Τα ανίψια, δίδυμα και 5 χρονών, λένε καλές ατάκες. Θα αρχίσω να τις γράφω για να μην τις ξεχάσω. Όταν μεγαλώσουν και μου το παίζουν πιο έξυπνα από εμένα θα τα βάζω στην θέση τους με ένα γρήγορο φρεσκάρισμα στα μαργαριτάρια που έχουν πει.
Όταν ο Αϊ-Βασίλης τους άφησε τα δώρα στο δωμάτιο και αυτά ήταν στο σαλόνι είπε τρεις ατάκες η μικρή, η οποία ήταν ιδιαίτερα άτακτη τον τελευταίο μήνα και όχι ιδιαίτερα καλή στα μαθηματικά ακόμα (νήπιο)
"Πότε ήρθε ο Άι Βασίλης και δεν τον πήραμε αντίρρηση (sic);"
"Ευτυχώς με λυπήθηκε και μου έφερε και εμένα δώρο!"
"5 δώρα μας έφερε! Δύο σε εμένα και δύο στον Γιώργο!" (ευτυχώς δηλαδή που δεν είναι καλή στα μαθηματικά... αν ήταν θα περνάγαμε μια πολύ δύσκολη Πρωτοχρονιά...)
Μέσα στις γιορτές είδαμε αρκετά παιδικά. Η Κατερίνα για κάποιο λόγο φοβάται σκηνές με όπλα, "Θα έχει πόλεμο;", ρωτάει κάθε φορά πριν δούμε ταινία. Ο Γιώργος θέλει να δει ταινία με πόλεμο επειδή βάζει βέτο η Κατερίνα δεν βλέπει ποτέ.
"Γιώργο", του λέω, "κάποια φορά που θα κοιμάται η Κατερίνα, θα με φωνάξεις να δούμε οι δύο μας".
Η Κατερίνα, όπως όλα τα δίδυμα, δεν θέλει να κάνει φυσικά κάτι ο Γιώργος χωρίς να ειναι και αυτή παρών. Ο σύντομος διάλογος που ακολούθησε ήταν κάπως έτσι:
"Εεε, ξέρεις Νίκο (έτσι με λέει, Νίκο, όχι θείε), εγώ δεν κοιμάμαι ποτέ!".
"Δεν κοιμάσαι ποτέ, και πότε θα το δούμε το έργο με τον Γιώργο;"
Η απάντηση της ήταν η θεατρική κίνηση: ¯\_(ツ)_/¯
