια ματιά επιστημονικής φαντασίας, που έκανε πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ Καννών.

Όσον αφορά τον σεξουαλικά μπερδεμένο σκηνοθέτη Γκρεγκ Αράκι, έχω δει το Doom Generation, και αν εξαιρέσουμε το splatter, κατά τα άλλα ήταν μια απαίσια ψευδο-σοφιστικό-ομοφυλοφυλική-splater ταινία. Ίσως ακούγετε ωραία, αλλά ήταν μαλακία.

«Chatroom»
Ο Χιντέο Νακάτα, σκηνοθέτης των «Ring» (και των γιαπωνέζικων, αλλά και των αμερικανικών ριμέικ) δίχασε φέτος το Φεστιβάλ Καννών με την προκλητική, αλλά και φρέσκια ματιά του, την ποπ αισθητική και την πολυδαίδαλη και πάντα σκοτεινή διάσταση του κυβερνοχώρου. Το πέπλο του υγρού Λονδίνου απλώνεται στα chatrooms και καλύπτει επιμελώς οποιαδήποτε προσπάθεια αποκάλυψης της αλήθειας. Θα διχάσει σίγουρα και εδώ.

Μου αρέσει το cyberpunk setting. Αλλά αν και μικρότερος μου άρεσε να βλέπω γιαπωνέζικες ταινίες, φοβάμαι ότι τώρα που γέρασα, έχουν πέσει οι άμυνες μου.

«Μια Γυναίκα, Ένας Άνδρας Κι Ένα Εστιατόριο Για Νουντλς»
Το «Μόνο Αίμα» των αδελφών Κοέν σε ένα απρόσμενο ριμέικ στην μεσαιωνική Κίνα. Απατημένος σύζυγος προσλαμβάνει λούζερ αστυνομικό για να δολοφονήσει την μοιχαλίδα και τον εραστή της. Μαύρη σλάπστικ κωμωδία με πολεμικές τέχνες, περίτεχνα κουστούμια, σπαθιά, δολοφονίες και χοντρή πλάκα.

Μου αρέσουν οι ταινίες με πολεμικές τέχνες και το Μόνο Αίμα. Αλλά αν και μικρότερος μου άρεσε να βλέπω κινέζικες ταινίες, φοβάμαι ότι τώρα που γέρασα, έχουν πέσει οι άμυνες μου.

«Freakonomics»
Τι σχέση έχει το γιαπωνέζικο σούμο με την παγκόσμια οικονομική κρίση; Η νομιμοποίηση των αμβλώσεων παίζει ρόλο στη μείωση της εγκληματικότητας; Κι η επιλογή ονόματος για τα παιδιά μας, μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική και οικονομική τους επιτυχία; Ένα από τα πιο παράξενα ντοκιμαντέρ της Ιστορίας (βασισμένο στο ομότιτλο παγκόσμιο μπεστ σέλερ) συνδυάζει την πολιτική οικονομία, την ποπ κουλτούρα και το αιχμηρό χιούμορ στο πιο αστισυμβατικό μάθημα που φανταστήκατε ποτέ.

Ενδιαφέρον. Θα αρέσει και τον φανατικό αναγνώστη μας, τον 'Δροσερό Πασά'.


«Heartless»
15 χρόνια μετά το εκπληκτικό «Διάφανο Δέρμα» ο Φίλιπ Ρίντλεϊ επιστρέφει στο προσκήνιο με μια εξίσου απρόσμενη ταινία. Ένας νέος στις τρομακτικές συνοικίες του ανατολικού Λονδίνου βρίσκει τη μητέρα του δολοφονημένη από μια συμμορία και μπλέκεται σε μια φαουστική ιστορία που σίγουρα άξιζε την μακρόχρονη αναμονή.

Ridley's first film in way too many years is a dark urban fairytale about a young photographer who encounters murderous demons on the streets of London.

Μου άρεσε το Διάφανο Δέρμα, και το Πάθος του Darkly Noon, αλλά με τρομάζει που δεν ξαναέβγαλε ταινία μέχρι σήμερα, 14 χρόνια μετά δηλαδή.

Κινητά και σινεμά.

Τώρα που διαβάζω τον τίτλο, σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να κάνω register την πατέντα για κινητά σινεμά. Κάτι σαν τα περιπλανώμενα τσίρκα. Αλλά δεν εννοούσα αυτό.

