Σπάνια μπαίνω σε ταξί, γιατί οι ταξιτζήδες με εκνευρίζουν. Γενικά εκνευρίζομαι εύκολα, αλλά όσοι οδηγείτε στους δρόμους της Αθήνας, σίγουρα θα έχετε να διηθηθείτε κάποιο περιστατικό με έναν ταξιτζή που άλλαξε λωρίδα χωρίς να βγάλει φλας, έτσι με τον τσαμπουκά, αναγκάζοντάς σας να φρενάρετε απότομα, ή σταμάτησε για αποβίβαση/επιβίβαση στην μέση του δρόμου, αγνοώντας την κυκλοφορία. Με όλες τις αυτές τις μαλακίες που κάνουν, δεν έχω καμία όρεξη να κάθομαι και στο διπλανό κάθισμα με έναν από αυτούς.
Μερικές φορές όμως, δεν υπάρχει εναλλακτική. Μια οι απεργίες των λεωφορείων, μια κάτι αεροπορικά ταξίδια, με ανάγκασαν πρόσφατα να πάρω ταξί. Για κακή μου τύχη έπεσα σε ταξιτζή που ήθελα κουβεντούλα. Άρχισε να μιλάει και να κάνει ερωτήσεις. Η απάντηση μου ήταν πάντα η σιωπή, αλλά δεν πτοήθηκε. Μίλαγε για τις απεργίες, για τους αγώνες του λαού που πεινάει, για τους πλούσιους που τα τρώνε, για τους διεφθαρμένους πολιτικούς, για τους συνδικαλιστές και τους αγώνες τους. Ανέφερε την κοινωνική αλληλεγγύη που στις μέρες μας είναι σπάνιο φαινόμενο. Είπε για την εκμετάλλευση. Ήταν ιδιαίτερα εχθρικός με τους ‘παρτάκιδες’ και έλεγε συγκεκριμένα ότι ‘εξαιτίας τους η χώρα μας πάει κατά διαόλου’.
Σε μερικά σημεία, ήμουν σύμφωνος, παρόλα αυτά, δεν έκανα το λάθος να το πω, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να ρίχνεις λάδι στην φωτιά. Σε άλλα σημεία βέβαια ήταν υπερβολικός, αλλά ούτε και εκεί προσπάθησα να τον διορθώσω. Όταν έκανε μεγάλες παύσεις και περίμενε να απαντήσω, κούναγα το κεφάλι μου πάνω κάτω συγκαταβατικά, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η κίνηση ήταν από τις λακκούβες ή τα απότομα φρεναρίσματα και τις επιταχύνσεις και όχι επειδή συμφωνούσα σε όσα έλεγε. Ήμουν καλυμμένος.
Και ενώ συνέχιζε το κήρυγμα για την κοινωνική αδικία και ότι πλέον όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους, ξαφνικά βλέπει έναν δεύτερο πελάτη. Πλακώνει τα φρένα και τον βάζει στο ταξί μας. Ένας από τους λόγους που μισώ τους ταξιτζήδες είναι και η ‘διπλή κούρσα’ που την θεωρούν δικαίωμα τους. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να πω τίποτα, γιατί πίσω ήταν ένας άλλος ταξιτζής, άδειος, ο οποίος τσαντίστηκε που ο ‘δικός’ μου ταξιτζής του πήρε τον πελάτη και άρχισε τα καντήλια. Ο ταξιτζής μου, απάντησε με ένα λακωνικό ‘βρεδεγαμιέσε λέω’γώ’, πάτησε γκάζι και έφυγε.
Ηθικό δίδαγμα, καλός ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη, αρκεί να είσαι αυτός που επωφελείται. Όχι αυτός που τον ασκεί..
Αντί Επιλόγου
Τελικά η ταρίφα ‘Ελ.Βενιζέλος – Αγία Παρασκευή’, κόστισε πιο πολύ από ότι το αεροπορικό εισιτήριο ‘Ελ. Βενιζέλος – Νησί διακοπών’. Στο τέλος της διαδρομής, όπως περίμενα, έπρεπε να τον ρωτήσω ‘απόδειξη δεν θα μου δώσεις;’, αλλιώς θα έδινε τα ρέστα και θα έφευγε, κάνοντας τον βλάκα.
