Δουλεύω στο οικονομικό τμήμα τεχνικής/κατασκευαστικής εταιρείας. Ακούω αρκετές τρελές ιστορίες.
Δεν θα σας πω την ιστορία που ένας εργάτης άφησε στο γραφείο μας το κινητό που του είχαμε χορηγήσει επειδή δεν δούλευε. Μόνο όταν το είχαμε πιάσει όλοι στα χέρια μας για να κάνουμε μια πρόχειρη διάγνωση, μας ενημέρωσε ότι είχε πέσει μέσα σε έναν υπόνομο.
Όχι, θα σας πω για την ιστορία που μας διηγήθηκε εργάτης ενός εργοταξίου.
Το έργο αφορούσε ηλεκτρολογικές συνδέσεις, δεν ξέρω λεπτομέρειες, υπάλληλος γραφείου είμαι Jim, όχι μηχανικός. Μια από όλες τις εργασίες που έκαναν οι εργάτες εκεί ήταν να συνδέσουν και τα καλώδια που πέρναγαν από το υπέδαφος με τους στύλους της ΔΕΗ. Αρκετά καλώδια έπρεπε να παραμένουν εκτεθειμένα και να κρέμονταν από τους στύλους μέχρι να τελειώσει το έργο. Το εργοτάξιο ήταν παραθαλάσσιο και πέρναγαν αρκετοί λουόμενοι από εκεί κοντά. Όλοι στο εργοτάξιο είχαν την έγνοια μην πάει κανείς και ακουμπήσει τα καλώδια κατά λάθος και πάθουν ηλεκτροσόκ. Είχαν βάλει πινακίδες, είχαν βάλει φύλακες, είχαν προβλέψει σχεδόν τα πάντα αλλά η μαλακία δεν άργησε να γίνει.
Μια μέρα έντρομος ο υπεύθυνος του εργοταξίου βλέπει ένα λουόμενο, με πετσέτα και σαγιονάρες, να κατευθύνετε προς τον στύλο της ΔΕΗ. Και μετά να τον ακουμπάει. Και μετά να αρχίζει να ταράζετε και να κάνει μικρές, απότομες και νευρικές κινήσεις. Το πιο φρικιαστικό ήταν ο τρόπος με τον οποίο το ένα του πόδι είχε μείνει μετέωρο, χωρίς να έχει προλάβει να ακουμπήσει το έδαφος. Η φτέρνα του έκανε μια μικρή, μηχανική κίνηση, και πήγαινε πάνω, κάτω, και λίγο πριν ακουμπήσει το έδαφος πάλι πάνω, και κάτω, και πάνω και κάτω. Σαν ένα χαλασμένο κουρδιστό παιχνίδι.
Ο υπεύθυνος του εργοταξίου προς στιγμή κοκάλωσε, αλλά μετά από λίγα σαστισμένα δευτερόλεπτα, ο έμπειρος εγκέφαλος του πήρε μπρος. Χωρίς πολύ σκέψη άρπαξε μια σανίδα από κάτω. Το ξύλο είναι ο χειρότερος αγωγός του ηλεκτρισμού. Θα το χρησιμοποιούσε για να 'ξεκολλήσει' τον λουόμενο από τον ηλεκτροφόρο στύλο. Με την σανίδα στο χέρι έτρεξε προς την κολόνα και κοπάνισε με δύναμη το χέρι από το οποίο περνούσε ο ηλεκτρισμός στον άτυχο λουόμενο.
Ο λουόμενος σωριάστηκε στο έδαφος. Το χτύπημα με την σανίδα του έσπασε το κόκαλο, αλλά του έσωσε την ζωή. Ή έτσι νόμιζε ο υπεύθυνος του εργοταξίου.
"ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ?!?", τον ρώτησε ο λουόμενος οργισμένος, με δάκρυα στα μάτια από τον πόνο.
Ο υπεύθυνος του εργοταξίου δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Αμέσως του μπήκαν υποψίες στο μυαλό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τελικά, αφού κατάφεραν να ηρεμήσουν τον λουόμενο (και να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες), έγινε ξεκάθαρο, ότι δεν τον χτύπησε ποτέ ο ηλεκτρισμός. Απλά είχε μπει ένα πετραδάκι στην σαγιονάρα του, και είχε πιαστεί από τον στύλο και τίναζε το πόδι του για να φύγει το πετραδάκι.
