Sunday, 15 May 2011

Τα όνειρα του σπιτιού της μάγισσας.

“Είχε την αίσθηση ότι ήξερε τι έμελλε να επακολουθήσει – ένα τερατώδες ξέσπασμα του βαλπουργιανού ρυθμού, στην κοσμική μουσική του οποίου θα βρίσκονταν συγκεντρωμένες όλες οι αρχέγονες, έσχατες χωροχρονικές δίνες που υπάρχουν πίσω απ’ όλους τους κόσμους της ύλης.”  - Τα όνειρα του σπιτιού της μάγισσας – Χ.Φ. Λαβκραφτ




Το παραπάνω απόσπασμα, μαζί με το υπόλοιπο κείμενο που απόκρυψα για να προστατέψω την ψυχική γαλήνη σας, το είχα αναγνώσει σε ηλικία 13 ετών. Δεν είχα πάει σχολείο εκείνη την ημέρα λόγω ασθένειας. Με πήρε ο ύπνος ενώ το διάβαζα, και τα όνειρα που είχα, επηρεασμένα προφανώς από το ανάγνωσμα και βεβαρημένα με τον πυρετό,  ήταν ιδιαίτερα σουρεαλιστικά και σίγουρα κάποιοι ψυχολόγοι θα ενδιαφέρονταν να τα αναλύσουν. Από τότε, όποτε βλέπω εφιάλτες, έρχεται στο μυαλό μου αυτή η ιστορία του Λάβκραφτ.



Πριν λίγα χρόνια, είχα νοσηλευτεί σε νοσοκομείο για μια επέμβαση ρουτίνας. Παρόλα αυτά, με είχαν τροφοδοτήσει με μεγάλη ποσότητα αναισθητικού και συν τοις άλλοις είχα κάνει το λάθος να διαβάσω το ‘Κάλεσμα του Κθούλου’ ενώ περίμενα να πάρω εξιτήριο. Όταν έφευγα οι γιατροί προειδοποίησαν εμένα και την Ήρα ότι μπορεί τα πρώτα βράδια να είχα ανήσυχο ύπνο, κυρίως λόγω παρενεργειών της νάρκωσης. Φυσικά κανείς μας δεν έδωσε σημασία κυρίως γιατί θέλαμε να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα από εκεί. Μας περίμενε και η αδερφή μου παρκαρισμένη παράνομα από κάτω για να μας πάει σπίτι και δεν θέλαμε να την χρεώσουμε κλήση. Στο κάτω-κάτω (όπως έχετε ίσως διαβάσει εδώ και εδώ) ούτως ή άλλως  έχω ανήσυχο ύπνο.



Το βράδυ ξύπνησα επειδή δίψαγα στον ύπνο μου. Δυστυχώς, ποτέ δεν έχω ένα ποτήρι με νερό στο κομοδίνο μου επειδή φοβάμαι μην το χύσω καταλάθος πάνω στο iphone (το πρωί τηλέφωνο, το βράδυ ξυπνητήρι). Υπήρχε μόνο μια εναλλακτική και αυτή ήταν να ξυπνήσω την σύζυγο να πάει στην κουζίνα να μου φέρει ένα ποτήρι δροσερό νερό με δύο παγάκια. Και μην ακούω τις φεμινίστριες να παραπονιούνται γιατί μάλλον έχετε πρόβλημα με την βραχυπρόθεσμη μνήμη σας. Μόλις είχα βγει από χειρουργείο, υπό άλλες συνθήκες να είστε σίγουροι(-ες) ότι θα πήγαινα ο ίδιος (αλήθεια!).

Μισοκοιμισμένος ακόμα, σήκωσα το κεφάλι μου από το μαξιλάρι και γύρισα προς το μέρος της, αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να την ξυπνήσω γιατί μπροστά στην κλειστή πόρτα της κρεβατοκάμαρας στεκόταν ένα μεγάλο άσπρο σκυλί που με κοίταζε.


Διόρθωση. Ποτέ δεν πρόλαβα να ξυπνήσω την σύζυγο με τον τρόπο που ήθελα. Κατά τα άλλα την ξύπνησα μια χαρά προσπαθώντας να την προειδοποιήσω για την τρίτη παρουσία στο δωμάτιο. Όπως σε όλα τα όνειρα που έχω, έτσι και εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να σχηματίσω τις προτάσεις που είχα στο μυαλό μου (δεν με υπάκουε το στόμα μου, όπως θα έλεγε και ο Γιάννης). Το μόνο που κατάφερα να πω, σχεδόν ψιθυριστά ήταν κάτι που ακουγόταν σαν ‘Ξύπνα. Κάτι είναι στην πόρτα’.



Ήμουν πολύ μπερδεμένος, γιατί δεν ήμουν σίγουρος αν ονειρευόμουν ή όχι. Αν δεν ονειρευόμουν, γιατί δυσκολευόμουν να μιλήσω? Και γιατί υπήρχε ένα τεράστιο άσπρο σκυλί που έφτανε ως το χερούλι τις πόρτας? Αν όντως ονειρευόμουν, τότε το όνειρο ήταν πολύ ρεαλιστικό όσο αφορά την τοποθεσία και τις λεπτομέρειες του υπνοδωματίου μου, (εκτός από το σκυλί που είχε ένα σχεδόν διαβολικό βλέμμα).



Όταν ξανακοίταξα το άσπρο σκυλί, αυτό είχε μετατραπεί σε ένα άσπρο κοντομάνικο φανελάκι που θυμήθηκα ότι είχα αφήσει πάνω στο χερούλι τις πόρτας πριν κοιμηθώ. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά ήταν παρενέργειες της νάρκωσης των προηγούμενων ημερών και ξανα-ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Δυστυχώς όμως είχα ξεχάσει την σύζυγο. Δεν σκέφτηκα να της πω ότι όλα είναι εντάξει. Ή σύζυγος είχε ξύπνησε έχοντας ακούσει την φράση ‘Ξύπνα. Κάτι είναι στην πόρτα’ Και η πρώτη της κίνηση ήταν να στρέψει το βλέμμα της προς την κλειστή πόρτα της κρεβατοκάμαρας.

Η κλειστή πόρτα, εκείνη την στιγμή άρχισε να ανοίγει σιγά-σιγά. Πίσω από την πόρτα κάποιος ψιθύρισε ‘Νιιιιίκο...’



Τα χρειάστηκε άσχημα και στρίγκλισε. Αυτό που είχαμε ξεχάσει και οι δύο, και επίτηδες δεν ανέφερα προηγουμένως για να δημιουργήσω σασπένς (είχα αφήσει κάποια hints όμως για τους παρατηρητικούς αναγνώστες), ήταν ότι όταν μας έφερε η αδερφή μου στο σπίτι, αποφάσισε να διανυκτερεύσει στο σπίτι μας και ξάπλωσε στον καναπέ στο σαλόνι. Όταν με άκουσε να παραμιλάω στο ύπνο μου, ανησύχησε και σηκώθηκε από τον καναπέ και ήρθε στο υπνοδωμάτιο να δει αν είμαστε καλά. Όμως άνοιξε την πόρτα την χειρότερη στιγμή.



Ένιωσα μια ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν επιτέλους και κάποιος άλλος, εκτός από εμένα, τρομοκρατήθηκε από τα όνειρα μου.