ΟΑΣΘ και Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο

Καλημερα φίλοι και φίλες. Σας κοινοποιώ αγανακτισμένος απο τη στάση του ΟΑΣΘ

προς το πρόσωπό μου τη χτεσινή μου περιπέτεια.



Εχτές το πρωί, 22 Σεπτεμβρίου 2009, άκουσα σε όλα τα κανάλια

της τηλεόρασης οτι είναι η ημέρα χωρίς αυτοκίνητο και πως η

μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι δωρεάν. Έτσι λοιπόν,

πήρα το λεωφορείο για να κατέβω στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης να

δώσω τις εξετάσεις μου χωρίς να κόψω εισιτήριο. Είχα υπολογίσει χωρίς

τον ξενοδόχο όμως. Η δωρεάν μετακίνηση ίσχυε μόνο για την Αθήνα, αλλα

τα τηλεοπτικά κανάλια δέν το διευκρίνισαν.



Μερικές στάσεις παρακάτω ανέβηκε ελεγκτής του ΟΑΣΘ στο λεωφορείο

και ζήτησε τα εισιτήρια των επιβατών. Οταν του ειπα οτι δεν εχω

λόγω της ημέρας μου απάντησε "Αυτα ειναι για την ΑΘήνα, όχι για

εδώ". Ο κόσμος αντέδρασε, άλλωστε και αυτοί είχαν ακούσει το ίδιο

πράγμα το πρωί και, είτε επειδή κατάλαβε την κατάστασή μου είτε επειδή

φοβήθηκε τους συνεπιβάτες, μου έκοψε δωρεάν πρόστιμο 30 ευρώ και μου συνέστησε

να μήν το πληρώσω εκείνη τη στιγμή αλλα να παω στα γραφεία του ΟΑΣΘ για

να μου το σβήσουν. Πήγα λοιπον στα γραφεια του τρίτου ορόφου των γραφείων

του ΟΑΣΘ. Ενας υπάλληλος που εκείνη την ώρα έστριβε το τσιγάρο του

με ρώτησε τι ήθελα, του είπα οτι μου έκοψαν πρόστιμο και οτι θελω να μου

το σβήσουν, και με παρέπεμψαν σε εναν άλλο κύριο, ο οποίος φαντάζομαι

να είναι κάποιος προϊστάμενος.



Πήγα λοιπον σε αυτόν και του το είπα μου απήντησε "Α, αυτα ειναι Αθηναϊκά.

Εδώ δεν είναι Αθήνα. Εδω είναι Θεσσαλονίκη και ισχύει η μετακίνηση απο τις 5

το απόγευμα".Βέβαια στις στάσεις ή έστω μεσα στα λεωφορεία δεν υπήρχε ΚΑΜΜΙΑ

πινακίδα/αφίσσα/αυτοκόλλητο/ολόγραμμα, κάτι τελος πάντων για να ενημερωθεί ο κόσμος

για αυτή την ρύθμιση. Θα έπρεπε και εγώ αλλα και όσοι έτυχε να δούν τηλεόραση

εκείνο το πρωινό να το είχαν φανταστεί μόνοι τους. Ο προϊστάμενος απο τη μεριά

του έκανε λες και μιλούσε για κάποια άλλη χώρα, και ενδεχομένως μόλις είδε στο

πρόστιμο τη διεύθυνση κατοικίας μου, που ειναι στην Αθήνα, να ξύπνισε κάποια

ευαισθησία με το θέμα Αθήνα. Ειλικρινά αναρρωτιέμαι αν βρέθηκε στη θέση που

είναι κατα λάθος ή μέσω οπωσδήποτε αδιάβλητου διαγωνισμού του δημοσίου.

Βρίσκω απαράδεκτο ενας προϊστάμενος του ΟΑΣΘ να υποσκάπτει κόντρες μεταξύ πόλεων.



Τότε με παρέπεμψε στον πρώτο υπάλληλο που ειχα μιλήσει για να πληρώσω το πρόστιμο,

ο οποίος είχε πια τελειώσει το στρίψιμο του τσιγάρου του και βέβαια

θα πήγαινε σε κάποιο μπαλκόνι να το καπνίσει για να μήν επιβαρύνει τον έτσι

και αλλιώς βαρύ απο τον καπνό των υπολοίπων συναδέλφων του αέρα του γραφείου.

Εκείνος με ρώτησε "Λοιπόν, θα πληρώσεις;" και του ειπα πως Οχι, διοτι θεωρώ

οτι αδικούμαι. Θεωρώ οτι παραπλανήθηκα απο τα τηλεοπτικά κανάλια τα οποία

δέν διευκρίνισαν πως το μέτρο της δωρεάν μετακίνησης ισχύει το πρωί μόνο στην

Αθήνα, αλλα ακόμα χειρότερα, πιστεύω οτι σκόπιμα ο ΟΑΣΘ άφησε να εννοηθεί

οτι και στη Θεσ/κη ειναι δωρεάν η μετακίνηση το πρωί, αποφεύγοντας να

ενημερώσει με κάποιον τρόπο για να ξεγελάσει τον κόσμο και να πληρώσει

πρόστιμα. Απόδειξη το άδικο πρόστιμο που κρατώ στα χέρια μου. Είμαι ακόμη σίγουρος

οτι έστειλε όλους τους ελεγκτές να κόψουν πρόστιμα, επίτηδες, για το

λόγο αυτό. Αυτά είναι κουτοπόνηρα πράγματα.