Εννοούσα για όλους αυτούς που φέρνουν κινητά τηλέφωνα στο σινεμά. Και φυσικά δεν θα αναφερθώ για όσους δεν τα κλίνουν, ή ακόμα χειρότερα το σηκώνουν μέσα στο σινεμά και μιλάνε. Για αυτούς υπάρχει ειδικό μέρος στην κόλαση (δεν μεταφράζατε καλά αυτή η έκφραση πάντως). Θα σχολιαστεί εκτενέστερα αυτό, αλλά περιμένω πρώτα να τσακωθώ με κάποιον πρώτα για να έχει πιο suspense το blog post.

Όχι, μιλάω για ένα νέο φαινόμενο, που σίγουρα δεν το έχετε συνειδητοποιήσει αλλά μόλις ολοκληρώσετε την ανάγνωση, θα αρχίσετε να το βλέπετε παντού μπροστά σας. Ίσως το κάνετε και εσείς.

Όταν τελειώνει η ταινία, που τώρα πια δεν έχει και διάλειμμα, όλοι τρέχουν να φύγουν από την αίθουσα είτε για έχουν κανονίσει κάτι άλλο, είτε γιατί νύσταξαν, είτε γιατί έχουν πεθάνει στο κατούρημα (συνήθως κοπέλες, γιατί η κατασκευή τους είναι ελαττωματική από το εργοστάσιο, και δεν μπορούν να κρατήσουν ένα ποτήρι κόκα κόλα πάνω από 20 λεπτά). Και έτσι όπως τρέχουμε, σκοντάφτουν όλοι ο ένας πάνω στο άλλο (όπως στην ταινία 'Θύρα 13'), επειδή οι μπροστινοί κοντοστέκονται, ανοίγουν τα κινητά τους και περιμένουν να δουν τι κλήσεις είχαν. Καλά όχι όλοι, είναι μερικοί χειρότεροι, που τα είχαν ανοιχτά και κατά την διάρκεια του έργου.

Μπορεί να μην το καταλαβαίνετε διαβάζοντας το, αλλά είναι αστείο όταν το βλέπεις. Την επόμενη φορά που θα πάτε σινεμά, παρατηρήστε το.

Συνήθως αυτό δεν με ενοχλεί, γιατί προσπαθώ να φύγω από τους τελευταίους (εκτός και αν η ταινία ήταν μάπα, που συμβαίνει σε ποσοστό 50%). Πάντα μου αρέσει να κοιτάω τους συντελεστές παίζοντας το παιχνίδι 'Βρες Τον Έλληνα' (πάντα υπάρχει ένας στα credits). Μερικές φορές έχει bonus σκηνή στο τέλος και περηφανεύομαι στους φίλους μου, μέχρι να βρεθεί κάποιος και να με αποστομώσει λέγοντας μου 'Α, αυτήν την είδα στο Youtube'.

Σχάρα για τα ποδήλατα

Η Ήρα είχε αναλάβει να βγάλει την σχάρα ποδηλάτων από το αμάξι. Περνούσε μια νεαρή γειτόνησα και υποθέτω πρέπει να έκανε και εκείνη ποδήλατο, επειδή είχε γυμνασμένα ποδία, αλλά κυρίως επειδή ενδιαφέρθηκε για την σχάρα.

Ρώτησε την Ήρα αν η σχάρα είναι μόνο για Golf.

Η ερώτηση φάνηκε πολύ χαζή στην Ήρα, η οποία της απάντησε με ένα υποτιμιτικό ύφος "Όχι, για ποδήλατα είναι".

Έσκιψα το κεφάλι χαμηλά και σκέφτηκα ότι τουλάχιστον μαγειρεύει καλά (μπορεί να μαγειρέψει και μπιφτέκια στην σχάρα. Ποδηλάτων. Χαρ χαρ)

Και όμως, υπάρχουν ηλίθιοι που αγοράζουν πειρατικά DVD από μαύρους.

Γνωστός μου, ενώ είμαστε για καφέ, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, πήρε από Αφρικανό (ε, μην λέμε μαύρος συνέχεια, δεν είναι ευγενικό) το πακέτο με τα DVD. Άρχισα να χάνω το έδαφος από τα πόδια μου. Με έλουσε κρύος ιδρώτας και κοίταγα να δω αν με αναγνωρίζει κανείς.

Ποτέ, μα ποτέ, δεν μιλάμε σε πλανόδιους πωλητές όταν έρχονται να πουλήσουμε κάτι. Τους δίνεις θάρρος έτσι. Μπορεί και να νομίσουν ότι θες να πάρεις κάτι, και μετά σου αραδιάζουν την πραμάτεια τους στο τραπέζι. Η καλύτερη λύση είναι να τους αγνοείς.

