Ταξιτζήδες και μηχανάκια. Τα σημάδια της αποκαλύψεως

Και μιας και έκανα την αρχή με τον κοινωνικό ρατσισμό, ας αναφερθώ και στους ταξιτζήδες και στα μηχανάκια.

Μισώ τους ταξιτζήδες και όσους οδηγούν μηχανή (και δεν είναι γνωστοί μου). Οι λόγοι είναι οι παρακάτω:

Ταξιτζήδες:
1. Αλλάζουν ρεύμα χωρίς να βγάλουν φλας. Έχω σχηματίσει θεωρεία περί αυτού. Οι ταξιτζήδες έχουν να επεξεργαστούν περισσότερα δεδομένα από ότι οι απλοί οδηγοί. Πρέπει να υπολογίσουν πια λωρίδα είναι πιο γρήγορη, αλλά και να αποφασίσουν αν η αριστερή λωρίδα έχει κανέναν υποψήφιο πελάτη. Για το λόγο αυτό, αλλάζουν λωρίδα τελευταία στιγμή χωρίς να βγάλουν φλας. Η τακτική που χρησιμοποιούν είναι η τακτική του εκφοβισμού. Χώνουν την μούρη τους, και αν φοβηθείς και τους αφήσεις έχει καλώς. Αν πάλι όχι, τότε τρως βρίσιμο. Η δική μου τακτική είναι να κάνω ότι δεν τους έχω δει. Συνήθως προτιμούν να αποφύγουν το τρακάρισμα, γιατί πέρα από τα έξοδα, κάθε μέρα που περνάει με το ταξί στο συνεργείο, είναι και μια μέρα που δεν θα έχουν εισόδημα.
2. Για τον ίδιο λόγο μπορεί να φρενάρουν οποιαδήποτε στιγμή προκειμένου για να πάρουν πελάτη. Εδώ ο κ.ο.κ. είναι με το μέρος τους, γιατί πάντα υπαίτιος είναι αυτός που τους την φέρνει από πίσω.
3. Όταν αλλάζουν λωρίδα, αντί για φλας πολλές φορές βγάζουν το χέρι τους για να κάνουν σινιάλο. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Είναι πιο εύκολη αυτή η μανούβρα. Και εδώ πάλι κάνω πως δεν έχω δει το σινιάλο τους. Αν μου πουν τίποτα, έχω έτοιμη την δικαιολογία ότι νόμιζα ότι χαιρέταγαν κάποιον.
4. Δεν έχω δεί κανέναν ταξιτζή να περιμένει στην ουρά σε φανάρι που στρίβει πχ αριστερά. Πάντα θα βγεί από δεξιά, θα πάει μπροστά μπροστά και θα χωθεί πρώτος.
5. Ποτέ δεν έχουν ρέστα, και όταν έχουν πάντα θα σου δώσουν πιο λίγα. Μια φορά είχα μπει σε ένα ταξί που οδηγούσε ένας καλοντυμένος, ευγενικός και νεαρός ταξιτζής που μου έκανε παράπονα για τους άλλους ταξιτζήδες ότι χαλάνε το όνομα των αυτοκινητιστών. Όταν τον πλήρωσα και κατέβηκα ανακάλυψα ότι μου είχε δώσει 1 ευρώ ρέστα λιγότερα.

