Tuesday 1 May 2012

Άλλο ένα αξιομνημόνευτο τρακάρισμα


Είχα αργήσει στο ραντεβού που είχα με δύο φίλους στη καφετέρια Stars. Δεν ήθελα να πάρω αμάξι γιατί δεν θα έβρισκα να παρκάρω, και αφού βρισκόμουν ήδη δίπλα από την καφετέρια, (ήμουν επίσκεψη στο σπίτι της αδερφής μου), της είπα να με πετάξει αυτή εκεί.

"Ελπίζω να μην μας συμβεί κανένα ατύχημα μέχρι να φτάσουμε", μου είπε όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Πράγματι, δεν έγινε τίποτα, αλλά αυτό που είπε με είχε αγχώσει.Γενικώς, δεν φημίζεται για την οδήγηση της, η αδερφή μου.

"Γιατί το λες αυτό?", την ρώτησα. Και τότε κατάλαβα γιατί. Δεν φόραγε φόρμα όπως νόμιζα, αλλά οδηγούσε με τις πυτζάμες της. Είχε βαρεθεί να αλλάξει. "Αφού δεν θα βγώ από το αμάξι", δικαιολογήθηκε.

"Άσε, την είχα πατήσει έτσι και παλιότερα", μου είπε, και μου διηγήθηκε άλλη μια ιστορία τρακαρίσματος.

Πριν χρόνια, όσο ο πατέρας μας εργαζόταν σε μια εταιρεία στην Μεσογείων, που είχε πισίνα, είχαμε το προνόμιο, τα απογεύματα, όταν φεύγαν οι εργαζόμενοι, να μπορούμε να πηγαίνουμε για κολύμπι. Ήταν λίγο ψυχεδελικό, να κολυμπάς σε ανοιχτή πισίνα, με γκαζόν και όλα, δίπλα από την Μεσογείων. Και ακόμα καλύτερα, ήταν μόνο 500 μέτρα από το σπίτι μας, από την άλλη μεριά της Μεσογείων.

Η αδερφή μου, βαριόταν να πάει με τα πόδια και έπαιρνε το αμάξι για να περάσει στην ουσία την Μεσογείων απέναντι.

Μόνο που αυτή τη φορά, ένας παραβίασε το κόκκινο φανάρι. Την χτύπησε στο μπροστινό μέρος του αμαξιού άσχημα, και επειδή πετάχτηκε η ρόδα έξω, το όχημα της ακινητοποιήθηκε. Αναγκαστικά η αδερφή μου, βγήκε έξω από το αμάξι για να ανταλλάζει στοιχεία. Κανείς δεν είχε πάθει τίποτα, αλλά είχε αρχίσει να δημιουργείται κίνηση στην Μεσογείων εξαιτίας του ατυχήματος. Αργότερα ήρθε και η τροχαία. Τα παιδιά της τροχαία ήταν πολύ ευγενικά. Ενοχλητικά πολύ ευγενικά. "Νιώθετε καλά? Μήπως έχετε χτυπήσει πουθενά?". Και μετά έπρεπε να περιμένει και τον γερανό, για να κουνηθεί το αμάξι.

Και όλα αυτά, φορώντας μόνο το μπικίνι (που είχε και στρας). Είχε βαρεθεί να φορέσει ρούχα. Στο κάτω-κάτω, τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια απόσταση 500 μέτρων.

(Δεν ξέρω τι είναι τα στρας, αλλά η αδερφή μου θεώρησε σημαντικό να τα αναφέρει)