Ο γνωστός όμως, ζήτησε να δει τι DVD είχε. Στιγμιαία σκέφτηκα ότι μπορεί να μην άκουσα καλά ή μπορεί να του έκανε και πλάκα. Αλλά ήξερα πολύ καλά, ότι απλά δεν έπρεπε να σηκώσω το τηλέφωνο όταν με είχε πάρει τηλέφωνο για καφέ. Η φρίκη δεν σταματάει εδω. Βρήκε πια ταινία ήθελε και την αγόρασε κάνοντας 3 τουλάχιστον λάθη με μία κίνηση.

1. Πλήρωσε με πραγματικά λέφτα. Μα καλά, δεν ξέρει τι είναι το internet? Δεν μπορεί να κατεβάσει την ταινία μόνος του? Έπρεπε να δώσει 5 ευρώ? Δηλαδή αύριο τι θα κάνει? Θα πάει να αγοράσει CD από το cdάδικο της γειτονιάς του?
2. Δεν έκανε παζάρι. 'nuff said.
3. Πήρε το Knight and Day, που ακόμα παίζετε στα σινεμά, άρα δεν έχει βγει σε DVD, άρα η βερσιόν που θα δει θα είναι απο μαγνητοσκόπηση από βιντεοκάμερα, δεν θα δει μόνο την ταινία, αλλά και τα κεφάλια των μπροστινών του, θα ακούει τις μαλακίες του διπλανού, όλο το πακέτο.

Ουδέν κακό αμιγές καλού όμως. Του είπα να μου πει πως είναι η ποιότητα, για να το κατεβάσω μετά και εγώ τσάμπα. Και αν νομίζετε ότι μπορεί να ανησυχώ μην τα διαβάσει αυτά, δεν νομίζω κάποιος που αγοράζει DVD από μαύρους να έχει ιδέα τι είναι τα blog.

Παρκαδόροι

Την τελευταία φορά που πήγα σε ένα γάμο, με το που έδωσα το αμάξι στον παρκαδόρο και για όλη την διάρκεια της δεξίωσης με απασχολούσε το θέμα του πουρ-μπουάρ που θα έπρεπε να του δώσω κατά την έξοδο μου. Δεν είναι η πρώτη φορά που πάω σε γάμο βέβαια, αλλά με την οικονομική κρίση αποφάσισα να γίνω πιο οικονομικός (άλλοι θα με έλεγαν τσιγκούνη, αλλά το λέει και το Σάτουρν, ή τσιγκουνιά είναι μαγκιά).

Είχα πολλές παραμέτρους που έπρεπε να λάβω υπόψιν για να υπολογίσω το ύψος του φιλοδωρήματος

Πρώτον είχα ακούσει ιστορίες ότι παλαιότερα αν τους έδινες 5 ευρώ, σου το πέταγαν στα μούτρα. Άρα 5 ευρώ ήταν εκτός συζήτησης.

Δεύτερον 20 ευρώ μου φαίνονταν πολλά. Ήταν στο γάμο πάνω από 50 ζευγάρια, αν ο καθένας έδινε 20 ευρώ, τότε αυτό σημαίνει ότι ο παρκαδόρος βγάζει 1000 ευρώ ανά δεξίωση, και αν γίνονται 3 δεξιώσεις την εβδομάδα, τότε οι παρκαδόροι, πέρα από τον μισθό τους, πρέπει να βγάζουν και 12.000 ευρώ, και αν είναι 4 άτομα, τότε 3 ο καθένας, έξτρα και μαύρα. Χωρίς να μετράμε την κανονική δουλεία τους. Πολλά περισσότερα από εμένα.

Τρίτον, 50 ευρώ, ούτε για αστείο.

Άρα, με την μέθοδο του αποκλεισμού, η μόνη επιλογή που είχα ήταν να δώσω 10 ευρώ (ή κέρματα, αλλά έχω αρχή κέρματα να δίνω μόνο στα ουφάδικα ή στις σερβιτόρες). Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα πάνω μου 10 εύρω, και μου ήταν δύσκολο να ζητήσω ρέστα από τον παρκαδόρο.