Μηχανάκια:
1. Πάντα, μα πάντα θα είναι πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ούτε στην δεξιά ούτε στην αριστερή λωρίδα. Πάνω στην διακεκομμένοι γραμμή. Ειλικρινά, αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι πια ο μόνος οδηγός που αναγνωρίζει ότι αυτό είναι παράβαση. Κάθε όχημα πρέπει να κινείτε πάνω σε μια λωρίδα. Όχι ανάμεσα. Μια φορά είχα κάνει μικρό ελιγμό μέσα στην λωρίδα μου για να αποφύγω ένα εμπόδιο. Ένας με μηχανή ήταν στην νεκρή γωνιά μου. Δεν τον ακούμπησα αλλά αυτός φοβήθηκε και έπεσε μόνος του. Κατέβηκα αγχωμένος και τον ρώτησα αν είναι καλά. Μου είπε ότι είναι εντάξει. Και του απαντάω τότε ρε μαλάκα γιατί ήσουν ΚΑΙ στην νεκρή γωνία μου ΚΑΙ πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ή στην μια λωρίδα θα είσαι ή στην άλλη. Και μπήκα στο αμάξι και έφυγα. Αναγνωρίζω ότι ένα πλεονέκτημα της μηχανής είναι ότι μπορεί μα αυτόν τον τρόπο να αποφεύγει την κίνηση, οδηγώντας πάνω στην διακεκομμένη γραμμή, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΑ ΣΕ ΦΑΝΑΡΙΑ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ (το spellchecker, τρελάθηκε με το ‘γαμώτη’ μου. Δεν τη θεωρεί ελληνική λέξη).
2. Συνδικαλισμός. Σας έχει τύχει να διαπληκτιστείτε με ένα μηχανάκι και μετά να σταματήσουν άλλα 3-4 (που δεν έχουν ιδέα τι είχε συμβεί και διαπληκτίζεστε) και παίρνουν το μέρος του μηχανόβιου. Εμένα μου έχει συμβει 2 φορές. Την μια μάλιστα ένας από αυτός ήρθε και μου είπε ‘είσαι για πολλές μάπες’, την στιγμή που έδινα οδηγίες στον μηχανόβιο πώς να πάει στο Δέλτα Φαλήρου
3. Όταν είμαι πρώτος στο φανάρι και θέλω να φύγω γρήγορα όταν ανάψει πράσινο, πάντα θα έρθουν μετά άλλα 10 μηχανάκια να κάτσουν μπροστά μου. Με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό. Είναι σαν να έχεις τερματίσει πρώτος σε αγώνα και να έρχεται ο άλλος και να σου παίρνει την θέση.
4. Με εκνευρίζουν τα μηχανάκια που είναι μπροστά μου και πάνε σαν κότες. Σε αυτές τις στιγμές εύχομαι να πήγαιναν πάνω στην διακεκομμένη γραμμή για να τα περάσω. (Φάσκω και αντιφάσκω, το ξέρω).

Folding@home with Maza

Αν αφήνετε τον ή τους υπολογιστές ανοιχτούς τα βράδια, όπως θα έκανε ένας αληθινός μάζας, τότε δεν βρίσκω τον λόγο να μην κάνετε install το folding@home.

Όπως γράφει το επίσημο site, το Folding@home είναι ένα distributed computing project. Χρήστες από όλο τον κόσμο ενώνουν την υπολογιστική ισχύ των υπολογιστών τους και στην ουσία φτιάχνουν έναν τεράστιο υπερυπολογιστή, με απώτερο σκοπό να βοηθήσουν τους επιστήμονες να καταλάβουν πώς γίνεται το protein folding, και εν τέλει να βρεθούν λύσεις για αρρώστιες όπως καρκίνος, αλζχάιμερ κτλ.

Κάθε χρήστης κατεβάζει αυτόματα ένα 'work unit' και όταν τελειώσει ο υπολογιστής του την επεξεργασία (ή όταν τελειώσει ο επεξεργαστής του τους υπολογισμούς), γίνεται uploading του work unit, λαμβάνει νέο, και παίρνει credits/βαθμούς. Έτσι για να είναι και λίγο συναγωνιστικό το όλο θέμα. Μάλιστα οι χρήστες μπορούν να δημιουργήσουν ομάδες και να συναγωνιστούν άλλες ομάδες.

Με δάκρυα στα μάτια σας ανακοινώνω λοιπών την ύπαρξη της MAZA Guild.

Πολύ απλά, κατεβάστε το client από εδώ, κάντε το install, βάζετε το username που σας αρέσει και το team number της MAZAS (# 189332 ) αφήστε το να τρέχει στο background και βάλτε το στο startup list σας, για να τρέχει αυτόματα όποτε κάνετε restart τα windows/unix σας.

Τα παιδιά στα φανάρια.

