Συγκρότημα

 Πριν αρκετά χρόνια. Διακοπές στην Πάρο. Με δύο φίλους. Μπακούρια.
Πίναμε μπύρες, βράδυ. Δεν είχαμε όρεξη. Δεν μιλάγαμε πολύ.
Απέναντι δύο κοριτσάκια. Μας κοίταγαν. Δεν δίναμε σημασία. Κάτι είπαν μεταξύ τους. Σηκώθηκε η μια και μας πλησίασε.
"Σας ξέρω από κάπου;", μας ρώτησε αμήχανα.
Καταλάβαμε ότι ήθελε να ανοίξει συζήτηση. Κάποιος από εμάς, θέλοντας να κάνει πλάκα απαντάει: "Ίσως.. Είμαστε συγκρότημα".
Οι υπόλοιποι ξαφνιαστήκαμε. Δεν σκεφτήκαμε καν να γελάσουμε. Παραμείναμε ανέκφραστοι.
Αλλά το πρόσωπο της κοπέλας έλαμπε πια.
Παίρνει βαθιά αναπνοή. Χαμογελάει. 
"Α ναι; Ποίο συγκρότημα!".
Σχεδόν το φώναξε.
"Οι Beasty Boys", απάντησε κάποιος ξερά και βαριεστημένα.
"Αααα! Σας ξέρω! Μισό λεπτό να το πω στην φίλη μου!".
Φεύγει χοροπηδώντας.
Κάθετε στο τραπέζι της φίλης της. Αρχίζει να μιλάει. Η φίλη της ξεκαρδίστηκε. Της λέει κάτι. Η κοπέλα κοκκίνισε.
Δεν μας ξαναμίλησε.
Φύγαμε μόνοι μας, αλλά μας έμεινε η ιστορία.