Ο φίλος μου ο Βασίλης έλαβε ένα ανησυχητικό τηλεφώνημα την Κυριακή πρώι. Ένας άλλος φίλος του (που δεν τον γνωρίζω), του τηλεφώνησε στις 11:00 και του είπε ότι θέλουν να μιλήσουν. Μόνοι τους. Ο Βασίλης, μου είπε, ότι δεν βγαίνουν συχνά, κυρίως οι γυναίκες τους είναι που κάνουν πιο πολύ παρέα και σπάνια βγαίνουν χωρίς αυτές. Τώρα όμως ήθελε να βγουν μόνο οι δύο τους. Και σε κουλή ώρα. Αυτό, τον έκανε να πιστέψει ότι ίσως να τσακώθηκαν.
Τον ρώτησε αν συμβαίνει τίποτα και αν όλα είναι καλά. Έτσι κάνουν οι φίλοι. Ενδιαφέρονται. Όμως δεν του έδωσε παραπάνω πληροφορίες. 'Θα τα πούμε από κοντά', του είπε με ύφος ανθρώπου που κάτι τον τρώει μέσα του και θέλει να το μοιραστεί με κάποιον για να γίνει ο πόνος πιο υποφερτός.
Ο Βασίλης είχε ανησυχήσει λίγο, μου ομολόγησε. Σε όλη την διαδρομή σκεφτόταν τι μπορεί να είχε γίνει ακριβώς, και ακόμα χειρότερα, πως θα τον παρηγορούσε και τι συμβουλές θα του έδινε. Ήταν κάπως άβολη η θέση του. Όταν έφτασε στο σημείο που είχαν ραντεβού, τον είδε να είναι όρθιος, αλαφιασμένος και να περπατάει στον ήλιο αφηρημένος. Απόρρησε και τον ρώτησε γιατί κάθετε στον ήλιο αντί να κάτσει σε ένα τραπεζάκι στην σκιά. Ο φίλος του δεν έδωσε απάντηση στην ερώτηση. Δεν φάνηκε να είχε συνείδηση της εικόνας του. 'Ελα, έλα. Πάμε να κάτσουμε. Πρέπει να σου μιλησω', του είπε.
Ο Βασίλης, κρίνοντας από την κατάσταση που τον είδε, άρχισε να πιστεύει ότι δεν πρέπει απλά να τσακώθηκε με την γυναίκα. Ήταν σίγουρος ότι θα του εκμυστηρευόταν κάτι πολύ πιο σοβαρό. Ίσως ότι ανακάλυψε πως είχε φάει κέρατο. Ή κάτι ακόμα χειρότερο. Και αυτό τον έκανε να νιώσει ακόμα πιο άβολα.
'Βασίλη, ξέρεις γιατί γύρισε ο Πρωθυπουργός εκτάκτως?', του είπε με το που έκατσαν.
Ο Βασίλης αιφνιδιάστηκε και δυσκολεύτηκε να απαντήσει. Το μυαλό του προσπάθησε να διασταυρώσει αυτό που περίμενε να ακούσει (κέρατο), με αυτό που άκουσε (πρωθυπουργός), αλλά του φαινόταν αδύνατο η γυναίκα του φίλου του να τον είχε απατήσει με τον πρωθυπουργό. Αλλά ο φίλος του δεν πτοήθηκε από το κόμπιασμα του Βασίλη. Απάντησε στην ερώτηση του μόνος του. 'Επειδή θα γίνει πόλεμος στο Αιγαίο'.
Ο Βασίλης είχε μπλοκάρει (κομπλάρει?). Η συζήτηση είχε πάρει εντελώς διαφορετική τροπή από αυτήν που περίμενε. Ο φίλος του συνέχισε.
'Βασίλη είδα όνειρο. Θα περπατήσουμε μαζί. Θα πάρουμε την Πόλη πίσω'. Του είπε και επιτέλους έφυγε από πάνω του αυτό το βάρος.
Αληθινή ιστορία.