Και ενώ περίμενα στο τέλος στην ουρά να δω τη θα κάνω, μπροστά μου ήταν ένας με ένα ακριβό αμάξι. Πολύ ακριβό. Δύο πράγματα παρατήρησα. Οι παρκαδόροι κράταγαν όλοι στα χέρια τους ένα μάτσο 10 ευρό σαν να ήθελαν να που στους καλεσμένους 'Ναι, πρέπει να μας πληρώσετε και συνήθως οι άλλοι μας δίνουν 10 ευρώ'. Είμαι πολύ αντιδραστικός σε κάτι τέτοια και αποφάσισα τότε να μην τους δώσω το 10ευρώ που ούτως η άλλως δεν είχα. Δεύτερον, ο τύπος με το 'ακριβό, πολύ ακριβό΄ αμάξι δεν έδωσε τίποτα. Τον παρακολούθησα και δεν είδα να γίνεται αλισβερίσι χρημάτων, εκτός και αν το έκανε ταχυδακτυλουργικά. Αυτό σφράγισε την απόφασή μου. Όταν μου έφερε το αμάξι ο παρκαδόρος (ένα ταπεινό Γιάρις), απλά είπα ευγενικά και αγέροχα 'ευχαριστώ, μπήκα μέσα και έφυγα, με ένα αίσθημα νίκης υπέρ του κατεστημένου.

Χειρότερο τέλος και από τον θάνατο.

Διάβαζα στο στα inernets σχετικά με τον Lovecraft, και ξέρετε πως είναι τώρα τα internets. Για άλλο ξεκινάς και σε άλλο καταλήγεις. Από τον Lovecraft, πήγα στα rpgs (αφηγηματικά παιγνίδια), από εκεί διάβασα για μια θρυλική ιστοριά με όπλο έναν ασημένιο δονητή και από εκεί κατέληξα στον θάνατο του Ραμόν Νοβάρο, που εντελώς συμπτωματικά δεν διαφέρει πολύ από τον θάνατο του Σεργιανόπουλο.

Για όσους δεν γνωρίζουν και βαριούνται να πάνε στο wikipedia, ο Νοβάρο (February 6, 1899 - October 30, 1968). Ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τον ρόλο του το 1925 στο Ben Hur.


Ο Νοβάρο δολοφονήθηκε από δύο αδέρφια τα οποία είχε προσλάβει για σεξ. Σύμφωνα με την κατάθεση, τα αδέρφια νόμιζαν ότι είχε κρυμμένο στο σπίτι ένα μεγάλο ποσό χρημάτων. Τον βασάνισας για αρκετές ώρες μέχρι να τους πει που ήταν κρυμενά τα ανύπαρκτα χρήματα και στο τέλος πέθανε από ασφυξία, πνιγμένος από το αίμα του.

Όλα αυτά σύμφωνα με το wikipedia. Αυτό που δεν λέει το wikipedia όμως είναι το παρακάτω. O Νόβαρο έπαθε ασφυξία γιατί του είχαν χώσει επανηλλημένα έναν μαύρο μολύβδινο Art-Decco δονητή στο στόμα, τον οποίο του είχε κάνει δώρο ο Ρούντολφ Βαλεντίνο 45 χρόνια πριν. Death-by-Dildo.

Ο θάνατος του Ρομάνο ήταν πηγή έμπνευσης για τον Μπουκόφσκι και το βιβλίο του The Murder of Ramon Vasquez
(Για να αποκτήσω χιτς, κατέληξα στο sensationalism reporting).
Top ten gruesome celebrity deaths.

Book-queue

Ανακάλυψα ότι μόλις κυκλοφόρισε το 3ο μέρος της σειράς 'Laundry' του Charless Stross, με όνομα The Fuller Memorandum. Θα το παραγγείλω σύντομα αλλά σκέφτηκα επίσης πόσα άλλα βιβλία έχω που πρέπει κάποτε να διαβάσω. Αποφάσισα να κάνω μια σούμα με τα βιβλία σε ουρά ανάγνωσης, πιο πολύ για να το πάρω απόφαση και να τα αρχίσω, αλλά και για να δοκιμάσω μια κομπίνα του άμαζον με την οποία βγάζεις λεφτά αν αγοράζουν οι άλλοι τα βιβλία από το blog σου.

The Fuller Memorandum (Laundry 3)
The Dreaming Void (Void Trilogy)
Turn Coat (Dresden Files 11)
Furies of Calderon: Codex Alera 01 (Codex Alera 1) 

Sir Apropos of Nothing
The Woad to Wuin (Sir Apropos of Nothing)
Tong Lashing: Sir Apropos of Nothing Book 3
Matthias Thulmann: Witch Hunter (Warhammer)
Brunner the Bounty Hunter (Warhammer)
Ciaphas Cain, Hero of the Imperium (Warhammer 40, 000: Ciaphas Cain)
The Founding (Warhammer 40,000: Gaunt's Ghosts)
Imperial Guard Omnibus: v. 1
 
And Another Thing ...: Douglas Adams' Hitchhiker's Guide to the Galaxy: Part Six of Three (Hitchhikers Guide 6)
Interesting Times: A Discworld Novel
H. P. Lovecraft Omnibus (1) - At the Mountains of Madness and Other Novels of Terror: At the Mountains of Madness and Other Novels of Terror No. 1
The King In Yellow
His Dark Materials Trilogy: Northern Lights, Subtle Knife, Amber Spyglass
Gardens of the Moon (Malazan Book of the Fallen)
Revelation Space
The Fall of Hyperion (Gollancz S.F.)
Endymion (Gollancz S.F.)

