Πως να χωρεύετε dubstep.

Όλοι θα θέλαμε να χορεύουμε dubstep όπως αυτός εδώ:

Επειδή όμως αρκετοί αρχάριοι Μάζες αυτοτραυματίστηκαν στην προσπάθεια να βελτιώσουν την τεχνική τους, ο master dubstep dancer Λαλησκου αποφάσισε να μας δώσει τα φώτα του.

Στο πρώτο μάθημα θα μας εξηγήσει, μέσω ενός gif, πως πρέπει να κουνάμε τα χέρια μας και συγκεκριμένα τις παλάμες μας, γιατί η κίνηση του σώματος, όπως την αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ξεκινάει από τα άκρα, δηλαδή της παλάμες.

Αν προσπαθήσουμε να γράψουμε σε κείμενο τον ήχο που παράγεται όταν παίζεται ένα τραγούδι dubstep, θα ήταν κάπως έτσι.

ΝΤΟΥΥΥΥΒ! ΓΟΥΑΚ-ΓΟΥΑΚ-ΓΟΥΑΚ- ΝΤΟΥΥΥΥΥΥΒ!

Το κόλπο, μας λέει ο Λάλησκου, είναι όταν ακούμε "Γουάκ" να κουνάμε την παλάμη μας σαν να έχουμε πιάσει κάτι καυτό και να έχουμε καεί.

Όταν ακούμε ΝΤΟΥΥΥΒ! σταματάμε όλες τις κινήσεις και μουτζώνουμε το πάτωμα.

Δείτε το παρακάτω gif και εξασκηθείτε. Ότι απορίες έχετε, ο Λαλησκού θα σας τις απαντήσει στα comments με μεγάλη ευχαρίστηση.

Μια από τις δύο παλάμες του Λάλησκου

Οι παραλληλισμοί είναι επικίνδυνοι

Μια σύντομη ιστορία κατευθείαν από το στόμα του Λαλησκού, οικονομικού μετανάστη στο Εδιμβούργο:

"Όταν ήρθα Ελλάδα για διακοπές γνώρισα μια τύπισσα που με ρώτησε πως μου φαίνεται το Εδιμβούργο. Της είπα ότι μετά το Σέφιλντ, είναι σαν να μετακόμισα από τα Τρίκαλα στην Αθήνα. Ε, μάντεψε..."

Το πιο ηλίθιο τρακάρισμα

Αρχικά θεωρώ περιττό να σας πω ότι το έκανε η αδερφή μου, η οποία για κάποιο περίεργο και ανεξήγητο ρόλο έχει γίνει το πιο δημοφιλές πρόσωπο του μπλογκ. Δεν σας κρύβω ότι μόλις σήμερα έλαβα και το πρώτο τηλεφώνημα (!) για να με συγχαρούν για το μπλόγκ αυτό, και οι δύο ιστορίες που ξεχώρισαν από τον θαυμαστή που με τηλεφώνησε, αφορούσαν και οι δύο την αδερφή μου. (Γεια σου Dentrag!)

Το τρακάρισμα έγινε αρκετά χρόνια πριν, αλλά εγώ το έμαθα χτες. Για να καταλάβετε καλύτερα τις συνθήκες που το αφορούν πρέπει να σας εξηγήσω ότι η αδερφή μου είναι απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, και της αρέσει ιδιαίτερα η γυμναστική. Ναι, δεν μοιάζουμε καθόλου.

Ήταν μια περίοδος που είχε μανία να φοράει στα πόδια βαράκια για να γυμνάζεται ενώ περπατάει. Όπως φαντάζεστε, αποφάσισε ότι χρειάζεται να γυμνάζεται και ενώ οδηγάει. Όχι μόνο όμως αποφάσισε να οδηγήσει με βαράκια, αλλά έγειρε και την πλάτη της θέσης του οδηγού πολύ πίσω για να κάνει κοιλιακούς στα φανάρια (!!!). Κανονικά θα έπρεπε η ιστορία να τελειώνει εδώ, με αυτό το ωραίο punchline αλλά έχει και συνέχεια.

