Στο πταισματοδικείο

Χτες κατέθεσα ως μάρτυρας σε μια υπόθεση απόπειρας δολοφονίας ενός αξιότιμου μέλους της Μάζας, δηλαδή εμένα. Οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν το γεγονός ατύχημα και όχι απόπειρα δολοφονίας, αλλά για εμένα δεν έχει καμία διαφορά.



Πέρσι, μήνα Οκτώβριο και ενώ διέσχιζα ανέμελος το δρόμο από πεζή αφύλακτη διάβασα, ξαφνικά βρέθηκα ξαπλωμένος στο οδόστρωμα. Η μούρη ενός αυτοκινήτου που ήταν μπροστά μου και είχε σταματήσει για να περάσω, είχε μπει όλη μέσα, και μια μηχανή πιο δίπλα ήταν πεσμένη κάτω. Βλέποντας την ζημία που έπαθε το αυτοκίνητο και συγκρίνοντας την με την ζημιά που έπαθα εγώ, κατέληξα στο γεγονός ότι κατέχω υπεράνθρωπες δυνάμεις και είμαι άφθαρτος. Για την ακρίβεια το μόνο που έπαθα ήταν ένα κάταγμα στο πόδι και έχασα για πάντα 1,5 δόντια, το οποία όμως και αντικατέστησα με τεχνητά από κράμα Αδαμάντιου (για όσους δεν γνωρίζουν, από τέτοιο υλικό είναι φτιαγμένη και η ασπίδα του Καπετάνιου Αμερικής, και ο ενδοσκελετός του Γούλβεριν).

Ο οδηγός της μηχανής δεν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Για την ακρίβεια ήταν αναίσθητος και αιμόφυρτος, αλλά τελικά τώρα που μιλάμε είναι καλά, απλά δεν μπορεί πια να πίνει αλκοόλ, καθώς του λείπει η σπλήνα του. Τουλάχιστον, από εδώ και μπρος θα φοράει κράνος, και ίσως δεν θα οδηγεί πάνω στην διαχωριστική λωρίδα, κάνοντας προσπέραση σε διάβαση πεζών.

Ένα χρόνο μετά, την Κυριακή το βράδυ, βρίσκω στην πόρτα μου, τοιχοκολλημένη μια πρόσκληση από την αστυνομία για να κάνω κατάθεση στο πταισματοδικείο. Βρέθηκα όμως μπροστά σε ένα χρονικό παράδοξο. Η πρόσκληση ήταν χρονολογημένη ώς 19/10/2009, η ημερομηνία που την τοιχοκόλλησαν ήταν 25/10/2009 και έπρεπε να παρουσιαστώ στην 20η πταισματοδίκη μέσα σε 48 ώρες. Δηλαδή έπρεπε να παρουσιαστώ 4 μέρες πριν λάβω το χαρτί.

Φυσικά, κανείς δεν τα κοιτάει όλα αυτά, αλλά εγώ δεν το ήξερα. Ψαρωμένος, παίρνω τηλέφωνο τον οικογενειακό μας δικηγόρο (ο δικηγόρος της εταιρείας είναι βασικά, αλλά ακούγετε πιο ωραίο έτσι), ο οποίος αποδείχτηκε πιο ψαρωμένος από εμένα. Πιο πολύ ήθελα να μάθω τι να κάνω με την πρόσκληση, γιατί δεν ανέφερε σε πιο περιστατικό αναφερόταν, και επειδή έχω δεί πολλές αστυνομικές ταινίες θεώρησα σωστό να ανακατέψω και κάποιον πιο σχετικό για να μην βρω το μπελά μου από καμία παρεξήγηση συνωνυμίας.

