Καθημερινές ιστορίες: Καφές και κάτι ακόμα

Πολλές φορές, πριν πάω στο γραφείο, περνάω από τον Γρηγόρη και παίρνω έναν καφέ και κάτι ακόμα. Ένα κρουασάν σοκολάτα μερικές φορές, άλλες φορές μια μπουγάτσα. Και αυτό γιατί συνήθως κάθεται ένας υπάλληλος στην μεριά με τα φαγώσιμα, ε και μέχρι να φτιάξουν τον καφέ, χαζεύω τα άλλα φαγώσιμα και τελικά παίρνω κάτι και από εκεί.

Σήμερα, ευτυχώς δεν ήταν κανείς στον πάγκο με τα φαγώσιμα. Είχαν πολύ δουλεία και ήταν και οι δύο υπάλληλοι στον πάγκο με τους καφέδες και τους ετοίμαζαν. Από την μία ήθελα κάτι να πάρω σήμερα από την άλλη σκεφτόμουν ευκαιρία να πάρω μόνο το καφέ, να γλιτώσω καμία θερμίδα και κανά ευρώ. Αποφάσισα τελικά να πάρω μόνο καφέ, και ήμουν χαρούμενος με την απόφαση μου. Μια νέα εποχή ξεκίναγε για εμένα. Τέρμα τα γλυκά, τέρμα οι θερμίδες. Ζήτω η υγιεινή ζωή και η άθληση.

«Τι θα πάρετε;», με ρώτησε ο υπάλληλος. Είχε πήξει να φτιάχνει καφέδες. Δεν σήκωσε καν το βλέμμα του να με κοιτάξει.

«Ένα καφέ», είπα, σκεφτόμενος το κρουασάν που απέφυγα. Ίσως να χρωματίστηκε με λίγη νοσταλγία η από παλιές εποχές μεγαλείων παραγγελία μου.

«Κάτι άλλο;», ρώτησε ο υπάλληλος.

«Με έχετε μάθει καλά ε;» είπα με απόγνωση. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την μοίρα του. Έπρεπε να το είχα μάθει από τον Εξολοθρευτή 1 και 2. «Και ένα κρουασάν σοκολάτα λοιπόν», συμπλήρωσα και αφέθηκα στο έλεος ενός μέλλοντος που έχει γραφτεί για εμένα χωρίς να με ρωτήσει κανείς.

Hellas ή Greece

Υπάρχει μια ομάδα Ελλήνων που δεν θέλουν να αποκαλείται η χώρα μας Hellas αλλά προτιμούν το Greece. Και υπάρχει και μια άλλη ομάδα Ελλήνων που θέλουν ακριβώς το ανάποδο.

Και οι δύο πλευρές έχουν επιχειρήματα. To Greece λέει η δεύτερη πλευρά είναι υποτιμητικό και βγαίνει από το Γρέκος,, όπως δηλαδή μας φώναζαν οι Τούρκοι κατακτητές κατά την Τουρκοκρατία. Δεν έχουν άδικο. Αλλά το επιχείρημα της άλλης πλευράς είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Δεν θέλω στους ξένους χάρτης χάρτες να αναγράφεται η χώρα μας ως Hellas, λένε, γιατί ακούγεται σαν Hell Ass. Ο κώλος της κόλασης.

Και αναρωτιέμαι, έ και; Δεν απέχουμε και πολύ από αυτό πλέον. Παρόλα αυτά, τους βρίσκω και λίγο υπερβολικούς όμως. Τι να πουν δηλαδή οι κάτοικοι του Hooker (Oklahoma, USA), του Buttzville, Pennsylvania, του Twatt, Scotland και Muff, Ireland, Titty Hill, England, Wetwang, England, Bald Knob, Arkansas, Whiskey Dick Mountain, Washington

Και αν το Hellas του θυμίζει τον Κώλο της Κόλασης, αυτό είναι μόνο στο δικό τους μυαλό. Οι ξένοι δεν το βλέπουν έτσι, εκτός και όταν μας λένε ‘Hellο’ στην ουσία μας λένε να πάμε τον διάολο.

Νύχτες Πρεμιέρας 2014: Ξεφτυλίκια

Δεν μπορώ να το αποδείξω αλλά νομίζω ότι πηγαίνω στης Νύχτες Πρεμιέρας από όταν είχαν ξεκινήσει. Πριν 5 χρόνια είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι με την διοργάνωση. Οι επιλογές ταινιών όλο και χειρότερες (πάντα σε σχέση με τα γούστα μου), η οργάνωση της πωλήσεις καρτών και εισιτηρίων όλο και πιο ερασιτεχνική, η επικοινωνία με το κοινό προβληματική, προβλήματα στις προβολές. Χαμένες κόπιες και ταινίες που τελικά δεν προβάλλονται. Μετά χάσαμε και το Αττικόν και Απόλλων με αποτέλεσμα να μας πηγαίνουν στα πολύ υποδεέστερα Ιντεάλ και Όπερα, χειρότερα καθίσματα, μη αριθμημένες θέσεις, ακριβές κοκα-κόλες νεροζούμι, μπάχαλο.