Ενώ οδηγούσε για κάποιο λόγο είχε αφαιρεθεί. Θέλω να πιστεύω όχι γιατί έκανε κοιλιακούς εν κινήσει. Ξαφνικά πρόσεξε ότι το μπροστά της αμάξι ήταν αρκετά κοντά και αποφάσισε να ελαττώσει την ταχύτητα. Σκοπό είχε να πατήσει ελαφρά το φρένο, αλλά ξέχασε ότι φορούσε βαράκια με αποτέλεσμα να κοκαλώσει το αμάξι, χωρίς να χρειάζεται. Ο οδηγός του πίσω αμαξιού ξαφνιάστηκε από το αψυχολόγητο φρενάρισμα. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει και έπεσε πάνω της.

Η αδερφή μου βγήκε έξω. Ευτυχώς η φόρμα της έκρυβε τα βαράκια. Ο πίσω οδηγός έντρομος βγήκε από το αμάξι του και αυτός και της ζητούσε συγνώμη και την ρωτούσε αν είναι καλά, και ότι θα κάνει δήλωση ότι φταίει και τα λοιπά. Ήταν πεπεισμένος ότι έφταιγε αυτός.  Αν ήξερε τι ακριβώς είχε γίνει θα επαλάμβανε αυτό που της είχε κάνει ένας άλλος σε ένα φαστφουντάδικο και με την μούρη της, έτριψε το τραπέζι. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Υστερόγραφο

Το επίθετο του οδηγού ήταν Τσιμπούκης και για αρκετές βδομάδες προσπαθούσε να βγει ραντεβού με την αδερφή μου. Αυτή αρνείτο, γιατί όπως μου είπε δεν είχε μέλλον η σχέση τους. Ποία θα ήθελα να παντρευτεί έναν με τέτοιο επίθετο και να αλλάξει το όνομα της σε κυρία Τσιμπούκη?

Και για να σας αφήσω ζητώντας και την συνέχεια, και η ιστορία του κ.Τσιμπούκη έχει και αυτή μια συνέχεια, αλλά θα την πω στους στενούς μου φίλους, face to face.

Το μαγαζάκι

Στο στενό κάτω από τα γραφεία της εταιρείας που εργάζομαι, στα Εξάρχεια, υπάρχει ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει μαλακίες. Μαλακίες όπως χαζοαφίσες, ηλίθια νεανικά ρολόγια τοίχου, ρούχα, μέχρι και εσώρουχα. Κάθε μέρα περνάω έξω από το μαγαζάκι ενώ πηγαίνω στην δουλεία, και πάλι όταν σχολάω. Μια φορά είχα μπει μέσα μόνο, πριν κάτι χρόνια για να αγοράσω λαμπάκια για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εντύπωση μου έκανε ότι δεν είχα δει κανέναν να άλλο να μπαίνει μέσα στο μαγαζί αλλά ποιος πάει να αγοράσει εσώρουχα από τις 8 το πρωί;

Προφανώς την ίδια απορία είχε και το αφεντικό. Σήμερα μπήκε στο γραφείο ιδιαίτερα προβληματισμένος. Προφανώς δεν άντεχε άλλο και μας εξέφρασε την απορία του σχετικά με το μαγαζάκι. Μας είπε πως είναι δυνατόν να επιβιώνει αυτό το μαγαζί τόσα χρόνια, και ειδικότερα φέτος, σε μια τόσο δύσκολη οικονομική περίοδο χωρίς να έχει δει κανείς να μπαίνουν πελάτες. Οι συνάδελφοι, προβληματισμένοι και αυτοί, δεν είχαν την απάντηση. Οπότε το αφεντικό έδωσε μόνος του την λύση.

‘Για να μην έχει κλείσει το μαγαζάκι ακόμα, μάλλον πουλάνε ναρκωτικά'.

Οι συνάδελφοι στην αρχή σοκαρίστηκαν, αλλά μετά αμέσως έγνεψαν συγκαταβατικά, σαν επιτέλους να βρήκαν την λύση του πολυετούς μυστηρίου.

Αυτό που δεν κατάλαβαν είναι ότι με την ίδια λογική και αυτοί στο μαγαζάκι το ίδιο θα λένε και για εμάς. Στο κάτω-κάτω, δεν βλέπουν να κάνουμε κανένα τεχνικό έργο στην γειτονία, άρα ο μόνος λόγος που δεν έχει κλείσει η εταιρεία είναι επειδή πουλάμε ναρκωτικά.

Μου αρέσουν αυτές οι μικρές καθημερινές δόσεις ειρωνείας.