Να εισαστε βέβαιοι πως αν δε δικαιωθώ, απο δώ και στο εξής θα προσπαθώ να

χρησιμοποιώ το αυτοκίνητό μου όσο μπορώ περισσότερο, ΕΙΔΙΚΑ την ημέρα χωρίς

αυτοκίνητο. Αν μπορούσα θα αγόραζα αυτοκίνητο που καίει λιγνίτη. Οσο για το άδικο

πρόστιμο,ας ερθουν να μου το ζητήσουν. Αρνούμαι να το πληρώσω, όχι επειδή δεν έχω, αλλα

για λόγους αρχής. Δεν γίνεται να κοροϊδεύουν τον κόσμο έτσι.



Χαιρετισμούς

Tzatz.

Ταϊλάνδη και όλα αυτά που σας απόκρυψα

Στην προηγούμενη αναφορά μου σχετικά με την αποστολή της Μάζας στην Ταϊλάνδη προτίμησα να μην αποκαλύψω ορισμένα περιστατικά για την δική σας ασφάλεια. Για να προφυλάξω την πνευματική σας υγεία επέλεξα να χορηγήσω το νοητικό δηλητήριο που λέγεται ‘διακοπές στην Ταϊλάνδη’ σε μικρές δόσεις. Η δεύτερη δόση είναι έτοιμη να χορηγηθεί σε ψηφιακή μορφή.



Ένα ακαθόριστα λευκό και θολό ρόφημα.

Είχα παρατηρήσει ένα παράξενο ρόφημα που έπιναν οι Ταϊλανδοί, το οποίο αγόραζαν από πλανόδιους πωλητές στο δρόμο. Το έφτιαχναν επιτόπου και το σέρβιραν σε ένα πλαστικό διάφανο ποτηράκι. Είχε ένα ακαθόριστα λευκό και θολό χρώμα, με ίχνος πορτοκαλή απόχρωσης. Το ρόφημα αυτό το ξαναείδα όταν πήγαμε να δούμε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας πολυτίμων λίθων για τους οποίους φημίζεται η Ταϊλάνδη. Μας ενημέρωσαν ότι στο Bar, είχε δωρεάν ροφήματα, και σύμφωνα με τον διδάσκαλο μου, Ανδρέα ποτέ δεν πρέπει να λες όχι σε δωρεάν φαΐ ή ποτό, ειδικά αν το τρώνε ή πίνουν και άλλοι (αυτός ο κανόνας έχει κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις). Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα ότι το μόνο ποτό που είχαν ήδη σερβίρει σε πολλά ποτηράκια ήταν αυτό το θολό ρόφημα. Έφτιαχναν και άλλα βάζοντας σε μια μεγάλη κανάτα παγάκια, νερό και μια σκόνη. Σίγουρα είχαν και άλλα ποτά που θα μπορούσες να παραγγείλεις, αλλά έπρεπε να ξέρεις ταϊλανδέζικα, καθώς οποιαδήποτε συνομιλία σε αγγλικά απλά θα σου δημιουργούσε πονοκέφαλο. Πήρα το ρόφημα και πήγα στο τραπέζι και με επιδεικτικό τρόπο ήπια το ρόφημα. Μια αναγούλα και αηδία διαπέρασε το κορμί μου, αλλά τουλάχιστον η παρέα μου με ηρωοποίησe έστω και για 1 λεπτό. Τότε παρατήρησα ότι και οι άλλοι Έλληνες του γκρουπ είχαν πάρει το ρόφημα αυτό, αλλά δίσταζαν να το δοκιμάσουν. Ήπια άλλη μια γουλιά αφού πλέον είχα συνηθίσει την γεύση (δίψαγα, ήταν ανάγκη), και ένας Έλληνας με ρώτησε αν πίνεται αυτό το πράμα. Δεν βρήκα τον λόγο να του πω την αλήθεια και έτσι απάντησα ότι ναι είναι πολύ ωραίο, σαν τσάι με γάλα.



Μεγάλες προσδοκίες (στα παζάρια).


Στο blogpost 'Ο αδρφός του Φόντα' αυτό θα βρείτε μια ανάλυση της πτυχής του Φόντα, ενός από τους συνταξιδιώτες μου. Η ανάλυση αυτή, όχι μόνο σκιαγραφεί την κλονισμένη προσωπικότητα ενός εκ των συνταξιδιωτών μου αλλά επιδεικνύει και την δική μου ριψοκίνδυνη φύση, μιας και δέχτηκα να λάβω μέρος σε ένα τόσο επικίνδυνο, όπως θα αποδειχτεί τελικά, ταξίδι με συνταξιδιώτες ακόμα περισσότερο επικίνδυνους και διαταραγμένους.