Ο δικηγόρος μου είπε να μην κάνω τίποτα και ότι θα περάσει αυτός από το πταισματοδικείο και θα μάθει τι αφορά η υπόθεση. Τελικά μετά από δυο μέρες με παίρνει τηλέφωνο και μου επιβεβαιώνει ότι αφορά το περσινό ατύχημα, και ότι πρέπει να πω ότι δεν είχα πάει νωρίτερα για κατάθεση επειδή βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη. Απεχθάνομαι τα ψέματα, κυρίως επειδή δεν μπορώ να τα λέω και να είμαι πιστικός. Τώρα πέρα από το γεγονός ότι θα πήγαινα αργότερα θα έπρεπε να δημιουργήσω και μια ιστορία για τον λόγο που άργησα, και να αφορά και την Θεσσαλονίκη, στην οποία δεν έχω πάει ποτέ. Τι θα έλεγα αν με ρώταγαν που ακριβώς στην Θεσσαλονίκη ήμουν? Η αν με ρώταγαν πόσα διόδια πλήρωσα?

Ευτυχώς κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γιατί άργησα να παρουσιαστώ και που είχα πάει. Με δέχτηκαν στις 1:30 για το ραντεβού που είχα στις 12, και με έβαλαν να ορκιστώ σε ένα ευαγγέλιο να πω την αλήθεια. Σε αντίθεση με τις ταινίες το ευαγγέλιο αυτό ήταν από το πιο βρόμικο βιβλίο που έχω δει ποτέ μου. Δεν θα πίστευα ποτέ ότι ένα βιβλίο μπορεί να βρομίσει τόσο, μόνο και μονό με το άγγιγμα 10-20 παλαμών την μέρα. Ήταν τόσο μαυρισμένο που ήταν σαν να είχε καεί το εξώφυλλο. Εκτός και αν είχε γίνει πρόσφατα καμία μάχη με τις δυνάμεις του κακού στο γραφείο της πταισματοδικαστίνας και αμύνθηκε με το καθαγιασμένο ευαγγέλιο τρέποντας τις κολασμένες ορδές του Άδη σε φυγή, αλλά μάλλον όχι.

Η πταισματιδίκης είχε 2 ερωτήσεις από τον εισαγγελέα, επειδή η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο αυτεπάγγελτα. Από της ερωτήσεις τις συμπέρανα ότι ο οδηγός της μηχανής είχε αφήσει την φαντασία του να οργιάσει κατά την διάρκεια της κατάθεσης του. Τα πράγματα ήταν απλά. Ήμουν σε διάβαση πεζών χωρίς φανάρι. Τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, και όταν έφτασα στην μέση της διασταύρωσης, ήρθε το μηχανάκι, με πέταξε κάτω και στην συνέχεια η μηχανή (με ή χωρίς τον αναβάτη, δεν ξέρω) έπεσε πάνω σε ένα αμάξι. Προφανώς όμως, επειδή ήμουν πεζός και ο οδηγός της μηχανής δεν μπορούσε να ρίξει το φταίξιμο σε έμενα, δημιούργησε 2 διαφορετικές ιστορίες τις οποίες και είπε στην αστυνομία. Η πταισματοδίκης με ρώτησε αν το αυτοκίνητο πρώτα μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, χτύπησε την μηχανή, και μετά έμενα. Είπα 'όχι'. Μετά με ρώτησε αν η μηχανή είχε αρχικά συγκρουστεί με ένα τρίτο αμάξι στην διασταύρωση πιο πάνω, και στην συνέχεια έπεσε επάνω μου και μετά στο άλλο αμάξι. Εδώ πρώτα γέλασα και μετά είπα 'όχι'. Ήταν αστείο γιατί η διάβαση βρίσκετε στην μέση του οικοδομικού τετραγώνου και η διασταύρωση ΠΟΛΥ πολύ νωρίτερα. Οπότε αν το μηχανάκι είχε συγκρουστεί νωρίτερα, ειλικρινά θα ήθελα να το δω σε βίντεο το πως θα είχε καταφέρει να με φτάσει ώς την διασταύρωση διατηρώντας την ισορροπία του για 100-200 μέτρα. Θα ήταν πολύ εντυπωσιακό και θα έκανε πάταγο στο youtube. Βέβαια όλα αυτά δεν τα είπα στην πταισματοδικαστίνα, όχι γιατί πίστευα ότι δεν θα ήξερε τι είναι το youtube, αλλά γιατί μπορεί να μου ζήταγε το twitter account μου, και μετά να έβρισκε και το blog αυτό. Δεν θέλω δικαστές αναγνώστες. Ούτε βουλευτές ούτε αντιπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας.

