Τώρα που διαβάζω τον τίτλο, σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να κάνω register την πατέντα για κινητά σινεμά. Κάτι σαν τα περιπλανώμενα τσίρκα. Αλλά δεν εννοούσα αυτό.
Εννοούσα για όλους αυτούς που φέρνουν κινητά τηλέφωνα στο σινεμά. Και φυσικά δεν θα αναφερθώ για όσους δεν τα κλίνουν, ή ακόμα χειρότερα το σηκώνουν μέσα στο σινεμά και μιλάνε. Για αυτούς υπάρχει ειδικό μέρος στην κόλαση (δεν μεταφράζατε καλά αυτή η έκφραση πάντως). Θα σχολιαστεί εκτενέστερα αυτό, αλλά περιμένω πρώτα να τσακωθώ με κάποιον πρώτα για να έχει πιο suspense το blog post.
Όχι, μιλάω για ένα νέο φαινόμενο, που σίγουρα δεν το έχετε συνειδητοποιήσει αλλά μόλις ολοκληρώσετε την ανάγνωση, θα αρχίσετε να το βλέπετε παντού μπροστά σας. Ίσως το κάνετε και εσείς.
Όταν τελειώνει η ταινία, που τώρα πια δεν έχει και διάλειμμα, όλοι τρέχουν να φύγουν από την αίθουσα είτε για έχουν κανονίσει κάτι άλλο, είτε γιατί νύσταξαν, είτε γιατί έχουν πεθάνει στο κατούρημα (συνήθως κοπέλες, γιατί η κατασκευή τους είναι ελαττωματική από το εργοστάσιο, και δεν μπορούν να κρατήσουν ένα ποτήρι κόκα κόλα πάνω από 20 λεπτά). Και έτσι όπως τρέχουμε, σκοντάφτουν όλοι ο ένας πάνω στο άλλο (όπως στην ταινία 'Θύρα 13'), επειδή οι μπροστινοί κοντοστέκονται, ανοίγουν τα κινητά τους και περιμένουν να δουν τι κλήσεις είχαν. Καλά όχι όλοι, είναι μερικοί χειρότεροι, που τα είχαν ανοιχτά και κατά την διάρκεια του έργου.
Μπορεί να μην το καταλαβαίνετε διαβάζοντας το, αλλά είναι αστείο όταν το βλέπεις. Την επόμενη φορά που θα πάτε σινεμά, παρατηρήστε το.
Συνήθως αυτό δεν με ενοχλεί, γιατί προσπαθώ να φύγω από τους τελευταίους (εκτός και αν η ταινία ήταν μάπα, που συμβαίνει σε ποσοστό 50%). Πάντα μου αρέσει να κοιτάω τους συντελεστές παίζοντας το παιχνίδι 'Βρες Τον Έλληνα' (πάντα υπάρχει ένας στα credits). Μερικές φορές έχει bonus σκηνή στο τέλος και περηφανεύομαι στους φίλους μου, μέχρι να βρεθεί κάποιος και να με αποστομώσει λέγοντας μου 'Α, αυτήν την είδα στο Youtube'.
