Tuesday 14 June 2011

A day in the life...

Μόλις μπήκα σπίτι μου ύστερα από άλλη μια συνηθισμένη μέρα με ανάμικτα συναισθήματα, λύπης, οδύνης, θυμού και νευρικού γέλιου.

Μετά την δουλεία, έπρεπε να πάω στην άλλη άκρη της Αθήνας για μια κηδεία. Εκεί είδα αυτό:


Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Ο τάφος είναι το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν μπαίνεις στο νεκροταφείο. Δημιουργεί αμέσως μια ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα. Και δεξιά και αριστερά, τι είναι αυτά? Κύπελα? Αν είχαν θάψει κάποιον ποδοσφαιριστή του ολυμπιακού, ίσως να το δεχόμουν, αλλά δεν νομίζω να ήταν ποδοσφαιριστής ο μακαρίτης. Και ύστερα... 'Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό'? Μετά το θάνατο δηλαδή δεν υπάρχει ζωή τελικά, υπάρχει ο Ολυμπιακός. Πρέπει να ξαναδώ το Deadliners.

Μετά την κηδεία έπρεπε να πάω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου για μια εξουσιοδότηση. Περπατώντας από εκεί που άφησα το αμάξι ως το τμήμα είδα να κατεβαίνουν από στην στάση δίπλα, τρεις κοπελίτσες, καλίγραμμες, με ξεβαμμένο μαλί και μίνι. Τις είχαν παραμάσχαλα δύο άλλοι τύποι, με βλέμμα βλοσυρό και κατεύθυνση προς το αστυνομικό τμήμα.



'Κοίτα ρε γαμώτο', σκέφτηκα. 'Αντί να πιάσουν τους νταβατζήδες, πιάνουν τα κακόμοιρα τα κοριτσάκια'.

Μετά από λίγο κατάλαβα ότι απλά οι κοπέλες πήγαιναν στην παραλία (μένω κοντά στην Παραλιακή) και δεν είχαν χτυπήσει εισιτήριο. 

Αυτό όμως δημιουργεί άλλα ερωτήματα. Έχω να δω ελεγκτή σε λεοφορίο από το 1998, πριν ακόμα πάω στην Αγγλία για σπουδές. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά, γιατί μου έριξε κλήση, την πλήρωσα επί τόπου και στην κλήση, όταν μου ζήτησε το επίθετο, έγραψα το επίθετο μιας καθηγήτριας μου (Μαζάρακου, Νίκο, την θυμάσαι?), και μετά την πήγα στο σχολείο και κάναμε πλάκα.

Από το 1998 και μετά, και ενώ μπαίνω σε λεωφορεία και μετρό και γενικώς δεν τα σνομπάρω τα ΜΜΕ, δεν έχω δει ποτέ, κανέναν ελεγκτή. Αφού είχα αρχήσει να αναρωτιέμαι αν τους έκαναν μετάταξη.Όταν όμως έσκασαν 3 κοπελίτσες, τσουπ, εμφανίστηκαν. Όχι ένας, αλλά δύο. Ναι δύο. Κοιτάχτε:


Και πάμε στο επόμενο σημείο που θέλω να θίξω. Οι κοπέλες αυτές πρέπει να χάλασαν τουλάχιστον μια ώρα να φτιάξουν το μαλλί τους, άλλη μισή ώρα να διαλέξουν ρούχα, και άλλο τόσο να βάψουν την μάπα τους. Χώρια τα ευρώ για όλα αυτά. Είναι ακριβά τα καλλυντικά. Είμαι παντρεμένος και έχω μάθει πράματα που κανένας άνδρας δεν θα έπρεπε να ξέρει. Οι κοπελίτσες αυτές, δεν μπορούσαν να χαλάσουν και 10 λεπτά (της ώρας) και μερικά ευρώ και να αγοράσουν και τρία εισιτήρια? Θα μου πείτε, μα και εσύ ρε Νίκο, τσαμπέ έμπαινες, πριν από λίγο το παραδέχτηκες. Ναι, τσαμπέ έμπαινα, αλλά δεν είχα να χάσω τίποτα. Κολοβάραγα. Αν πήγαινα για ραντεβού, θα έκοβα 2 εισιτήρια για να είμαι και σίγουρος και θα έπαιρνα και ταξί. (Ε, δεν είχα επιτυχία με τις γκόμενες τότε. Τώρα που παντρεύτηκα με θυμήθηκαν και με παρακαλάνε να με κεράσουν κανένα ποτό). Αυτές δεν είχαν ούτε εισιτήρια, ούτε λεφτά να πληρώσουν την κλήση (θα τους πλήρωνε την έξοδο κάποιο κορόιδο), αλλά ούτε και ταυτότητα και για αυτό τις πήγαιναν στο τμήμα. Μα τι στον πούτσο είχαν τότε μέσα στις τσάντες τους?