Η πόρνη της 3ης Σεπτεμβρίου μέρος 2ο.

Τελικά ήταν στην άλλη μεριά του δρόμου.


Την είδα σήμερα.

Η πόρνη της 3ης Σεπτεμβρίου.

Αυτό είναι το πιο κατάλληλο ποστ, ύστερα από το προηγούμενο που αναφερόταν σε πολιτικά πρόσωπα. Ο βιοποριστικός τρόπος και οι συναλλαγές είναι σχεδόν ίδιες, μόνο η ονομασία επαγγέλματος αλλάζει.


Εδώ και 6 μήνες εργάζομαι στα Εξάρχεια. Πηγαίνοντας στην δουλεία, περνάω από την Ομόνοια και μετά μπαίνω στην 3η Σεπτεμβρίου. Από το καλοκαίρι παρατήρησα μια κοπέλα που κάθε πρωί (8 - 8:30) ήταν στο ίδιο σημείο και πίνει ένα ποτήρι φραπέ, και περιμένει, σαν να έχει ραντεβού με κάποιον. Ήταν ντυμένη σεμνά και ταπεινά (πολιτικό σχόλιο και αλληγορία?, με μια φούστιτσα ως το γόνατο, αλλά πάντα με ένα φανταχτερό χρώμα. Και είχε πάντα make-up, πράγμα που φαινόταν παράξενο να το βλέπεις τόσο πρωί.

Σαν αθώο παιδί, δεν κατάλαβα τότε τι ακριβώς έκανε. Νόμιζα ότι ήταν κάποια τουρίστρια που είχε ξημερoβραδιαστεί από το χτεσινό της clubbing. Μέχρι που μια μέρα, την είδα να μιλάει με άλλη μια κοπέλα, ντυμένη στο ίδιο στυλ. Την ίδια μέρα, αργότερα, μπαίνει στο γραφείο ένας κλητήρας. Πάνω στην κουβεντούλα με έναν άλλο νεαρό του γραφείου, τον ρωτάει αν είδε την νέα πόρνη στην 3η Σεπτεμβρίου, και τότε ήταν που λύθηκε ο γρίφος.

Η κοπέλα συνέχισε να είναι στο ίδιο σημείο, μέχρι τις μέρες των εκλογών. Με το που άλλαξε η κυβέρνηση, την επόμενη μέρα, την είδα να μιλάει με 2 αστυνομικούς, και από τότε δεν την ξαναείδα. Τώρα όποτε περνάω από το σημείο αυτό σπαράζει η καρδία. Σκέφτομαι να βάλω ένα εκκλησάκι να ανάβουν κεράκια οι περαστικοί, όπως κάνουν στις εθνικές οδούς όταν γίνεται θανατηφόρο ατύχημα. Μου την δίνει να μου χαλάνε την ρουτίνα μου.

Ένας γνωστός οικονομολόγος είχε πει πως οι πόρνες είναι ένας βασικός τρόπος ανακατανομής εισοδήματος από τις πλούσιες τάξεις προς τις φτωχότερες, και μάλιστα ότι μόνο έτσι θα βγουν οι ελαφριές και 'βουλιαγμένες' οικονομίες από την οικονομική κρίση (εντάξει, εγώ το έβγαλα από την κοιλιά μου αυτό). Θέλω να πιστεύω ότι η προηγούμενη δεξιά κυβέρνηση το είχε καταλάβει αυτό, αλλά ο Γιωργάκης, σαν πιο σοσιαλιστής, δεν έπρεπε να κάνει αυτό το λάθος. Τώρα πως θα επιπλεύσουμε?

Σκατά στον Παναγιώτη Κοκκόρη, υποψήφιο βουλευτή

Μπορεί να τον λένε και Κόκκορη, δεκάρα δεν δίνω. Δεν τον ξέρω τον άχρηστο, αλλά ούτε και αυτός με ξέρει. Αυτό όμως δεν τον έχει εμποδίσει από το να μου έχει στείλει μέχρι στιγμής τέσσερα (4) μηνύματα στο κινητό για να τον ψηφίσω. Δύο από τα μηνύματα αυτά ήρθα τα άγρια μεσάνυχτα.