Τις προάλλες οδηγούσα και είχα συνοδηγό τον Φόντα. Σε κάποιο φανάρι, ένας μου ζήτησε να μου πλύνει το παρμπρίζ. Όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνη, ευγενικά του είπα 'όχι ευχαριστώ'. Και αυτός, όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνη με αγνόησε και έπλυνε το τζάμι. Ε, και εγώ, όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνη, του είπα ευχαριστώ και έφυγα. Χωρίς να πληρώσω.

Τίποτα το ασυνήθιστο μέχρι στιγμής, αλλά μου έκανε εντύπωση η έκπληξη και το γέλιο αμηχανίας του Φόντα. Και για αυτό αποφάσισα να κάνω την θέση μου πλέον γνωστή επίσημα για το όλο θέμα. Για να σας ανοίξω τα μάτια.

Αρχικά να σας πώ ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με όλους αυτούς που μαζεύονται στα φανάρια...

Όχι, δεν μου αρέσει να λέω ψέματα στο blog μου. Εχω μεγάλο πρόβλημα με όλους αυτούς που μαζεύονται στα φανάρια, και θα ήθελα να φύγουν, να πάνε αλλού. Να κάνουν κάτι άλλο, πιο χρήσιμο. Το αμάξι μου πάντα έχει ένα σωρό κουτσουλίες. Το να μου καθαρίσουν το παρμπρίζ δεν με σώνει. Ακόμα και οι ζογκλέρ στα φανάρια που παίζουν με τα μπαλάκια είναι πιο χρήσιμοι. Με κάνουν και χαμογελώ (αλλά ούτε και σε αυτούς δίνω λεφτά).

Και αν πάω το αμάξι μου για πλύσιμο δίνω 10 ευρώ. Σε αυτούς δηλαδή που καθαρίζουν μόνο το μπροστινό τζάμι, και αυτό όχι πολύ καλά πόσα πρέπει να δώσω?

Θα μου πείτε καλά ρε Γιώργο, τουλάχιστον πες να επιμένεις να μην σου το πλύνουν, μην τους αφήνεις να σου το πλύνουν και μετά να μην τους πληρώνεις.

Εδώ σηκώνει πολύ συζήτηση.

1. Αρχικά με λένε Νίκο
2. Παλαιότερα έτσι έκανα. Μάλιστα εκνευριζόμουν και τους φώναζα. Μετά είχα το άγχος μην μου γρατζουνίσουν το αμάξι και μου ανέβαινε και η πίεση.
3. Με το να τους αφήνω να το πλύνουν τους προκαλώ διπλή χασούρα. Και δεν πληρώνονται και χαλάν θερμίδες με τσάμπα δουλειά. Και έχουν και το εναλλακτικό κόστος ότι χάνουν πολύτιμο χρόνο χωρίς να πλένουν κάποιο άλλο αμάξι που ίσως τους πλήρωνε (economics 101). Απώτερος σκοπός δηλαδή να αλλάξουν ενασχόληση και να κάνουν κάτι πιο χρήσιμο, όπως να σπουδάσουν, ή να βοηθήσουν την ελληνική βιομηχανία.

Με όλα τα παραπάνω ελπίζω να συνεισέφερα στην επαγρύπνηση σας σχετικά με το μείζον αυτό κοινωνικό θέμα, και όταν είστε πια συνοδηγός και ο οδηγός δεν πληρώσει αυτούς που με το έτσι το θέλω ρίχνουν σαπουνάδα στο αμάξι σας, αντί να γελάσετε, να τον χειροκροτήσετε, δίνοντας του και ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη.



ΥΓ. Αν με θεωρείτε μισάνθρωπο και ρατσιστή, τότε έχετε σχηματίσει λάθος γνώμη για εμένα γιατί δεν γνωρίζετε όλα τα δεδομένα. Σας ενημερώνω λοιπόν, ότι όποτε βλέπω στο φανάρι γυναίκες με μωρά να ζητάνε λεφτά, το πρώτο πράμα που σκέφτομαι είναι ότι έκαναν το μωρό για λόγους μάρκετινγκ για να παίρνουν περισσότερα λεφτά. Το ίδιο και με τους κουτσούς/κουλούς. Πάντα το πρώτο πράμα είναι ότι επίτηδες έκοψαν το πόδι ή το χέρι τους, για να τους πληρώνουμε. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος, σταματήστε να τους πληρώνετε, γιατί όσο δεν σταματάτε, τόσο αυτοί θα κόβουν τα χέρια τους.. βλάκες είναι να μην το κάνουν?

