Και μιας και έκανα την αρχή με τον κοινωνικό ρατσισμό, ας αναφερθώ και στους ταξιτζήδες και στα μηχανάκια.
Μισώ τους ταξιτζήδες και όσους οδηγούν μηχανή (και δεν είναι γνωστοί μου). Οι λόγοι είναι οι παρακάτω:
Ταξιτζήδες:
1. Αλλάζουν ρεύμα χωρίς να βγάλουν φλας. Έχω σχηματίσει θεωρεία περί αυτού. Οι ταξιτζήδες έχουν να επεξεργαστούν περισσότερα δεδομένα από ότι οι απλοί οδηγοί. Πρέπει να υπολογίσουν πια λωρίδα είναι πιο γρήγορη, αλλά και να αποφασίσουν αν η αριστερή λωρίδα έχει κανέναν υποψήφιο πελάτη. Για το λόγο αυτό, αλλάζουν λωρίδα τελευταία στιγμή χωρίς να βγάλουν φλας. Η τακτική που χρησιμοποιούν είναι η τακτική του εκφοβισμού. Χώνουν την μούρη τους, και αν φοβηθείς και τους αφήσεις έχει καλώς. Αν πάλι όχι, τότε τρως βρίσιμο. Η δική μου τακτική είναι να κάνω ότι δεν τους έχω δει. Συνήθως προτιμούν να αποφύγουν το τρακάρισμα, γιατί πέρα από τα έξοδα, κάθε μέρα που περνάει με το ταξί στο συνεργείο, είναι και μια μέρα που δεν θα έχουν εισόδημα.
2. Για τον ίδιο λόγο μπορεί να φρενάρουν οποιαδήποτε στιγμή προκειμένου για να πάρουν πελάτη. Εδώ ο κ.ο.κ. είναι με το μέρος τους, γιατί πάντα υπαίτιος είναι αυτός που τους την φέρνει από πίσω.
3. Όταν αλλάζουν λωρίδα, αντί για φλας πολλές φορές βγάζουν το χέρι τους για να κάνουν σινιάλο. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Είναι πιο εύκολη αυτή η μανούβρα. Και εδώ πάλι κάνω πως δεν έχω δει το σινιάλο τους. Αν μου πουν τίποτα, έχω έτοιμη την δικαιολογία ότι νόμιζα ότι χαιρέταγαν κάποιον.
4. Δεν έχω δεί κανέναν ταξιτζή να περιμένει στην ουρά σε φανάρι που στρίβει πχ αριστερά. Πάντα θα βγεί από δεξιά, θα πάει μπροστά μπροστά και θα χωθεί πρώτος.
5. Ποτέ δεν έχουν ρέστα, και όταν έχουν πάντα θα σου δώσουν πιο λίγα. Μια φορά είχα μπει σε ένα ταξί που οδηγούσε ένας καλοντυμένος, ευγενικός και νεαρός ταξιτζής που μου έκανε παράπονα για τους άλλους ταξιτζήδες ότι χαλάνε το όνομα των αυτοκινητιστών. Όταν τον πλήρωσα και κατέβηκα ανακάλυψα ότι μου είχε δώσει 1 ευρώ ρέστα λιγότερα.
Μηχανάκια:
1. Πάντα, μα πάντα θα είναι πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ούτε στην δεξιά ούτε στην αριστερή λωρίδα. Πάνω στην διακεκομμένοι γραμμή. Ειλικρινά, αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι πια ο μόνος οδηγός που αναγνωρίζει ότι αυτό είναι παράβαση. Κάθε όχημα πρέπει να κινείτε πάνω σε μια λωρίδα. Όχι ανάμεσα. Μια φορά είχα κάνει μικρό ελιγμό μέσα στην λωρίδα μου για να αποφύγω ένα εμπόδιο. Ένας με μηχανή ήταν στην νεκρή γωνιά μου. Δεν τον ακούμπησα αλλά αυτός φοβήθηκε και έπεσε μόνος του. Κατέβηκα αγχωμένος και τον ρώτησα αν είναι καλά. Μου είπε ότι είναι εντάξει. Και του απαντάω τότε ρε μαλάκα γιατί ήσουν ΚΑΙ στην νεκρή γωνία μου ΚΑΙ πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ή στην μια λωρίδα θα είσαι ή στην άλλη. Και μπήκα στο αμάξι και έφυγα. Αναγνωρίζω ότι ένα πλεονέκτημα της μηχανής είναι ότι μπορεί μα αυτόν τον τρόπο να αποφεύγει την κίνηση, οδηγώντας πάνω στην διακεκομμένη γραμμή, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΑ ΣΕ ΦΑΝΑΡΙΑ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ (το spellchecker, τρελάθηκε με το ‘γαμώτη’ μου. Δεν τη θεωρεί ελληνική λέξη).
