Ο Σεπτέμβρης είναι ο πιο πολυάσχολος μήνας της Μάζας για δύο λόγους
*Φεστιβάλ Κινηματογράφου 'Νύχτες Πρεμιέρας
*Γιορτή Μπύρας
Για την Γιορτή Μπύρας δεν έχω ακόμα νέα, αλλά έχω για τις Νύχτες Πρεμιέρας
Ξεκινάω λέγοντας το κάθε πέρσι και καλύτερα, και το λέω έχοντας ήδη δει χρόνια πριν το Adventures of Iron Pussy, παρόλα αυτά, καταφέρνουν κάθε χρόνο να βάζουν και πιο βλακώδεις ταινίες. Αλλά κάθε χρόνο την πατάω και βγάζω (δύο) εισητήρια διαρκείας. Ελπίζω φέτος να φανώ σοφότερος.
Μέχρι στιγμής ξέρω τα παρακάτω:
Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει 15-26 Σεπτέμβρη. Μερικές ταινίες είναι
«Ο Δολοφόνος Μέσα Μου»
Ο Μάικλ Γουιντερμπότομ των «24 Hour Party People» και «The Road to Guantanamo» επιστρέφει με άλλη μία ταινία φτιαγμένη για να συγκλονίσει. Το «The Killer Inside Me», βασισμένο στο βιβλίο του παλπ συγγραφέα Τζιμ Τόμσον, είναι μια σοκαριστική ιστορία δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός σίριαλ κίλερ με τους Κέισι Άφλεκ, Κέιτ Χάντσον και Τζέσικα Άλμπα.
Δεν νομίζω να έχω δει καμία ταινία του Γουιντερμπότομ ολόκληρη. Αλλά το καστ είναι ενδιαφέρον
«Kaboom»
Ο Γκρέγκ Αράκι, πιο ακραίος από ποτέ. Το Kaboom ακολουθεί μια ομάδα νέων που αποφασίζουν να εξερευνήσουν τη σεξουαλικότητά τους. Ακολουθούν γκέι, λεσβίες, μπαϊσέξουαλ, ρωμαϊκά πάρτι, μυστικές σέκτες, δολοφόνοι, πράκτορες της CIA και εξωγήινοι, καταλήγοντας σε όργιο αναφορών για εγγυημένη μεταμεσονύκτια διασκέδαση. Μια ματιά επιστημονικής φαντασίας, που έκανε πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ Καννών.
Όσον αφορά τον σεξουαλικά μπερδεμένο σκηνοθέτη Γκρεγκ Αράκι, έχω δει το Doom Generation, και αν εξαιρέσουμε το splatter, κατά τα άλλα ήταν μια απαίσια ψευδο-σοφιστικό-ομοφυλοφυλική-splater ταινία. Ίσως ακούγετε ωραία, αλλά ήταν μαλακία.
«Chatroom»
Ο Χιντέο Νακάτα, σκηνοθέτης των «Ring» (και των γιαπωνέζικων, αλλά και των αμερικανικών ριμέικ) δίχασε φέτος το Φεστιβάλ Καννών με την προκλητική, αλλά και φρέσκια ματιά του, την ποπ αισθητική και την πολυδαίδαλη και πάντα σκοτεινή διάσταση του κυβερνοχώρου. Το πέπλο του υγρού Λονδίνου απλώνεται στα chatrooms και καλύπτει επιμελώς οποιαδήποτε προσπάθεια αποκάλυψης της αλήθειας. Θα διχάσει σίγουρα και εδώ.
Μου αρέσει το cyberpunk setting. Αλλά αν και μικρότερος μου άρεσε να βλέπω γιαπωνέζικες ταινίες, φοβάμαι ότι τώρα που γέρασα, έχουν πέσει οι άμυνες μου.
«Μια Γυναίκα, Ένας Άνδρας Κι Ένα Εστιατόριο Για Νουντλς»
Το «Μόνο Αίμα» των αδελφών Κοέν σε ένα απρόσμενο ριμέικ στην μεσαιωνική Κίνα. Απατημένος σύζυγος προσλαμβάνει λούζερ αστυνομικό για να δολοφονήσει την μοιχαλίδα και τον εραστή της. Μαύρη σλάπστικ κωμωδία με πολεμικές τέχνες, περίτεχνα κουστούμια, σπαθιά, δολοφονίες και χοντρή πλάκα.
Μου αρέσουν οι ταινίες με πολεμικές τέχνες και το Μόνο Αίμα. Αλλά αν και μικρότερος μου άρεσε να βλέπω κινέζικες ταινίες, φοβάμαι ότι τώρα που γέρασα, έχουν πέσει οι άμυνες μου.
«Freakonomics»
Τι σχέση έχει το γιαπωνέζικο σούμο με την παγκόσμια οικονομική κρίση; Η νομιμοποίηση των αμβλώσεων παίζει ρόλο στη μείωση της εγκληματικότητας; Κι η επιλογή ονόματος για τα παιδιά μας, μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική και οικονομική τους επιτυχία; Ένα από τα πιο παράξενα ντοκιμαντέρ της Ιστορίας (βασισμένο στο ομότιτλο παγκόσμιο μπεστ σέλερ) συνδυάζει την πολιτική οικονομία, την ποπ κουλτούρα και το αιχμηρό χιούμορ στο πιο αστισυμβατικό μάθημα που φανταστήκατε ποτέ.
Ενδιαφέρον. Θα αρέσει και τον φανατικό αναγνώστη μας, τον 'Δροσερό Πασά'.
«Heartless»
15 χρόνια μετά το εκπληκτικό «Διάφανο Δέρμα» ο Φίλιπ Ρίντλεϊ επιστρέφει στο προσκήνιο με μια εξίσου απρόσμενη ταινία. Ένας νέος στις τρομακτικές συνοικίες του ανατολικού Λονδίνου βρίσκει τη μητέρα του δολοφονημένη από μια συμμορία και μπλέκεται σε μια φαουστική ιστορία που σίγουρα άξιζε την μακρόχρονη αναμονή.
Ridley's first film in way too many years is a dark urban fairytale about a young photographer who encounters murderous demons on the streets of London.
Μου άρεσε το Διάφανο Δέρμα, και το Πάθος του Darkly Noon, αλλά με τρομάζει που δεν ξαναέβγαλε ταινία μέχρι σήμερα, 14 χρόνια μετά δηλαδή.