Έχει και άλλο! Δεν σας είπα τι έγινε όταν μπήκαν στο τμήμα. Οι αστυνομικοί, κάτω των 25 όλοι, πάθανε αμόκ. Δεν έχω δει να ξεφτιλίζετε άνθρωπος τόσο γρήγορα. Οι κοπελίτσες κρατούσαν την ψυχραιμία τους όσο μπορούσαν. Το έπαιζαν μοιραίες, αλλά ήταν σαφώς κλονισμένες. Μάλιστα μια είχε πάρει τηλέφωνο και τον 'μπαμπά' της να έρθει στο τμήμα λέγοντας με τρεμάμενη φωνή 'είχαμε εισιτήριο, αλλά δεν προλάβαμε να το χτυπήσουμε'.

Ο πρώτος αστυνομικός που τις είδε έπαιξε έξυπνα το χαρτί του. Αντί να απευθύνει τον λόγο σε αυτές (ποιος ξέρει, μπορεί να κέρδιζε κάτι) είπε σε έναν από τους δύο ελεγκτές 'πάλι καλά που φοράνε τακούνια, αλλιώς ακόμα θα τις κυνηγούσατε'. Λάθος πρώτο του αστυνομικού. Δεν μπορείς να μαντέψεις ότι αν φόραγαν nike θα έτρεχαν πενηντάρι. Λάθος δεύτερο. Η ερώτηση του δεν σήκωνε follow-up ερώτηση από τις συλληφθέντες για να ξεκινήσει ο διάλογος. Εκτός και αν είχε στόχο να πάρει τον αριθμό του τηλεφώνου του ελεγκτή.

Ο δεύτερος αστυνομικός που τις είδε έκανε χειρότερο λάθος. Προφανώς δεν πρόλαβε να καταστρώσει το σχέδιο του, και σκέφτηκε να πει ότι του πέρναγε από το μυαλό εκείνη την ώρα. Something is better than nothing. Όταν τις είδε, τους είπε 'Είστε ρουβίτσες'. Προφανώς μερικές φορές, nothing is better than something. Παραλίγο να χάσω τον έλενχο του προσώπου μου και της σοβαρής έκφρασης που διατηρούσα. Οι κοπέλες ξαφνιάστηκαν, δεν είχαν καταλάβει τι τους είπε. Μπορεί και να νόμισαν ότι τις βρίζει. Άθελα του, ουσιαστικά αυτό ακριβώς έκανε, αλλά κανείς δεν το κατάλαβε.

Ο τρίτος αστυνομικός, μαζί με μια αστυνομικίνα, ήταν μέσα στο γραφείο που θα έφτιαχνα την εξουσιοδότηση μου αργότερα. Όταν τις είδες, έχασε και αυτός την ψυχραιμία του και άρχισα να λέει από μέσα 'Προσαγωγή ε? Προσαγωγή!' και χασκογέλαγε με την αστυνομικίνα όλο νόημα.Προφανώς ήθελα να τις τρομάξει, αλλά αυτές δεν τον άκουσαν καν, και το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει αναφορά στην ύπαρξη του σε ένα περιθωριακό blog.

Αυτό που με έβγαλε όμως πραγματικά εκτός εαυτού ήταν το παρακάτω. Μια παρένθεση πρώτα για να εξηγήσω κάτι. Όταν πηγαίνεις για εξουσιοδότηση στο αστυνομικό τμήμα, ο αστυνομικός το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να δει ότι εσύ είσαι αυτός που υπογράφει. Η αστυνομικίνα όμως έκανε κάτι που ήταν υπεράνω και πέρα του καλέσματος του καθήκοντος της. Τράβηξε ένα τεράστιο Χ στο κενό μέρος της εξουσιοδότησης για να μην γράψω κάτι αργότερα. Δεν είναι αυτή η δουλεία σου κοπέλα μου. Δεν σε νοιάζει τι θα γράψω. Μπορώ να γράψω ότι εξουσιοδοτώ τον μπατζανάκη μου να κλάνει αυτός αντί για έμενα από τις 2 ως τις 4 το βράδυ (γερμανικό) όταν κοιμάμαι. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να δεις ότι εγώ είμαι αυτός που γράφει η εξουσιοδότηση ότι υπόγραψε. Και να χαζογελάς με τον άλλο τον συνάδελφο του όταν μπαίνουν κοριτσάκια για εξακρίβωση στοιχείων.