Short Maza Cyberpunk Fiction (από μια νέα πολλά υποσχόμενη μορφή του χώρου)

Χτες είδα το trailer του Deus Ex 3, ένα cyberpunk rpg-fps. Με επηρέασε αρκετά, και ως homage πάρτε το παρακάτω short fiction

Ο ουρανός είχε το χρώμα της οθόνης τηλεόρασης όταν είναι συντονισμένη σε ένα νεκρό κανάλι. Βαρετό χρώμα. Η περιφερειακή όραση του Ν1κ0 ήταν όμως γεμάτη χρώματα, πληροφορίες, συναγερμούς και ενδείξεις που αναβόσβηναν με υπνωτικό ρυθμό. Οι πιο πολλές ενδείξεις αφορούσαν τα επικίνδυνα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα του. Δεν είχαν περάσει πέντε μέρες από όταν έκανε την εγχείρηση για να βάλει τα aug-real εμφυτεύματα. Τόσες πληροφορίες ταυτόχρονα είχαν αρχίσει να του δημιουργούν πονοκέφαλο. Οδηγούσε το αμάξι του με ταχύτητα πάνω από 150 χλμ ανά ώρα. Φοβόταν να σκεφτεί πόσες ευροδραχμές έκαιγε σε κύτταρα μεμβρανών ανταλλαγής πρωτονίων κάθε φορά που πάταγε το γκάζι. Προσπάθησε να αγνοήσει τα χτυπήματα από το πορτ-μπαγκάζ και εστίασε την προσοχή του στις προφορικές οδηγίες του υπολογιστή πλοήγησης προκειμένου να αποφύγει τους δρόμους που γίνονταν επεισόδια της Αθηναϊκής Αστυνομίας Α.Ε. με τους ανέργους.

Από το 2021 και μετά οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες, γραμματείς και υπάλληλοι γραφείου βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλεία. Σχεδόν όλοι είχαν αντικατασταθεί από λογισμικό ή περιφερειακά. Ακόμα και οι προγραμματιστές ήταν πια ξεπερασμένοι. Ο Ν1κ0 ήταν λογιστής μέχρι που σταμάτησαν πια να του ζητούν τις υπηρεσίες του. Οι εταιρίες, οι συγχωνεύτηκαν η μια με την άλλη, απέκτησαν κεφάλαιο, τμήμα ερευνών και ανάπτυξης και έφτιαξαν δικά τους λογισμικά και περιφερειακά για να κρατούν τα λογιστικά βιβλία τους αυτόματα. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους άνεργους, ο Ν1κ0 δεν πήγε ενάντια στο σύστημα παίρνοντας μέρος σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, ούτε όμως έμεινε παθητικός, κλεισμένος στο 12 τετραγωνικών και 2 δωματίων διαμέρισμα του για να αποσβολωθεί μπροστά στην κονσόλα του παίζοντας παιχνίδια εξομοίωσης μιας διαφορετικής και καλύτερης πραγματικότητας. Επέλεξε να πλεύσει με την εξέλιξη. Αρχικά έγινε courier σε μια μικρή και ελαφρώς παράνομη εταιρία φυσικής μεταφοράς δεδομένων, την Μάζα Α.Ε. και σιγά σιγά εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε και η Μάζα. Τώρα πια η Μάζα μπορεί να θεωρηθεί ως η μικρότερη Μεγαλοεταιρεία, με εντελώς παράνομες δραστηριότητες, και ο ίδιος έκανε πολλές εγχειρήσεις εμφυτευμάτων και βιο-προσθετικών περιφερειακών. Και τώρα πια δεν είναι κούριερ, αλλά Παίχτης.