"Όχι Βασιλάκη, δεν θα σου αγοράσω το toy story, θα το κατεβάσουμε από το internet"

Ναί, το άκουσα και αυτό από μαμά που το είπε στο υιό της στο Fnac.

Η πειρατεία των ταινιών είναι τόσο συνηθισμένη πια, που δεν κρατάμε ούτε τα προσχήματα. Εγώ προσωπικά μέχρι τώρα όταν είμαστε σε κανένα FNAC και μου λέει η Ίρα να τις αγοράσω κάποια ταινία της έλεγα κάνοντας συνωμοτικές γκριμάτσες '...την έχουμε', και ήλπιζα να πιάσει το υπονοούμενο. Τώρα πια όμως, θα παίρνω θάρρος από την μαμά, και θα τις λέω 'Άστην κάτω Ίρα, θα την κατεβάσουμε από το ιντερνετ'. Αντρίκια πράματα. Πίσω από το δάχτυλό μας θα κρυβόμαστε?

Ορυλά, Αρπιτζί και Eφπιές

Ορυλά, Αρπιτζί και Eφπιές
(σημ.συντ: Οτορυνολαρυγγολόγοι, roleplaying games, και first person shooters)


Μετά από 10 χρόνια, αναγκάστηκα να επισκεφτώ πάλι τον οτορυνολαριγγολόγο. Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την τελευταία φορά. Πρέπει μετά από θαλασσινό μπάνια να είχε βουλώσει το αυτί. Ο Ορυλά μου είπε ότι χρειάζεται καθαρισμό. Μου έριξε νερό με πίεση (μέσα στο αυτί, δεν με μπουγέλωσε ο άνθρωπος). Το καθάρισε. Πέντε λεπτά υπόθεση. Με χρέωσε 50 ευρώ.

Δέκα χρόνια μετά παρουσιάζονται τα ίδια συμπτώματα. Προτού επισκεφτώ τον γιατρό δοκίμασα μερικές DIY λύσεις. Τις αναγράφω παρακάτω για να μην κάνετε τα ίδια λάθη.


1. Μην ρίξετε νερό με πίεσε από το ακουστικό του μπάνιο. (Θεώρησα ότι είναι η ίδια τεχνική με αυτή του Ορυλά, αλλά απλά έκανε τα πράγματα χειρότερα).
2. Μην ρίξετε σταγόνες από τα ειδικά υγρά που πουλάνε στα φαρμακία. Δεν είχαν αποτέλεσμα.
3. Μην αγοράσετε αυτήν την μαλακία που βάζεις στο αυτί σου και ανάβεις φωτιά στην άλλη άκρη. (Δεν κάνω πλάκα, το δοκίμασα). Το μόνο που κατάφερα ήταν να θυμηθώ τα πυροφάνια που κάναμε στον στρατό.

Τελικά επισκεύτηκα Ορυλά. Ανακάλυψα ότι μέσα σε 10 χρόνια αλλάζουν πολλά πράγματα όσον αφορά τον ιατρικό κλάδο για τα αυτιά.

Αλλαγή πρώτη: RPG requirements

Είπα αντί να πάω στον Ορυλά της γειτονίας μου να πεταχτώ καλύτερα στο Ερίκος Ντυνάν. Είναι και δίπλα από την δουλεία. Την έκανα σκαστός. Πάω στα εξωτερικά Ιατρεία και με ρωτάει η υπάλληλος αν έχω ραντεβού. Δεν είχα. Χρειαζόταν να κλείσω ραντεβού και θα με εξέταζαν μετά από δύο βδομάδες. Βαριόμουν να φύγω και να ξαναγυρίσω. Η υπάλληλος μου είπε ότι μόνο επείγοντα περιστατικά.