Έχοντας ως υπόβαθρο τα ανωτέρω, με φρίκη άκουσα ένα περιστατικό που μας εξιστορήθηκε ο Φόντας, στο λεωφορείου του γκρουπ μας, πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο την πρώτη μέρα της άφιξης μας στην Ταϊλάνδη. Καθ’ όλη την διάρκεια της εξιστόρησης, προσπαθούσα να κρύψω τον τρόμο μου πίσω από μια έκφραση ηρεμίας που υιοθέτησε το πρόσωπο μου σε μια αντανακλαστική προσπάθεια αυτοάμυνας και αυτοσυντήρησης.. Περίμενα από στιγμή σε στιγμή να ξεσπάσει τελικά ο Φόντας, να ρίξει την μάσκα του και να αναδείξει την διαταραγμένη προσωπικότητα του, βγάζοντας ένα αλυσοπρίονο από την βαλίτσα του και να φωνάξει ‘Ο Μεγάλος Αδερφός σας παρακολουθεί και στέλνει τα χαιρετίσματα του’. Αντί για αυτό, μας είπε μια ιστορία που την είπε κάποιος φίλος του ‘αδερφού’ στον ‘αδερφό’ ο οποίος με την σειρά του την είπε στο Φόντα. Γενικός είμαι λίγο δύσπιστος όταν ακούω για περιστατικά που έγιναν ‘σε ένα φίλο ενός φίλου’, πόσο μάλλον όταν σε αυτήν την αλυσίδα χαλασμένου τηλεφώνου, εμπλέκεται και ένα πρόσωπο το οποίο υπάρχει μόνο στην φαντασία του Φόντα. Ο φίλος αυτός ισχυρίστηκε την εξωπραγματική ιστορία ότι αγόρασε κάτι folklore μαντίλες ύστερα από στην εξευτελιστική τιμή που αν εκφραζόταν σε ευρώ, θα ήταν περίπου 2 λεπτά, ενώ η αρχική τιμή ήταν τουλάχιστον 20 ευρώ

Ο Φόντας βασισμένος σε αυτήν την, προφανώς, λαθεμένη ιστορία, δεν δεχόταν να αγοράσει οτιδήποτε θεωρούσε ότι απέκλινε από την τιμή αυτή. Δεδομένου ότι εναντιωνόταν και στο θεσμό του ‘κάνω παζάρια’, καταλαβαίνεται σε τι κατάσταση είχε εγκλωβιστεί. Αν δεχτούμε την απατηλή υπόθεση ότι ο αδερφός του είναι υπαρκτό πρόσωπο, η ιστορία έχει πολλές τρύπες πάραυτα.

Αρχικά όταν κάνεις παζάρια ξεκινάς από μια τιμή χ, ενώ ο πωλητής ζητάει τιμή ψ, και καταλήγουν σε τιμή ω. Για να κατέληξαν στην τιμή ω=2 λεπτά, πια ήταν η αρχική τιμή χ με την οποία ξεκίνησε το παζάρι? Μήπως ο αγοραστής αρχικά αντί να δώσει, ζήτησε και λεφτά από τον πωλητή προκειμένου να τον απαλλάξει από το εμπόρευμα του?

Προσωπικά, αν έπρεπε να δώσω κάτι για 2 λεπτά, θα προτιμούσα να μην πάρω τα δύο λεπτά και να βάλω φωτιά σε αυτό που θα πούλαγα. Η απόλαυση του θεάματος της φωτιάς και η ζέστη, σίγουρα θα άξιζε περισσότερα από την τιμή που απαρνήθηκα.

Αν και σε γενικές γραμμές, οι Ταϊλανδή έχουν πολύ χαμηλότερο βασικό μισθό από εμάς, παρατήρησα ότι στους ναούς, πετάνε τα δίφραγκα τους σε διάφορα μεταλλικά βαζάκια, προκειμένου να ακούσουν την μουσική που βγαίνει από το κουδούνισμα που κάνουν τα δίφραγκα μέσα στα βαζάκια. Άρα, καταλαβαίνω, ότι τα έχουν χεσμένα τα δίφραγκα.


Οι αποσταλμένοι από τα Εμιράτα και η βρεγμένη παντόφλα.

