Υπάρχει ένα άγραφο σαβουάρ βίβρ σχετικά με τους ανελκυστήρες. Όλοι το έχουμε στο Ντι-Εν-Εή μας, αλλά αγνοούμε την ύπαρξη του. Υποσυνείδητα όμως το εφαρμόζουμε όταν μπαίνουμε σε έναν ανελκυστήρα.
Όταν είναι ένα άτομο μόνο στον θάλαμο, αυτός πάντα θα κάτσει στην μέση.
Δύο άτομα? Θα πάνε στις πίσω γωνίες του θαλάμου.
Μπαίνει τρίτος? Θα κάτσει στην μέση.
Αν μπει τέταρτος θα γίνει ανασύνταξη των θέσεων. Και πάνε όλοι στις τέσερις γωνίες, όσο πιο μακριά μπορεί ο καθένας από τους άλλους.
Όταν μπει πέμπτος θα πάει στο κέντρο. Και όλοι κοιτάνε μπροστά και πάνω. Ο στόχος είναι πάντα να αποφεύγεις το eye-contact, και την σωματική επαφή. Και να μην μιλάς (υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτοί που μιλάνε σε μέσα στα ασανσέρ πρέπει να περιθωριοποιηθούν).
Το παραπάνω δεν διαφέρει και πολύ από το σαβουάρ βίβρ στα δημόσια ουρητήρια. Και εκεί προσπαθείς να είσαι όσο πιο μακριά από τον άλλο, και να αποφεύγεις το eye-contact. Το ενχείρημα όμως είναι πιο δύσκολο γιατί υπάρχουν και καθρέφτες.
Δείτε και αυτό: Άνθρωπος κλεισμένος 41 ώρες σε ασανσέρ. Ανατριχιαστικό.
Και αυτό: Άνθρωπος κλεισμένος 41 ώρες σε ασανσέρ. Και έχει διάρρεια. Ανατριχιαστικότερο!