Ρε παπάρα, ποιος σου είπε ότι ψηφίζω το κόμμα σου! Ποίος σου είπε ότι ψηφίζω γενικώς. Και ακόμα και αν ψήφιζα, σιγά μην ανέβαινα στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Μάθαμε να στέλνουμε μηνύματα από το ιντερνετ και έχουμε ξεκωλωθεί.

Σε ένα μήνυμα ξεκινάει γράφοντας. ‘Οι αγώνες μου είναι γνωστοί…’. ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ. Ούτε τον αγώνα σου ξέρω, ούτε ποιος είσαι και ούτε θέλω να μάθω. Και επειδή δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά, και στο γραφείο που ρώτησα, ούτε εκεί σε ήξερε κανείς, ούτε εσένα ούτε τους αγώνες σου. Είσαι τυχερός που στέλνεις το μήνυμα από το ιντερνετ και δεν ξέρω το κινητό σου, αλλιώς θα σε έπαιρνα τηλέφωνο και ας ήταν υπεραστικό.

Σε άλλο μήνυμα γράφει ‘Είμαι χρόνια στο πλευρό σου με εντιμότητα και πίστη στις αξίες. Με τη ψήφο σου θα είμαι η φωνή σου στη βουλή’. Δεν ξέρω πόσα χρόνια ήσουν στο πλευρό μου, αλλά εγώ δεν πήρα πρέφα. Μπορείς τώρα να φύγεις. Όσο για την πίστη σου στις αξίες, καλύτερα να την συζητήσουμε αφού μάθεις να μην με ξυπνάς βραδιάτικα. Όσο για την φωνή μου και την βουλή, πολλά είχα σκεφτεί να γράψω, αλλά προτιμώ να ρίξω και άλλο το επίπεδο του δοξασμένου αυτού μπλογκ.

Νύχτες πρεμιέρας 2009. Κάθε πέρσι και καλύτερα?

Ε λοιπόν, ναι. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Πρέπει να παρακολουθώ τις Νύχτες Πρεμιέρες πάνω από δέκα χρόνια. Από τις παλαιότερες ταινίες που θυμάμαι είναι το Bob Flanagan – Super masochist, το Κiller Condom, Fausto 5.0, 5th Element, Tromeo and Juliet, Toxic Avenger, Sgt. Kabukiman, Memento Mori, Shiri κτλ. Από τότε το πρόγραμμα μου φαίνεται όλο και πιο μακριά από τα γούστα μου.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο κόσμος που πάει στο φεστιβάλ συνεχώς αυξανόταν και η οργάνωση χειροτέρευε. Θυμάμαι παλαιότερα που με ένα εισιτήριο μπορούσες να δεις όλες τις προβολές της ημέρας. Τώρα πια έχουν βγάλει τις κάρτες διαρκείας που σε αναγκάζουν να τις αγοράσεις, πρώτου καν ανακοινωθεί το πρόγραμμα. Και το πρόγραμμα πλέον ανακοινώνεται 5 μέρες πριν την έναρξη του Φεστιβάλ. Στην ουσία κρατάνε όμηρους όσους θέλουν να αγοράσουν κάρτα χωρίς να ξέρουν αν θα υπάρχουν οι ταινίες που θέλουν να δουν. Και μετά βγάζουν αναγγελίες και λένε ότι ‘οι θεατές ξέρουν ότι όπως κάθε χρόνο, ούτε και φέτος θα τους απογοητεύσουμε’. Εμένα πάντως εδώ και 3 χρόνια έχουν καταφέρει να το κάνουν. Για να μην μιλήσω για τις κρατήσεις θέσεων από το internet, που ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Ή ότι έπρεπε να τρέχω στον Ιανό κάθε μέρα γιατί αναβαλλόταν συνεχώς η ημερομηνία που θα μπορούσα να προμηθευτώ το βιβλιαράκι και την πρόσκληση για την επίσημη έναρξη της πρεμιέρας. Και τέλος, να αναφερθώ στο επίσημο blog, που πιο πολλές αναρτήσεις για άσχετα youtube videos και στίχους από τραγουδάκια είχε, παρά για τις ταινίες και νέα του φεστιβάλ. Η για τον τρόπο επικοινωνία από το επίσημο blog πάλι, που όποιος τόλμαγε να κάνει παρατηρήσεις, τον έλεγαν στην καλύτερη περίπτωση, γκρινιάρη (αυτό ήταν από τα πιο αστεία).