Θέλοντας να διαβάσω τα mail μου, μπήκα στο net από τους υπολογιστές του ξενοδοχείου. Μπαίνοντας όμως στο google, δεν μπόρεσα να βρω ποτέ το link για το gmail επειδή το google, μέσω του IP μου κατάλαβε ότι έμπαινα από την Ταϊλάνδη και μου έδειχνε το ταϊλανδέζικο google και όλα ήταν στα ταϊλανδέζικα. Ούτε το link για να αλλάξω την γλώσσα μπόρεσα να βρω. Παράξενη γραφή έχουν οι Ταϊλανδοί. Γράφουν όλες τις λέξεις σε μια γραμμή χωρίς κενά, και όλα τα γράμματα έχουν ουρίτσες και κυκλάκια, θυμίζουν λίγο αυτά που γράφουν οι εξωγήινοι στα λιβάδια. Το δωμάτιο με τους υπολογιστές δεν είχε τοίχο, αλλά μεγάλα γυάλινα παράθυρα και έβλεπε την reception του ξενοδοχείου Paragon στο Phucket. Τότε ήταν που παρατήρησα ότι είχαν φτιάξει ένα πανό που έγραφε ‘Paragon Hotel welcomes the Emirate Delegates’. Το ξενοδοχείο είχε ανοικτούς εσωτερικούς χώρους, και από την reception έβλεπες την πισίνα που ήταν τεράστια, αλλά ρηχή, και στην μέση είχε ένα μπαράκι και μπορούσες να πιεις το ποτό σου ενώ ήσουν μέσα στο νερό. Επίσης για να πας από το δωμάτιο μας στην πισίνα έπρεπε να διασχίσεις την πισίνα. Το μεσημεράκι συνήθως βάζαμε το μαγιό μας, φοράγαμε την παντόφλα, περνάμε την πετσέτα και πηγαίναμε να κάνουμε την βουτιά μας. Την συγκεκριμένη μέρα, όταν έφυγα από την πισίνα, φορώντας το μαγιό μου, που ακόμα δεν είχα στεγνώσει καλά καλά, έκανα μεγάλα βήματα για να περάσω γρήγορα την reception. Δεν ήθελα να δουν ότι δεν είχα στεγνώσει καλά και έσταζα. Με πήραν πρέφα όμως γιατί η βρεγμένη παντόφλα έκανε ένα θόρυβο καθώς τριβόταν το βρεγμένο πλαστικό με το φρεσκογιαλισμένο πάτωμα. Τουλάχιστον, σκέφτηκα, όταν θα ανακάλυπταν τις σταγόνες νερού που είχαν πέσει στο πάτωμα, εγώ θα ήμουν κλεισμένος στο δωμάτιο μου. Όταν πήρα το ασανσερ, είχα αναπάντεχους συνταξιδιώτες ως τον όροφο μου, τους κουστουμαρισμένους απεσταλμένους των Εμιράτων. Αρνηθήκαμε να επιβεβαιώσουμε την παρουσία ο ένας του άλλου, αλλά η αντίθεση των κουστουμιών και τον χαρτοφυλάκων τους, με το μαγιό μου που έσταζε και την βρεγμένη παντόφλα με έκανα να αισθανθώ, προς στιγμή μόνο, άβολα. Όταν έφτασα στον όροφο μου, ρουθούνισα επιδεικτικά, και έφυγα.

Το υδρομασάζ της ακολασίας.

Επειδή οι Μάζες που επισκέφτηκαν την Ταϊλάνδη συνοδεύονταν/συνόδευαν το έτερο ήμισυ, πολύ σωστά σας δημιουργήθηκε η απορία πως τελικά καταφέραμε και απολαύσαμε το φημισμένο Ταϊλανδέζικο μασάζ.

Η απάντηση είναι ότι βολευτήκαμε με το υδρομασάζ της πισίνας του Paragon Hotel. Και πιο οικονομικό ήταν και γλιτώσαμε και την μουρμούρα. Αν και προβληματιστήκαμε εκτενώς σε πιο σημείο του σώματος μας να στοχεύσουμε το πεπιεσμένο νερό, τελικά αποφασίσαμε να συσφίξουμε αυστηρά και μόνο τους κοιλιακούς μας. Ο τίτλος της παραγράφου είναι επίτηδες παραπλανητικός και επιλέχτηκε για να εξάψει την νοσηρή φαντασία της Μάζας.

Το παπάγια και ο Ελληναράς

Ο προαναφερθέν αστιάτορας, κάποτε βρέθηκε αντιμέτωπος με το τροπικό φρούτο που υπάρχει σε αφθονία στην Ταϊλάνδη, που ονομάζετε παπάγια. Όλο το γκρουπ, εκτός των σκληραγωγημένων Μαζών, ξεκαρδίστηκαν στα γέλια, όταν έκανε (επί δεκαλέπτου), αστειάκια-λογοπαίγνια με το φρούτο αυτό, όπως, ‘Μου έπρηξες τα παπαγια’ και ‘Παπάγια, θα φάμε’. Οι Μάζες απλώς μειδίασαν.

Το χαμερπές πνεύμα.

Γενικώς μου αρέσει το ασιατικό fantasy στοιχείο. Μάλλον έχω επηρεασθεί από ασιατικές horror-comedy ταινίες που θα χαρακτήριζα ως Lord of the Rings τις Ασίας. Η χρήση μαγεία σε αυτές θυμίζει λίγο τα spells που θα διάβαζε κανείς σε αμερικάνικα fantasy setting βιβλία ή RPG systems, αλλά στο πιο γελοία και με σαφείς ασιατικές επιρροές. Παράδειγμα η ταινία ‘Eternal Evil of Asia’, όπου η κόρη ενός ντόπιου μάγου κάνει το λάθος να πιει ένα love potion και στην συνέχεια να πάρει μέρος σε ένα όργιο με μια παρέα εφήβων τουριστών. Όχι μόνο αυτό αλλά ένας από την παρέα αποκαλεί τον ντόπιο μάγο ‘Dickhead’. Ο μάγος καταριέται την παρέα, τα μέλη της πεθαίνουν ένα ένα με γελοίους τρόπους, και αυτός με το μεγάλο στόμα αποκτά ένα κεφάλι σε σχήμα φαλλού.