2. Συνδικαλισμός. Σας έχει τύχει να διαπληκτιστείτε με ένα μηχανάκι και μετά να σταματήσουν άλλα 3-4 (που δεν έχουν ιδέα τι είχε συμβεί και διαπληκτίζεστε) και παίρνουν το μέρος του μηχανόβιου. Εμένα μου έχει συμβει 2 φορές. Την μια μάλιστα ένας από αυτός ήρθε και μου είπε ‘είσαι για πολλές μάπες’, την στιγμή που έδινα οδηγίες στον μηχανόβιο πώς να πάει στο Δέλτα Φαλήρου
3. Όταν είμαι πρώτος στο φανάρι και θέλω να φύγω γρήγορα όταν ανάψει πράσινο, πάντα θα έρθουν μετά άλλα 10 μηχανάκια να κάτσουν μπροστά μου. Με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό. Είναι σαν να έχεις τερματίσει πρώτος σε αγώνα και να έρχεται ο άλλος και να σου παίρνει την θέση.
4. Με εκνευρίζουν τα μηχανάκια που είναι μπροστά μου και πάνε σαν κότες. Σε αυτές τις στιγμές εύχομαι να πήγαιναν πάνω στην διακεκομμένη γραμμή για να τα περάσω. (Φάσκω και αντιφάσκω, το ξέρω).
Μισώ τους ταξιτζήδες και όσους οδηγούν μηχανή (και δεν είναι γνωστοί μου). Οι λόγοι είναι οι παρακάτω:
Ταξιτζήδες:
1. Αλλάζουν ρεύμα χωρίς να βγάλουν φλας. Έχω σχηματίσει θεωρεία περί αυτού. Οι ταξιτζήδες έχουν να επεξεργαστούν περισσότερα δεδομένα από ότι οι απλοί οδηγοί. Πρέπει να υπολογίσουν πια λωρίδα είναι πιο γρήγορη, αλλά και να αποφασίσουν αν η αριστερή λωρίδα έχει κανέναν υποψήφιο πελάτη. Για το λόγο αυτό, αλλάζουν λωρίδα τελευταία στιγμή χωρίς να βγάλουν φλας. Η τακτική που χρησιμοποιούν είναι η τακτική του εκφοβισμού. Χώνουν την μούρη τους, και αν φοβηθείς και τους αφήσεις έχει καλώς. Αν πάλι όχι, τότε τρως βρίσιμο. Η δική μου τακτική είναι να κάνω ότι δεν τους έχω δει. Συνήθως προτιμούν να αποφύγουν το τρακάρισμα, γιατί πέρα από τα έξοδα, κάθε μέρα που περνάει με το ταξί στο συνεργείο, είναι και μια μέρα που δεν θα έχουν εισόδημα.
2. Για τον ίδιο λόγο μπορεί να φρενάρουν οποιαδήποτε στιγμή προκειμένου για να πάρουν πελάτη. Εδώ ο κ.ο.κ. είναι με το μέρος τους, γιατί πάντα υπαίτιος είναι αυτός που τους την φέρνει από πίσω.
3. Όταν αλλάζουν λωρίδα, αντί για φλας πολλές φορές βγάζουν το χέρι τους για να κάνουν σινιάλο. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Είναι πιο εύκολη αυτή η μανούβρα. Και εδώ πάλι κάνω πως δεν έχω δει το σινιάλο τους. Αν μου πουν τίποτα, έχω έτοιμη την δικαιολογία ότι νόμιζα ότι χαιρέταγαν κάποιον.