Ευχαριστώ τον Ξενοφώντα και τον Μιχάλη. Grand Masters (GMs) στα RPG. Χωρίς να το ήξερα με είχαν υποσυνείδητα διδάξει την τέχνη να εφευρίσκεις μια ωραία ιστορία μέσα σε λίγα λεπτά.

Είπα στην υπάλληλο ότι ειναι επείγον να επισκεφτώ τον ιατρό σήμερα. Το βουλωμένο αυτή μου προκαλεί ναυτία, ειδικά όταν οδηγώ. Είπα ότι έχει επηρεάσει το κέντρο βάρος. Πρόσθεσα ότι προσπάθησα να το καθαρίσω με μια μπατονέτα και φοβάμαι μήπως έκανα κάποια εσωτερική ζημιά. Η υπάλληλος φάνηκε να διασκεδάζει με την ιστορία μου. Προσποιήθηκε ότι με πίστεψε. Με παρέπεμψε στο Ιατρό κ. Τσεκούρα. Εύκολο όνομα. Δύσκολο να το ξεχάσει κανείς.

Αλλαγή δεύτερη: Εξέταση αυτιού από το στόμα. Και από την μύτη.
Ο κ. Τσεκούρας με έβαλε να κάτσω σε ένα σκαμπό. Όπως αυτό που είχα κάτσει δέκα χρόνια πριν. Μου λέει να ανοίξω το στόμα. Σαστίζω. Το αυτί μου έχει βουλώσει. Όχι το στόμα. Το παίζω κουλ και δεν διαμαρτύρομαι. Το ανοίγω. Κάνει τα κλασσικά κόλπα των γιατρών με το ξυλάκι. Αποτυγχάνει να με εντυπωσιάσει. Επίσης αποτυγχάνει να μου ξεβουλώσει το αυτί. Μετά μου βάζει ένα μηχανάκι στην μύτη. Έχεις στραβό διάφραγμα, μου λέει. Και τί πειράζει? του λέω. Σε τίποτα, ίσως όταν κοιμάσαι να ροχαλίζεις, απαντάει. Αυτό δεν πειράζει εμένα, του λέω. Ίσως την Ήρα. Το αυτί πάντως παραμένει βουλωμένο.


Αλλαγή τρίτη: FPS experience
Άναψε μια οθόνη απέναντι μου. Αυτό δεν είχε γίνει πριν από 10 χρόνια. Μετά έβαλε στο αυτή μου ένα καλώδιο. Κατάλαβα ότι στην άκρη του είχε μια κάμερα, γιατί στην οθόνη είδα το εσωτερικό του αυτιού. Σαν να έβλεπα ένα FPS. Σχεδόν περίμενα να μου δώσει και ένα χειριστήριο για να πυροβολήσω τους εχθρούς μέχρι να ξεβουλώσει το αυτή. Όλα φαίνονταν μεγαλύτερα εκεί μέσα. Βγάζει την κάμερα. Κλείνει η οθόνη. Φτηνός εντυπωσιασμός.

Αλλαγή τέταρτη: Αντλία
Αυτήν την φορά δεν είχε νερό με πίεση. Μου συνέστησε επίσης να μείνω ακούνητος και έβαλε στο αυτί μου ένα μηχάνημα. Θα ρουφούσε την κυψελίδα που βούλωνε το αυτί. Νομίζω αυτός ήταν ο όρος που χρησιμοποίησε. Δεν ήταν ευχάριστη η σκέψη να έχεις στο αυτί σου μια συσκευή που ρουφάει πράγματα, ειδικά όταν εκεί κοντά υπάρχει και φαιά ουσία. Την χρειαζόμουν και δεν είχα σκοπό να την χαραμίσω εξαιτίας νευρικών κινήσεων. Άκουσα την συμβουλή του και έμεινα ακίνητος.

Αλλαγή τέταρτη: Ο λογαριασμός.
Μου ζήτησαν 83 ευρώ. Αν είχε πάρει 50 ο προηγούμενος, υποθέτω ότι τα 33 επιπλέον ήταν κάτι σαν εισιτήριο για να δω την ταινία με θέμα το εσωτερικό του αυτιού μου. Ίσως την επόμενη φορά να μου δώσουν και 3d γυαλιά.