Ή την σειρά ταινιών Magic Cop 1,2,3 (aka Mr. Vampire), όπου ασιάτης αστυνομικός τα βάζει με τον υπόκοσμο, χρησιμοποιώντας (και καταπολεμώντας) μαγεία. Χαρακτηριστική σκηνή που ο μπάτσος κάνει magic graffiti – ward. Ή που ακινητοποιεί κινέζικο βρικόλακα με την χρήση μια γραμμής ρυζιού στο δρόμο. (Σύμφωνα με το folklore, ένας ασιατικός βρικόλακας δεν μπορεί να πηδήξει πάνω από ρύζι, ειδικά αν είναι καλής ποιότητας, όπως ένας δυτικός βρικόλακας δεν μπορεί να περάσει τρεχούμενο νερό). Επίσης ο ασιατικός βρικόλακα ακινητοποιείται αν του κoλύσεις στο μέτωπο μια χειρόγραφη προσευχή. Οι ασιατικοί βρικόλακες, δεν περπατάνε, αλλά για να μετακινηθούν κάνουν πηδηματάκια με τα χέρια προτεταμένα όπως οι υπνοβάτες. Ορκίζομαι ότι δεν τα έχω βγάλει αυτά από την κοιλία μου.

Έτσι από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές για εμένα ήταν όταν επισκεφτήκαμε τον πρώτο βουδιστικό ναό. Τα δύο δέντρα είχαν κορδέλες τυλιγμένες γύρω από τον κορμό τους που σήμαινε ότι ήταν ιερά. Ο ναός ήταν περιτειχισμένος από ένα χαμηλό φράκτη που έφτανε ως το γόνατο, με εξαίρεση τα σημεία που λειτουργούσαν ως είσοδο, που απλά είχαν ένα πολύ χαμηλό τοιχάκι που αν δεν πρόσεχε μπορεί να σκόνταφτες, και μια άλλη είσοδο για τα αμάξια που φυλασσόταν με μια μπάρα που ανεβοκατέβαινε. Για να μπεις στον ναό έπρεπε να βγάλεις τα παπούτσια σου, αλλιώς σου έριχνε καρπαζιές ο Βούδας. Ο ξεναγός μας είπε ότι τα πνεύματα στην Ταϊλάνδη είναι χαμερπή, δηλαδή έρποντα. Το χαμηλό τοιχάκι είχε ακριβώς αυτό το σκοπό, δηλαδή να τα εμποδίσει να μπουν μέσα, Πάντως, πιο αποτελεσματικό θα ήταν να είχαν μια τάφρο, ώστε να πέσουν εκεί μέσα και να μπορούν και να τα συλλέξουν αργότερα. Επίσης το σχέδιο των Ταϊλανδών για να απαγορεύσουν την είσοδο των πνευμάτων με τοιχάκια έμπαζε από παντού, γιατί ο δρόμος των αμαξιών δεν είχε τοιχάκι, οπότε αν το πνεύμα είχε δίπλωμα οδήγησης θα έμπαινε ανενόχλητο στην αυλή του ναού και το μόνο που θα είχε να φοβάται θα ήταν οι βρώμικες πατούσες των μοναχών. Στο τοιχάκι, εκτός από τα πνεύματα σκόνταψαν και δύο γυναίκες από το γκρουπ μας.

Σημείωση: Όποιος βρήκε ενδιαφέρουσα την ασιατική κουλτούρα σχετικά με τα πνεύματα, τους βρικόλακες και την μαγεία, του συνιστώ να διαβάσει το Feng Shui RPG.


Οδηγός αγορών στην Bangkok

Σύμφωνα με τις αγορές που πραγματοποίησε το γκρουπ αλλά κυρίως οι Μάζες, μπορούμε να εξάγουμε ακλόνητα συμπεράσματα σχετικά με το τι αγοράζουν οι τουρίστες στην Bangkok. Τα συμπεράσματα μπορεί να είναι ΕΛΑΦΡΩΣ διαστρεβλωμένα από τις προτιμήσεις τις Μάζας, οι οποίες δεν πιστεύω ότι διαφέρουν πολύ από τον μέσω Έλληνα.

Συμπερασματικά, ο Έλληνας τουρίστας θα αγοράσει:

1.ΜπάΛΛες: Το πιο καλτ εξαγώμενο προϊών της Ταϋλάνδης
2.Φιστίκια Κάσσιους: Τα οποία, μέχρι να γυρίσει Ελλάδα, θα τα έχει σιχαθεί.
3.Αμερικάνικα και Ιαπωνικά κόμικς (manga).
4.Φτηνό ρουχισμό, με υποψίες απομίμησης. Όταν πλέον φτάσει ο αγοραστής πίσω στην Ελλάδα θα ανακαλύψει ότι δεν του κάνουν τα ρούχα και θα προσπαθήσει να τα δωρίσει σε συγγενείς, εξυμνώντας την μάρκα και την καλή ποιότητα τους.
5.Ντόπια υφάσματα (για δώρα σε πρεσβύτερους που για κάποιο λόγω τους αρέσουν οι μπασμίνες ή όπως τα βάφτισε η Πολίνα).
6.Ντόπιο πτυσσόμενο καπέλο που λειτουργεί και ως βεντάλια. Εντελώς ηλίθιο και δεν πρόκειται ποτέ να ανοίξω διάλογο με άτομο που έχει τέτοιο καπέλο ακόμα και αν είναι η σύζυγος μου.