Για παράδειγμα, το σημερινό του Παιχνίδι που του ανατέθηκε από την Μάζα, είναι η απαγωγή ενός πολιτικού και η 'μίσθωση' του από την Μάζα. Η 'μίσθωση' θα επιτευχθεί με απειλές, τρομοκρατία και αν χρειασθεί, φυσική βία. Το πολιτικό σύστημα είχε αρχίσει να καταρρέει γύρω στο 2023, ύστερα από την αποτυχία του Καλλικράτη v2, και οι τοπικοί δήμοι άρχισαν να ανεξαρτητοποιούνται, αποκεντρώνοντας την εξουσία πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε Καλλiκράτη. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για τους πολιτικούς, όταν μπήκαν στο παιχνίδι της εξουσίας και οι Μεγαλοεταιρίες. Και κάπως έτσι, μπήκε και στο παιχνίδι σήμερα και ο Παίχτης Ν1κ0. Ο Ν1κ0 είχε αποφασίσει ότι το καταλληλότερο μέρος για να κάνει την ανάκριση του και να αποσπάσει την μίσθωση του Κυριάκου, που αυτή τη στιγμή χτύπαγε το καπό του πορτ-μπαγκαζ με τα πόδια του, ήταν το εγκαταλελειμμένο υπόγειο πάρκινγκ του μετρό στη Συγγρού. Πήρε μια απότομη στροφή, ακούστηκε ένα τελευταίο βαρύγδουπο χτύπημα από το πορτ-μπαγκαζ, και μετά επιτέλους ησυχία.

Με τον αντίχειρα του, βραχυκύκλωσε το απαρχαιωμένο κυτίο αναγνώρισης αποτυπωμάτων του παρκινκ και απέκτησε πρόσβαση στον αφύλακτο, κατά τα άλλα, χώρο. Η μπάρα ανέβηκε, και η αντίκα Golf του Ν1κ0 κατευθύνθηκε στο τελευταίο υπόγειο όροφο του πάρκινγκ. Τα φώτα ήταν κλειστά και όλα ήταν βυθισμένα στο σκοτάδι. Ενεργοποίησε την υπέρυθρη όραση των εμφυτευμάτων του αμφιβληστροειδή του, και όλα έγιναν φωτεινά και κόκκινα. Ένας εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε και το όχημα του άρχισε να λοξοδρομεί προς τα δεξιά. Πάτησε φρένο, άρπαξε το περίστροφο μιας χρήσης από το κάθισμα του συνοδηγού και βγήκε έξω. Το λάστιχο του είχε πάνω από τέσσερα καρφιά πατημένα. Ενέδρα?. Με την υπέρυθρη του όραση του είδε 2 ανθρωπόμορφες φιγούρες να τον πλησιάζουν περπατώντας με ασύμμετρα βήματα σχεδόν σέρνοντας τα πόδια τους. Ανακουφίστηκε. Δεν ήταν διώκτες του, ούτε σωματοφύλακες του Κυριάκου. Ήταν μόνο τρεις Υποανθρωποειδή, υποπροϊόντα πειραμάτων γενετικής και ρετρο-ιών φιλόδοξων φαρμακευτικών εταιρειών που τώρα πια θα έχουν κηρύξει πτώχευση για να αποφύγουν υπέρογκες αποζημιώσεις. Πυροβόλησε στον αέρα. Η ξαφνική λάμψη και θόρυβος απώθησε τους άστεγους. Τουλάχιστον προσωρινά. Άνοιξε το πορτ-μπαγκαζ και έβγαλε έξω τον Κυριάκο χρησιμοποιώντας το προσ8ετκό του χέρι. Του φάνηκε ελαφρύς σαν πούπουλο. Τον σώριασε στο βρόμικο πάτωμα. Ήταν κουστουμαρισμένος και χωρίς ίχνος εμφυτευμάτων ή βιονικών προσθετικών. Οι πολιτικοί προσπαθούν να έχουν άμεση επαφή με τους μελλοντικούς ψηφοφόρους τους και απόφευγαν τέτοιου είδους εγχειρήσεις που αλλοίωναν την εμφάνιση τους. Ήθελαν να δείχνουν όσο τον δυνατόν περισσότερο ανθρώπινη, εξωτερικά τουλάχιστον.

