Προηγουμένως είχα αναφερθεί στο εταιρικό εκτυπωτή και την
παρεξηγημένη κίνηση που έπρεπε να κάνω με το σώμα μου για να δω αν ο εκτυπωτής έχει
χαρτί για εκτύπωση ή αν χρειάζεται να βάλω καινούργιο.
Δεν σας είπα όμως για τον συνάδελφο που βρίσκεται στο γραφείο δίπλα από τον εκτυπωτής. Ο συνάδελφος έχει κάποιου είδος OCD και τρελαίνεται αν ο
εκτυπωτής έχει εκτυπωμένα χαρτιά τα οποία δεν τα έχει πάρει αυτός που τα έστειλε
για εκτύπωση. Πολλές φορές μας έχει πει χαρακτηριστικά ότι ‘εκνευρίζεται'. Συνήθως του απαντούσα σε αυτές τις αόριστες διαμαρτυρίες του, λέγοντας
του ότι και εγώ εκνευρίζομαι όταν η καφετιέρα είναι γεμάτη καφέ, και έτσι έσπαγε
ο πάγος γιατί μπέρδευε την ειρωνεία μου για χιούμορ.
Σήμερα, έδωσα άλλη μια εκτύπωση, αλλά επειδή θα ακολουθούσε αργότερα και δεύτερη, θα πήγενα μια και καλή μετά να πάρω τα χαρτιά. Μεταξύ μας, αυτό ήταν
μια πρόφαση, η αλήθεια ήταν ότι απλά βαριόμουν να σηκωθώ. Ο συνάδελφος δεν άντεξε
και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ‘Σας έχω πει ότι εκνευρίζομαι όταν βλέπω χαρτιά
στον εκτυπωτή’.
Προσπάθησα να έρθω στην θέση του για να τον καταλάβω. Θα μπορούσε να κάνει
κάτι πιο παραγωγικό με τα πράγματα που τον εκνευρίζουν. Θα μπορούσε να ακολουθήσει
το παράδειγμα μου και να τα γράφει σε ένα μπλογκ.
Παρόλα αυτά δεν άντεξα στην πρόκληση να έχω τον τελευταίο λόγο
και του απάντησα ότι αν τον ενοχλεί τόσο το χαρτί στον εκτυπωτή η πιο λογική κίνηση θα ήταν να μου τα φέρει στο γραφείο.
Μαζα γουίνς!