Και τέλος η πιο χρήσιμη αγορά:

7.Αποσκευές. Από τις πιο πρακτικές αγορές . Είναι απαραίτητες για να χωρέσουν όλα οι προηγούμενες αγορές. Βασίζετε και στην αρχή του φαύλου κύκλου. Προσοχή όμως στο υπέρβαρο, ειδικά αν έχει αγοράσει ποΛΛές μπάΛΛες.

Προβολές στο Φεστιβάλ

Μελέτησα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ και τελικά φέτος πρέπει να έχει την καλύτερη επιλογή ταινιών των τελευταίων χρόνων. Με δυσκολία κατάφερα να περιορίσω τις επιλογές μου σε 25, όσα είναι και τα εισιτήρια της κάρτας μου, αφήνοντας έξω αρκετά έργα που είτε ήθελα να πειραματιστώ και να ρισκάρω να τα δω, είτε τα είχα δει παλιά και ευχαρίστως θα ξανάβλεπα.

Οι επιλογές μου μέχρι στιγμής:


Τετάρτη 16:

An education – Attikon 21:00

Με το εισιτήριο που δίνεται μόνο σε όσους πήραν την κάρτα, θα δω το ‘An education’. Δεν περιμένω πολλά, αλλά τουλάχιστον θα την δω τσάμπα.

Πέμπτη 17

Tell-Tale Attikon 23:00– βασισμένο σε ιστορία του Edgar Allan Poe

Strange Circus Apollon  00:30  - Japan Horror. Όσο άσχημη να είναι η ταινία, και μόνο το culture shock θα αξίζει.

Παρασκευή 18

(βαρύ το πρόγραμμα και αναγκαστικά αφήνω από έξω το Dead Snow – snowboarders εναντίων Nazi Zombies. Ευτύχώς το έχω δει ήδη)

Harold & Maude – Attikon 18:00 – Morbid comedy του 1971 με νεαρό που έχει αυτοκτονικές τάσεις

Rock ‘n’ roll highschool – Apollon 20:30 – 80s κωμωδία cult ταινία με πολλά γνωστά ονόματα και σαουντρακ από ramones και άλλους.

Suicide Circle – Apollon 22:30 – Japan Horror. Περιμένω πολλά από την ταινία αυτή. Καμία 50αριά μαθητές αυτοκτονούν πέφτοντας στις ράγες μετρό. Παρόμοιες αυτοκτονίες συνεχίζονται. Στο φεστιβάλ προβάλετε και ταινία-σικουελ. Υπάρχει και αντίστοιχο manga.

The boneman – δαναος 00:30 – Αστυνομικό θρίλερ χωρίς να είμαι σίγουρος.

Σάββατο 19

Fritt Vilt (λεία στο χιόνι) – Απολλων 00:15 – Στο φεστιβάλ θα προβληθεί και το σικουελ. Ταινία τρόμου

(Δυστιχώς την ίδια μέρα προβάλεται και το Lesbian Vampire Killers, την οποία θα ξανάβλεπα, αλλά την ίδια ώρα έχει και το Fritt Vilt).

Κυριακή 20

Adventureland – attikon 17:30 – Indie αμερικάνικη ταινία, δεν ξέρω παραπάνω, αλλά ακούγεται γενικώς στα διαδύκτια.

Funny People – attikon 19:30 – Αμερικάνικη κωμωδία Jude Apatow, κτλ.

Pretty Poison - Δαναος 23:00 – 60ς φιλμ νουάρ

Δευτέρα 21

Nightmares in Red,white and blue –Apollon 19:00– Documentary για αμερικάνικες ταινίες τρόμου με Carpenter κτλ.

Exte – Δαναός – 24:45 – Japan Horror (yeay!) και φονικά extensions μαλλιών.

Την ίδια μέρα λόγω προγράμματος δεν θα μπορέσω να δω Bruce Lee – Enter the dragon.

Τρίτη 22

Brief Interviews with Hideous Men – Apollon – 18:30, δεν ξέρω πολλά, αλλά ακούγεται ενδιαφέρον. Τυχαίοι άνθρωποι μιλάνε για περιθωριακά θέματα, κυρίως ακραίο σεξ.

Τετάρτη 23

Ξένες σε ξένη χώρα – Απολλων 22:30 – Ντοκιμαντέρ για ελληνικές ταινίες Μυστηρίου και Φαντασίας.

Την ίδια μέρα δεν θα μπορέσω να δω το Society του Yuzna…

Τετάρτη 24

Bitch Slap – Apollon 24:00 – Και μόνο ο τίτλος τα λέει όλα. Females with tight bodies action/sci-fi movie.