Αυτό που με εξόργισε περισσότερο φέτος είναι τα παρακάτω δυο περιστατικά. Αρχικά και φέτος αγόρασα κάρτα 25 προβολών (συν μια δώρο, την προβολή έναρξης του Φεστιβάλ). Δυσκολεύτηκα να βρω 25 προβολές που ήθελα να δω. Είχα πάει από τους πρώτους και ζήτησα από το άτομο που έκοβε εισιτήρια να μου δώσει εισιτήρια εξώστη. Φυσικά ο ταμίας τελικά ήταν άχρηστος και έκοψε λάθος εισιτήρια. Δυστυχώς αυτό το ανακάλυψα πολύ αργότερα και όταν πήγα να παρακαλέσω να μου τα αλλάξουν, ο άλλος ταμίας, με πολύ ειρωνικό ύφος μου είπε ότι δεν γίνονται αλλαγές στα εισιτήρια, ειδικά για το Φεστιβάλ (αν και είμαι σίγουρος, ότι σε παλαιότερο Φεστιβάλ με είχαν εξυπηρετήσει σε παρόμοιο αίτημα).

Ο εκνευρισμός μου έγινε μεγαλύτερος όταν λόγω λάθους του Φεστιβάλ και τις διοργάνωσης αναγκάστηκαν να ακυρώσουν ορισμένες προβολές, από τις οποίες υπήρχαν δύο που είχα κόψει εισιτήρια. Τότε το Φεστιβάλ αποφάσισε να ΄δεχτεί αλλαγές εισιτηρίων. Επίσης, εναλλακτικά, έκανε και εξαργύρωση των εισιτηρίων. Βέβαια εγώ είχα κάρτα και για τις κάρτες δεν γινόταν εξαργύρωση και επιστροφή χρημάτων. Από την άλλη δεν μπορούσα να κάνω αλλαγή για να δω κάποια άλλη προβολή γιατί λόγω κάρτας είχα αγοράσει 25+1 εισιτήρια. Βασικά είχα κάνει και την βλακεία να αγοράσω και έξτρα εισιτήριο για μια ταινία που ανακάλυψα αργότερα ότι ήθελα να δω. Αποτέλεσμα να μην υπάρχει ταινία που θέλω ή μπορώ να δω μιας και ήδη είχα να δω 3 ταινίες για κάθε από τις επόμενες μέρες. Συμπέρασμα, όποιος αγοράζει κάρτα είναι δύο φορές κορόιδο, μια γιατί αγοράζει την κάρτα χωρίς να ξέρει τι ταινίες θα δει, και δεύτερον, γιατί όταν θα αρχίσουν να ακυρώνονται οι προβολές για λόγους που όπως λέει το φεστιβάλ δεν είναι δική τους ευθύνη, τότε δεν θα μπορεί να βρει εύκολα άλλες εναλλακτικές προβολές, ούτε το φεστιβάλ θα του επιστρέψει τα χρήματα.

Κάποιος αγανακτισμένος με τις κάρτες και το πρόγραμμα που είχε αργήσει να ανακοινωθεί, είχε γράψει στο blog του Φεστιβάλ ότι στο κάτω κάτω κάνει download τις ταινίες από torrents αν θέλει. Τότε είχα γελάσει με το θράσος του, αλλά αν το διάβασμα τώρα το comment του, θα αντιδρούσα διαφορετικά. Σίγουρα πάντως, αν αποφασίσω να παραβρεθώ και στο επόμενο φεστιβάλ, δεν θα βγάλω κάρτες διαρκείας.