Δεν είχε πολύ χρόνο πια. Η υποδέρμια ένεση που του είχε κάνει, θα έχανε την επιρροή της σύντομα και ο εποπτευμένος πομπός-gps που είχε θα άρχιζε να εκπέμπει πάλι. Και οι άστεγοι μπορεί να ανασυγκροτούνταν σύντομα. Έπρεπε να ολοκληρώσει την 'ανάκριση' γρήγορα. Η πρώτη ερώτηση που θα του έκανε θα ήταν και η τελευταία. Θα έκρινε την επιτυχία του Παιχνιδιού και την άνοδο του Ν1κ0 στην ιεραρχία της Μάζας. Ο Κυριάκος τον κοιτούσε προσμένοντας την επόμενη κίνηση του. Σχεδόν παρακαλώντας να δει μια αντίδραση. Ο Ν1κ0 του έβγαλε το αυτοσχέδιο φίμωτρο, προσπάθησε να σκεφτεί πως να θέσει την απειλή του έτσι ώστε ο Κυριάκος να μην έχει άλλη επιλογή παρά να γίνει υποχείριο της Μάζας. Θα ήταν ο πρώτος και θα ακολουθούσαν και άλλοι. Βέβαια τον έτρωγε και κάτι ακόμα, στο βάθος του μυαλού του.

'Κυριάκο πάντα ήθελα να μάθω...' Η γλώσσα του Ν1κ0 είχε αρχίσει να δουλεύει μόνης της. Σκατά, πρόλαβε να σκεφτεί σχεδόν την ίδια στιγμή που ολοκλήρωσε την ερώτηση του. Πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για νέο εργοδότη πάλι. Τουλάχιστον όμως θα επαληθεύσω αυτήν την φήμη που είχα από πιτσιρικάς΄..

'...αληθεύει ότι είσαι το νόθο παιδί της Ντόρας!?!'

Δεν θα πιστέψεις τι σκηνικό παίζεται στο τραμ.

Κάθε Παρασκευή, στο Θησείο, μαζεύεται μια παρέα ποδηλατών για βόλτα, γύρω στις 9. Τους τελευταίους μήνες η παρέα αριθμεί 500-600 άτομα. Πριν δυο βδομάδες αποφάσισα να πάω και εγώ. Πήρα το ποδήλατο, και μπήκα στο τραμ, στο τελευταίο βαγόνι, εκεί που τα ποδήλατα επιτρέπονται.

Δίπλα μου ήταν μια κοπέλα, όχι πάνω από 19 ετών, με ξεβαμμένο πλατινέ μαλλί, κοντό φορεματάκι, πολύ όμορφη και με τρομερά βρόμικο στόμα. Σαν μια μικρογραφία της Τζούλια (βασικά ίδιο ύψος πρέπει αν είχαν αλλά η Τζούλια είναι larger than life).

Μίλαγε στο κινητό όλη την ώρα. Από τον Άλιμο ως το Σύνταγμα. Δεν ξέρω με ποίους μιλούσε, αλλά άκουγα πολύ καθαρά τι έλεγε γιατί μίλαγε τόσο δυνατά λες και ήθελε να την ακούσει όλο το βαγόνι.

Στην αρχή πρέπει να μίλαγε με μια φίλη της και να έκραζε μια άλλη η οποία ‘το παίζει παρθένα και ότι δεν το έχει κάνει ποτέ, μόνο δάχτυλο λέει ότι της βάζουν’. Δεν είμαι σεμνότυφος, αλλά πρέπει να είχα κοκκινίσει ακούγοντας όλα αυτά που έλεγε. Κοίταγα στο βαγόνι γύρω μου να δω αν την ακούν τις αντιδράσεις των άλλων, αλλά μάλλον όλοι έκαναν ότι δεν την άκουγαν. Σε κάποια φάση πρέπει να έλεγε στην φύλη της για κάποιο πάρτι και κάποια ‘πουστιά’ που της έκανε ή άλλη και ότι ‘αν την πιάσω θα την γαμήσω’. Πέρα από αυτά που έλεγε, ήταν πολύ εκνευριστικός και ο τρόπος της προφοράς της. Μου θύμισε λίγο την Τζούλια, λίγο προφορές αμερικανίδων πορνοστάρ ‘για, για, φακ για’.

Σε κάποια άλλη φάση, άρχισε να παίρνει τηλέφωνα διάφορους αριθμούς, να λέει ‘Γεια σου αγάπη μου (ή μωρό μου)’ και να κάνει μια μικρή συνομιλία και να το κλείνει. Πάνω από 6-7 φορές. Είμαι σίγουρος ότι μιλούσε με διαφορετικά άτομα. Σε μια φάση είπε και ‘δεν θέλω να μπλέξω πάλι με δικαστήρια’. Τι στον διάολο? Το πιο λογικό θα ήταν να την είχαν πιάσει για βίζιτες, δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση.