Graphic Sexual Horror – Danaos – 22:30 – Λίγα γνωρίζω, πέρα του ότι έχει σχέση με ένα αληθινό site.

Θα αποφύγω το Smash Cut. Αν και παίζει η γνωστή πορνοστάρ Sasha Grey (ή κοινως Άννα Μαρίνα Χατζή), το τραϊλερ δεν μου άφησε καλή εντύπωση.

Πέμπτη 25 – Η μέρα της Μάζας

Fame – attikon 20:30 – Αχαχα, βασισμένο στην παλιά χορευτική σειρά

Το κακό στην εποχή των Ηρώων – αττικόν: 22:30 – Σίκουελ του Κακο. Ελληνική ταινία με ζόμπι.

Την ίδια μέρα πρέπει να αποφασίσω αν θα δω το I sell the dead ή το Frost Bite. Παίζονται και οι δύο την ίδια ώρα.

Παρασκευή 26

Ακαδημία Πλάτωνος – Αττικον 20:00 – Ο Καφετζόπουλος είναι ο Ελληναράς που ανακαλύπτει ότι έχει αδερφό Αλβανό.

Δυστυχώς, 3 ταινίες που ήθελα να δω παίζονται την ίδια ώρα.

Noriko’s dinner table (σίκουελ τοu suicide club που προβάλλεται νωρίτερα)

Re-Animator (αγαπημένη ταινία της μάζας)

Fritt Vilt 2 (τοu fritt vilt που προβάλλεται νωρίτερα).

Μάλλον θα δω ένα από τα σικουελ, αναλόγως πιο μου άρεσε πιο πολύ.

Σάββατο 27

Moon – Δαναός 2: 18:30 – Ταινία απόγονος του 2001 Space Odyssey, Solaris. Η φωνή του A.I., o Kevin Spacey.

Την ίδια μέρα θα πρέπει να επιλέξο αν θα δω Ραγισμένες Αγκαλιές του Αλμοδοβάρ, ή Julie & Julia, με την Μεριλ Στριπ.

 Honorary mentions:

This is spinal tap - Fake music documentary. Από τα πιο αστέια που έχω δει.

Millenium- the girl with the dragon tattoo - Βασισμένο στο πολύ καλό βιβλίο - the girl with the dragon tattoo. Αξίζει να το δείτε.

The girlfriend experience - Πάλι Sasha Gray - Άννα Μαρίνα Χατζή all the way.


Περιμένω να μου πείτε για ποίες προβολές θέλετε εισητίρια.

Manga και Anime

Είχα να δω anime χρόνια, από την εποχή του Ακίρα και Ghost In the Shell. Τότε που ο Gouzgounis, είχε πωρωθεί με τα hentai και παράγγελνε από τον Φόντα τα ανώμαλα La Blue Girl, χωρίς να του εξηγεί πιο ακριβώς είναι το περιεχόμενο τους. Τι ίδια εποχή διάβασα και κάποια κόμικ, όπως το appleseed και lone wolf and cub, χωρίς όμως να τους δώσω την κατάλληλη προσοχή.

Πρόσφατα, αγόρασα πάλι ορισμένα manga, κατάλοιπα από το ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Το ένα ήταν το 20th century boys θα το περιέγραφα σαν Watchmen χωρίς super-heroes + στάσου πλάι μου. Το άλλο ήταν το claymore. Πολύ καλύτερο σχέδιο (κοριτσάκια με σπαθιά που συνήθως φαίνεται το κιλοτάκι τους δηλαδή) αλλά πολύ πιο ανάλαφρο σενάριο. Το ένα έφερε το άλλο και κατέβασα και τα αντίστοιχα anime. Μετά κατέβασα το τις live-action ταινίες Death Note, όλη την σειρά Neon Genesis Evangelion, Mobile Suit Gundam.

Εν τέλει λέω, δεν γαμιέται, θα κατεβάσω και ένα ρομαντικό anime, να το δω με την Ήρα. Και επέλεξα το School Days.

Δεν περίμενα να δω αυτά που είδα. 12 επεισόδια. Στα 11 πρώτα επισόδια βλέπουμε της φοιτητικές μέρες του Μακότο που μπλέκεται σε ένω ερωτικό τρίγωνο με 2 συμμαθήτριες/συμφοιτήτριες [ακόμα δεν έχω καταλάβει τί από τα δύο]. Ιαπωνο-ποπ τραγουδάκια, αστείες και άβολες καταστάσεις και υπόνοιες ότι πραγματοποιούνται σεξουαλικές πράξεις. Στο 12ο επεισόδιο όμως, γίνονται σημεία και τέρατα, τα οποία τώρα που το σκέφτομαι ήταν όλα λογικό επακόλουθο της ιστορίας. Σας προκαλώ να το δείτε.

Και πάρτε και ένα μπόνους κομικ-manga. 'No Bra'. Ένας φοιτητής περιμένει να γνωρίσει τον νέο του συγκάτοικο. Περιμένει να είναι αγόρι, αλλά τελικά έρχεται μια κοπέλα με την οποία τα χάνει. Όμως όταν τον παίρνει τηλέφωνο η μάνα της, επιμένει ότι είναι αγόρι...

