Έχω έναν φίλο που ασχολείται με μοντελισμό. Όχι το σοβαρό μοντελισμό με τα τρένα και τα αεροπλάνα. Τον άλλο. Δηλαδή βάφει μικρές φιγούρες νάνων, μάγων και δράκων. Από αυτά τα πλάσματα που έχετε δει στον άρχοντα των δαχτυλιδιών.
Του είχε τελειώσει η κόλα και το χρώμα που χρησιμοποιεί για τις πανοπλίες, και επειδή η κοπέλα του ήταν κοντά στο μαγαζί που τα αγοράζει αυτά της είπε αν μπορούσε να πάει αυτή στο μαγαζί για να τα αγοράσει.
Στο μαγαζί αυτό δεν έβρισκες μόνο φιγούρες για βάψιμο και μπογιές. Έβρισκες και επιτραπέζια, βιβλία με κανόνες για rpg, παιχνίδια με κάρτες όπως το magic και το yu-gi-oh, κουκλάκια από ταινίες, σπαθιά και φωτόσπαθα. Πλαστικά. Ρέπλικες.
Η κοπέλα του φίλου μπήκε στο μαγαζί και αμέσως ένιωσε την βαριά, γκόθικ ατμόσφαιρα. Αρχέγονες μυρωδιές του ανδρικού σώματος εισέβαλαν στην μύτη της, και μουσική heavy metal στα αυτιά της. Ελίχθηκε ανάμεσα στα πιτσιρίκια που φώναζαν και έπαιζαν κάποιου τουρνουά με δυσκολία, και τελικά έφτασε στο βάθος του μαγαζιού, στο ταμείο.
"Θα ήθελα κόλα, και ένα κουτάκι μπογιά 'mithril armor'", είπε στον πωλητή.
Αυτός δεν αντέδρασε αμέσως. Την κοίταξε για λίγο με περιέργεια. Μετά της είπε:
"Σε έστειλε σε αποστολή, ε?"