Το πιο αστείο ήταν ότι ενώ είχε πει στο τηλέφωνο με πόσους έχει πάει, έβριζε σαν ναύτης, και μην ξεχνάμε και το ‘δάχτυλο’, κάποια στιγμή την ενόχλησε το ποδήλατο μου, και λέει στο κινητό ‘δεν μπορείς να φανταστείς τι σκηνικό παίζεται στο τραμ’, προφανώς ενοχλημένη από το ποδήλατο. Κρατήθηκα και δεν της είπα ότι αν θέλει μπορεί να το βάλει εκεί που βάζει η φίλη της το δάχτυλο.

Ώρες-ώρες φοβάμαι ότι γερνάω και γίνομαι περίεργος σαν κάτι γέρους που βρίζουν και σπάζονται με την νέα γενιά, για αυτό προσπαθώ να είμαι ανοιχτόμυαλος με τους έμο, αλλά με την συγκεκριμένη θέλω να ελπίζω ότι όλοι θα ήθελαν να της ρίξουν μια μπάτσα.

Τα παιδιά στα φανάρια 2: Evolution

Τί έγινε, τώρα που καλοκαίριασε όλοι οι πακιστανοί που με εκνευρίζουν προσπαθοντας να πλύνουν το παρ-μπρζ μου πήγαν στις παραλίες για να συνεχίσουν την καριέρα τους?

Δεν εξηγείται αλλιώς. Ήμουν σήμερα στην παραλία και πρέπει να πέρασαν πάνω από 8 πακιστανοί που πούλαγαν χαϊμαλιά, σκουλαρίκια και μαλακίες. Μάλιστα σε ένα σημείο άρχισα να αναρωτιέμαι αν είναι ο ίδιος. Τελικά έβαλα σημάδι το πουκάμισο που φόραγε (ναι καλοκαιριάτικα στην παραλία με πουκάμισο και τζιν) και παρατήρησα ότι δεν ήταν το ίδιο.

Και επειδή μου φάνηκε αντιοικονομικό να άλλαζε πουκάμισα, παρόλα αυτά, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Το κάδρο που είχε πάνω τα χαϊμαλιά και τις μαλακίες μου φαινόταν πού ύποπτα γνωστό. Νόμιζα ότι τους ξεσκέπασα όμως. Αυτό που πρέπει να κάνουν, είναι σατανικό, αλλά έστυψα το μυαλό μου, και βρήκα την λύση του δαιμονικού γρίφου.


Το τρικ είναι απλό. Απλά χρειάζεστε 10 πακιστανούς και 1 κάδρο. Βάζεις 5 πακιστανούς στην μια άκρη της παραλίας και άλλους 5 στην άλλη. Ξεκινάει ο ένας και πάει από την μια άκρη στην άλλη. Όταν φτάσει το τέρμα δίνει το κάδρο στον άλλο πακιστανό και ξεκινάει αυτός την ανάποδη διαδρομή και ούτω κάθε εξής. Τα οφέλη αυτού του τρικ είναι τρομακτικά:


α. Είναι διαφορετικοί πακιστανοί οπότε δεν μπορείς να τους διαλοστείλεις και να τους πεις 'ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΑ ΠΡΗΖΕΙΣ'.
β. Αν αγοράσεις κάτι από τον πρώτο, δεν αποκλείεται να ξανααγοράσεις κάτι και από τον δεύτερο.
γ. Δεν κουράζονται πηγαίνοντας πάνω κάτω
δ. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνουν οι υπόλοιποι 9 όσο περιμένουν. Ίσως είναι σε φανάρια και πλένουν παρ μπριζ.

Ταξιτζήδες και μηχανάκια. Aποκάλυψης συνέχεια

Συνειδητοποιώ ότι ήμουν πολύ βιαστικός όταν έγραψα το πρώτο μέρος και είχα αφήσει πολλά θέματα τα οποία δεν σχολίασα. Επίσης παρατήρησα ότι δεν είμαι μόνος σε αυτήν την στραυροφορία. Εμπρός όλη μαζί, σαν σύγχρονοι Τιμωροί να καθαρίσουμε την Αθήνα από την διαφθορά, τους Φαναρτζήδες, Μηχανόβιους και τους Ταρίφες


1. Είμαι ο μόνος που τρομοκρατείται από την θέα γυναικών-ταξιτζήδων? Σαν να λέμε και βιαστής και χούλιγκαν. Διπλό το κακό.
2. Έχει κανείς βγάλει φλας για αλλαγή λωρίδας και να τον αφήσει ταξιτζής να μπει μπροστά του?
3. Είμαι ο μόνος που ενώ έχω βγάλει φλας και αρχίζω να στρίβω αριστερά, τότε βρίσκουν όλα τα μηχανάκια να μου κάνουν προσπέραση από τα αριστερά? Δεν έχουν συναίσθηση του κινδύνου?