Τα πιο εύκολα 30 ευρώ της ζωής του

Κατά την διάρκεια ενός μικρού και ανεπίσημου meeting της Μάζας σε γνωστό στέκι στην Νέα Ερυθρέα, ένα μέλος της Μάζας (ας τον ονομάσουμε Βίκτορα), αποφάσισε να δεχτεί την πρόκληση ενός άλλου μάζα (ας τον ονομάζουμε 'Τζίμης ο μπαρμαν'), και να πιει ένα ολόκληρο μπουκαλάκι με ταμπάσκο. Αν το κατάφερνε θα κέρδιζε 30 ευρώ.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον είχε προκαλέσει ο Τζίμης να φάει ή να πιει κάτι καυτερό. Πριν μήνες, στην γιορτή μπύρας, τον είχαν προκαλέσει να πιει μια παράξενη μπύρα η οποία σερβίρεται με μια μεγάλη πιπεριά μέσα στο ποτήρι. Για 30 ολόκληρα ευρώ. Ο Βίκτορας αρνήθηκε, και καλά έκανε, γιατί το ποτήρι μπύρας ύστερα από μάχη το κατάφεραν όχι ένας, αλλά τρία διαφορετικά άτομα. Αν το είχε επιχειρήσει μόνος του, ίσως υπήρχαν επιπλοκές ή και θύματα. Μετά τον προκάλεσαν να φάει την πιπεριά που περίσσεψε τουλάχιστον, αλλά και πάλι αρνήθηκε την πρόκληση (και απαρνήθηκε για δεύτερη φορά τα 30 ευρώ).

Ο Τζίμης δεν το είχε βάλει κάτω όλους αυτούς τους μήνες, και να που τώρα οι κόποι του έπιασαν τόπο. Ο Βίκτορας δεν άντεξε άλλο τον εμπαιγμό και τα υπονοούμενα του Τζίμη και αποφάσισε να πάρει την μοίρα στα χέρια του. Είπε ΝΑΙ, και άδειασε το μπουκαλάκι με το ταμπάσκο σε ένα ποτήρι. Ο Τζίμης του κούναγε τα ευρώ μπροστά του, και τυφλωμένος από το εύκολο χρήμα, ο Βίκτορας, με μια κίνηση κατάπιε το ταμπάσκο.

'Χα!', είπε, πήρε τα 30 ευρώ και άρχισε να πανηγυρίζει. 'Αυτά ήταν τα πιο εύκολα 30 ευρώ που έβγαλα ποτέ στην ζωή μου', ήταν η τελευταία φράση  ενώ κουνούσε τα ευρώ σαν βεντάλια. Και μετά αλλάξαν όλα.

Μια κρούστα ιδρώτα σχηματίστηκε αρχικά στο μέτωπο του και ύστερα σε όλο του το πρόσωπο. Το χρώμα του προσώπου έγινε κόκκινο, όπως και τα μάτια του. Και άρχισε να δακρύζει. Άναρθρα επιφωνήματα έβγαιναν από το στόμα του. 'Ωχ, αχ, και ωχωχ'. Πήγε στην τουαλέτα για να βρέξει το πρόσωπο του και γύρισε με το κεφάλι του βρεγμένο, σαν να είχε κάνει βουτιά. Τότε ήταν που άρχισε να ψελλίζει και ολοκληρωμένες προτάσεις, όπως "Δεν είμαι καλά..." και "κάτι έχω πάθει".

Ο Τζίμης, πάντα μεγαλόψυχος, τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα ποτήρι γάλα για να στρώσει το στομάχι του. Αφού το ήπιε και ηρέμησε, ο Βίκτορας πήρε θάρρος. "Είμαι μια χαρά!", έλεγε προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του πιο πολύ, παρά εμάς. 

Τις επόμενες δύο μέρες, δεν είχαμε νέα του. Αργότερα μάθαμε ότι είχε επικοινωνήσει μαζί του ο "Cpt." Μάρβελος. Μέσω sms. Του είχε γράψει 'είσαι καλά?', και ο Βίκτορας του είχε απαντήσει "Όχι, δύο μέρες τώρα είμαι στην τουαλέτα. Έχει πάρει φωτιά ο κώλος μου".

Στο συμβούλιο της Μάζας, κατά το debriefing, αποφασίσαμε ότι δεν είμαστε σίγουροι αν όντως ήταν τα 30 πιο εύκολα ευρώ που έβγαλε ποτέ του ο Βίκτορας, αλλά σίγουρα τα ξόδεψε όλα για κωλόχαρτα.

Άβαταρ