4. Δεν έχω δεί κανέναν ταξιτζή να περιμένει στην ουρά σε φανάρι που στρίβει πχ αριστερά. Πάντα θα βγεί από δεξιά, θα πάει μπροστά μπροστά και θα χωθεί πρώτος.
5. Ποτέ δεν έχουν ρέστα, και όταν έχουν πάντα θα σου δώσουν πιο λίγα. Μια φορά είχα μπει σε ένα ταξί που οδηγούσε ένας καλοντυμένος, ευγενικός και νεαρός ταξιτζής που μου έκανε παράπονα για τους άλλους ταξιτζήδες ότι χαλάνε το όνομα των αυτοκινητιστών. Όταν τον πλήρωσα και κατέβηκα ανακάλυψα ότι μου είχε δώσει 1 ευρώ ρέστα λιγότερα.
Μηχανάκια:
1. Πάντα, μα πάντα θα είναι πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ούτε στην δεξιά ούτε στην αριστερή λωρίδα. Πάνω στην διακεκομμένοι γραμμή. Ειλικρινά, αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι πια ο μόνος οδηγός που αναγνωρίζει ότι αυτό είναι παράβαση. Κάθε όχημα πρέπει να κινείτε πάνω σε μια λωρίδα. Όχι ανάμεσα. Μια φορά είχα κάνει μικρό ελιγμό μέσα στην λωρίδα μου για να αποφύγω ένα εμπόδιο. Ένας με μηχανή ήταν στην νεκρή γωνιά μου. Δεν τον ακούμπησα αλλά αυτός φοβήθηκε και έπεσε μόνος του. Κατέβηκα αγχωμένος και τον ρώτησα αν είναι καλά. Μου είπε ότι είναι εντάξει. Και του απαντάω τότε ρε μαλάκα γιατί ήσουν ΚΑΙ στην νεκρή γωνία μου ΚΑΙ πάνω στην διακεκομμένη γραμμή. Ή στην μια λωρίδα θα είσαι ή στην άλλη. Και μπήκα στο αμάξι και έφυγα. Αναγνωρίζω ότι ένα πλεονέκτημα της μηχανής είναι ότι μπορεί μα αυτόν τον τρόπο να αποφεύγει την κίνηση, οδηγώντας πάνω στην διακεκομμένη γραμμή, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΑ ΣΕ ΦΑΝΑΡΙΑ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ (το spellchecker, τρελάθηκε με το ‘γαμώτη’ μου. Δεν τη θεωρεί ελληνική λέξη).
2. Συνδικαλισμός. Σας έχει τύχει να διαπληκτιστείτε με ένα μηχανάκι και μετά να σταματήσουν άλλα 3-4 (που δεν έχουν ιδέα τι είχε συμβεί και διαπληκτίζεστε) και παίρνουν το μέρος του μηχανόβιου. Εμένα μου έχει συμβει 2 φορές. Την μια μάλιστα ένας από αυτός ήρθε και μου είπε ‘είσαι για πολλές μάπες’, την στιγμή που έδινα οδηγίες στον μηχανόβιο πώς να πάει στο Δέλτα Φαλήρου
3. Όταν είμαι πρώτος στο φανάρι και θέλω να φύγω γρήγορα όταν ανάψει πράσινο, πάντα θα έρθουν μετά άλλα 10 μηχανάκια να κάτσουν μπροστά μου. Με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό. Είναι σαν να έχεις τερματίσει πρώτος σε αγώνα και να έρχεται ο άλλος και να σου παίρνει την θέση.
4. Με εκνευρίζουν τα μηχανάκια που είναι μπροστά μου και πάνε σαν κότες. Σε αυτές τις στιγμές εύχομαι να πήγαιναν πάνω στην διακεκομμένη γραμμή για να τα περάσω. (Φάσκω και αντιφάσκω, το ξέρω).