Τότε, το 2009, εν βρασμό ψυχής, ορκίστηκα στο εαυτό μου να μην ξανακατέβω στο φεστιβάλ. Φυσικά, 5 χρόνια μετά, αμετανόητος, συνεχίζω να ταλαιπωρούμε. Καταναγκασμός μάλλον. Άλλαξε τίποτα; Όχι, η ίδια ανοργανωσιά και δεν είμαστε ούτε καν στα μισά του Φεστιβάλ…

Σαν κλασικός μαζόχας αγόρασα 20άρα κάρτα. Είναι ρίσκο αυτό, γιατί πάντα οι ταινίες που θέλω να δω είναι πάνω από 10, αλλά κάτω από είκοσι. Και όσο πιο πολλές ταινίες κλείνεις, τόσο αυξάνει το ενδεχόμενο να πέσεις σε ταινία που ακυρώνεται. Μου συμβαίνει ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ και φέτος δεν ήταν εξαίρεση.

Φέτος, στις μισές ταινίες θα γίνει κάτι ενοχλητικό. Μετά το διάλειμμα θα ξεχάσουν να σβήσουν τα φώτα, ή θα ξεκινήσει η ταινία χωρίς υπότιτλους. Θα παγώνει η εικόνα (Starred Up), το οποίο είναι ιδιαίτερα αστείο γιατί μου δίνει την εντύπωση ότι βλέπω youtube videaκι. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν οι ταινίες παίζονται μέσω stream.

Αλλά το ποτήρι άρχισε να ξεχειλίζει όταν από την πρώτη προβολή της ημέρας στον Δαναό έπρεπε να κατέβω στο Ιντεαλ για να δω το ‘These final hours’, και μετά να ξανανέβω στο Δαναό για να δω την Τρίτη ταινία της ημέρας. Στο Ιντεαλ μας είπαν ότι δεν κατάφεραν να φέρουν την κόπια της ταινίας και ότι μπορούμε να ανταλλάξουμε το εισιτήριο με κάποια άλλη ταινία. (déjà vu?). Φυσικά κάτι τέτοιο δεν με ικανοποιεί καθόλου. Πρώτα από όλα, ποιος θα μου πληρώσει τα έξοδα μετακίνησης από τον Δαναό στο Ιντεαλ. Και αφού έχω πάρει κάρτα 20αρά, πως θα βρω ΑΚΟΜΑ μια ταινία που να με ενδιαφέρει. Με το ζόρι βρήκα να γεμίσω την κάρτα. Και ας πούμε ότι έβρισκα. Θα είναι αδύνατο να την χωρέσω στο πρόγραμμα μου. Απλή στατιστική. Κορόιδα όσοι πήραν 20άρες κάρτες..

Και φυσικά τα χειρότερα δεν σταματάν εδώ. Χτες, την Δευτέρα είχα εισιτήριο για το ’71 στο Ιντεάλ, και μετά, με μισή ώρα περιθώριο θα ανηφόριζα στο Οντεόν για να δω το ‘When animals dream’. Χα!, θα ήθελα.

Δύο διακοπές στην ταινία (συν ένα διάλειμμα) κατάφεραν να καταστρέψουν την ταινία και να εκνευρίσουν όλο το κοινό. Οι υπεύθυνοι μίλαγαν για διακοπή ρεύματος, αλλά φυσικά ρεύμα είχαν παντού. Εκτός και αν η διακοπή περιοριζόταν μόνο στην μηχανή της προβολής της ταινίας. ‘Δεν είναι δικιά μας ευθύνη!’ έλεγαν και μας είπαν ότι θα γίνει επαναληπτική προβολή στα μέσα Οκτωβρίου για όσους θέλουν να δουν την ταινία. Οπότε, πάλι διπλά έξοδα μετακίνησης, με την προϋπόθεση ότι εκείνη την μέρα είσαι ελεύθερος.. Η πρώτη διακοπή διήρκεσε 15 λεπτά. Η δεύτερη δεν ξέρω πόσο διήρκησε. Έφυγα από το σινεμά χωρίς να δω το τέλος της ταινίας. Κρίμα γιατί η ταινία ήταν πολύ καλύτερη από αυτό που περίμενα. Έφυγα για προλάβω να δω το ‘When animals dream’ σιχτιρίζοντας την διοργάνωση όσο περπάταγα. Αν και μου υπόγραψαν το εισιτήριο για να περάσω τον Οκτώβριο να δω την επαναληπτική προβολή, δεν θα περιμένω ως τότε. Θα την κατεβάσω από το ιντερνετ. Πιο καλά από το σπίτι μου. Πιο φτηνή και η κόκα κόλα χωρίς να είναι νεροζούμι.

Και το χειρότερο είναι ότι παράκουσα δύο συντελεστές του σινεμά να μιλάμε για τις διακοπές και να λένε ότι φταίει το σύστημα, ότι έχει υπερφορτωθεί και αν δημιουργεί τέτοια προβλήματα τώρα που είναι ακόμα αρχή, τι θα γίνει στις επόμενες μέρες και προβολές;

Ε, τα χειρότερα έρχονται. Brace yourselves. Traffic will be a bitch.


Update 23.9.14
Στην προβολή του Miracle Mile (23.9.14 - 22:00) το ένα ηχείο δεν δούλευε και έκανε συνέχεια έναν πορδοφανή (και ίσως εκνευριστικό για τους περισσότερους) θόρυβο. Πάλι στην αίθουσα του ΦΠΑ

Κινητά και εφορίες

Είχα περάσει από την εφορία σήμερα το πρωί. Το κάνω συχνά όταν έχω στερέψει από ιστορίες για το μπλογκ. Σήμερα συνέβη το εξής.

Κάποιος κακόμοιρος φορολογούμενος πήγε να λύσει κάποιο θέμα του και προφανώς αυτά που του έλεγαν δεν τα καταλάβαινε. Θεώρησε σκόπιμο να πάρει τηλέφωνο τον λογιστή του για να τον βοηθήσει. Κάτι σαν το βοήθεια από το κοινό που έχουν τα τηλεπαιχνίδια. Αλλά και ύστερα από την βοήθεια του λογιστή του, δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί καθώς η υπάλληλος της εφορίας του ζητούσε κάτι άλλο τώρα το οποίο ο πολίτης δεν γνώριζε. Κατάλαβε ότι είχε μπλέξει σε έναν φαύλο κύκλο. Θα έπρεπε να παίρνει τηλέφωνο τον λογιστή, να του εξηγεί ο λογιστής τι ήταν αυτό που ήθελε η υπάλληλος, να το έλεγε ο ίδιος στην υπάλληλο και μετά η υπάλληλος θα του ζήταγε κάτι άλλο που δεν θα το καταλάβαινε. Οπότε θα έπρεπε να κάνει πάλι το ίδιο. Δεν θα τελείωνε ποτέ, και αν τελείωνε, σίγουρα κάποιο κουσούρι θα του έμενα, όσο αφορά τη πνευματική του υγεία. Δεν είχε άλλη επιλογή. Το ίδιο στα μάτια του. Θα έκανε την απεγνωσμένη προσπάθεια, αυτό που όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε στις εφορίες.

Πήρε τηλέφωνο τον λογιστή του και έδωσε το κινητό του στην υπάλληλο για να τα βρούνε μεταξύ τους. Υπάλληλος της εφορίας και λογιστής. Τετ-α-τετ.

Τουλάχιστον αυτό προσπάθησε να κάνει. Αλλά αυτά γινόντουσαν παλαιά εις το Τέξας. Αυτό ήταν μια τρύπα του συστήματος. Μια τρύπα που η εφορία επιτέλους βρήκε τρόπο να μπαλώσει.

"Λυπάμαι κύριε, δεν μπορώ να μιλήσω στο τηλέφωνο σας, γιατί είναι ιδρωμένο και δεν θέλω να το ακουμπήσω στο πρόσωπο μου".

Δυστυχώς, το theMAZAblog δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με την άρνηση της υπαλλήλου να ακουμπήσει το κινητό. Γιατί οποιαδήποτε άλλη στάση δεν θα ήταν συνεπής με όσα έχουμε σχολιάσει στο παρελθόν. Όπως για παράδειγμα: "Κίνδυνος ελλοχεύει στις αγορές μεταχειρισμένων iphone"

Έλληνες εγκληματίες Comic Sans

Από επίσημο έγγραφο του ΟΑΕΔ. Μπορείτε να το διαβάσετε και με την φωνή του Ντόναλντ Ντακ.

Context: http://www.comicsanscriminal.com/

Δύσκολα, δύσκολα

Περπατούσα κατευθυνόμενος προς το σπίτι μου. Έξω από την είσοδο ήταν ένας μαύρος. Με την πλάτη του γυρισμένη. Κάτι κοίταγε. Έτσι νόμισα. Μετά κατάλαβα ότι κατούραγε τον τοίχο μας. Ξέγνοιαστα και αφηρημένα.

"Επ, τι κάνεις εκεί!", φώναξα. Είχα θυμώσει. "Μάζεψε την μην φωνάξω την αστυνομία!"

Ο κακομοίρης ο μαύρος αγχώθηκε. Κατάλαβε το λάθος του, αλλά μάλλον κατουριόταν πολύ και ήταν δύσκολο να μαζέψει έτσι, από την μία στηγμή στην άλλη. Προσπαθούσε όμως. Και όσο προσπαθούσε κοίταζε μια κάτω προς τα πόδια του, και μια πίσω από τον ώμο του πρως τα εμένα, σαστισμένος και ανύμπορος. Και ταυτόχρονα ενώ έκανε την προσπάθεια να την μαζέψει, μου ψέλισε: "Δύσκολα... δύσκολα...!"

Μάλλον ντράπηκε λίγο.

Ένιωσα και εγώ κάπως άσχημα.