Νύχτες Πρεμίερας Σεπτέμβριος 2009

Πέρα από την Γιορτή Μπύρας, οι Νύχτες πρεμιέρας είναι ένα ακόμα event στο οποίο, πατροπαράδοτα, συμμετέχει η Μάζα. Το φεστιβάλ ξεκινάει στις 16 και ολοκληρώνεται στις 27 Σεπτεμβρίου, στις αίθουσες: «Αττικόν», «Απόλλων», «Δαναός 1», «Δαναός 2»



Ενώ ακόμα περιμένοντας το πρόγραμμα του φεστιβάλ που θα ανακοινωθεί στις 10 Σεπτέμβρη, έχουμε ήδη ξεχωρίσει κάποιες ταινίες που έχουν ανακοινωθεί:






1. Re-animator του Stuart Gordon βασισμένη σε νουβέλα του H.P.Lovecraft
Maza rating: 10/10 - Ταινία 80ς με Ζόμπι και Lovecraft. Nuff Said.


2. Society του Brian Yuzna
Maza rating: 8/10 - Ο Yuzna ήταν ο παραγωγός του Re-animator και έχει γυρίσει αρκετές ταινίες βασισμένες σε ιστορίες του Lovecraft. Ταινία late 80s ψυχολόγικου τρόμου έχει αναπάντεχο ending.

3. Το κακό 2 του Γιώργου Νούσια
Maza rating 9/10 - Συνέχεια του 'Κακό 1', ταινία που λάτρεψε η μάζα. Ταβέρνες, ταξιτζίδες,  στρατόγκαυλοι ΕΠΟΠ, αρχαίοι έλληνες, ζόμπι και μια γαμημένη πόλη-κράτος.Guest star - Billy Zane

4. This is spinal tap του Robb Reiner
Maza rating: 8/10 - Fake documentary ενός fake metal συγκροτήματος θρύλου, το οποίο ακόμα βγάζει δίσκους (?). Τρελό γέλιο και ατάκες.

5. Enter the Dragon
Maza rating: 8/10 - Η πρώτη και τελευταία ταινία που γύρισε ο Bruce Lee στο Hollywood.

6. Συνοδός πολυτελείας του Στίβεν Σόντενμπεργκ.
Maza rating: 5/10 - Πρωταγωνιστεί η pornstar Sasha Grey, η όπως βαφτίστικε Μαρίνα Άννα Χατζής. Η ελλάδα είναι περίφανη.

7. Λευκή κορδέλα του Μίκαελ Χάνεκε
Maza rating: 3/10 - Αν και η ταινία δεν είναι συμβατή με τις προτιμήσεις της Μάζας 'Strange events happen at a rural school during the year 1913, which seem to be ritual punishment.', ο σκηνοθέτης έχει γυρίσει το Funny Games. Η ταινία εφυγε από τις φετινές Κάνες με τον Χρυσό Φοίνικα αλλά αυτό δεν λέει και πολλά για την Μάζα.

8, Τζούλι & Τζούλια της Νόρα Εφρον
Maza rating: 3/10 - H Μέριλ Στριπ σε 5 ρόλους. Υπόθεση 'Julia Child's story of her start in the cooking profession is intertwined with blogger Julie Powell's 2002 challenge to cook all the recipes in Child's first book...' Μαλακία, αλλά παραδόξος, έχω ακούσει πάρα πολύ καλά σχόλια.

8. An Education ης Λόνε Σέρφινγκ
Maza rating: 5/10 - Feel-good ταινία  σε σενάριο του Νικ Χόρνμπι («High fidelity»). Η ταινία -βασισμένη στις αναμνήσεις της δημοσιογράφου και συγγραφέως Λιν Μπάρμπερ- έφυγε από το φετινό Φεστιβάλ Σάντανς με τα βραβεία κοινού και φωτογραφίας.

9. Adventure land του Γρεγκ Μοτόλα που μας είχε δώσει το «Superbad»
Maza rating: 5/10 - A comedy set in the summer of 1987 and centered around a recent college grad (Eisenberg) who takes a nowhere job at his local amusement park, only to find it's the perfect course to get him prepared for the real world. 

10. Ραγισμένες αγκαλιές του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Maza rating: 4/10 - Αλμοδοβάρ - Πηνελόπη Κρουθ.

11. Στρέλλα
Maza rating: 1/10 - Ελληνική ταινία. Περιλαμβάνει Τραβεστί οπότε, μετά την επίσκεψη της Μάζας στην Ταϊλάνδη, πρέπει να ελεγχθεί.


Επίσης ενότητα INTERNET SPACE. Επίκαιρη όσο ποτέ είναι μια ενότητα με καυτά θέματα του Διαδικτύου. Θα δούμε πώς οι άνθρωποι γίνονται πειραματόζωα μέσω Ιντερνετ, ακόμα και σε θέματα θανάτου, στο «We Live In Public». Ιστορίες και όρια διαδικτυακού σαδομαζοχισμού στο «Sexual Graphic Horror». Την προετοιμασία του τεύχους Σεπτεμβρίου 2007 της «Vogue», που ζύγιζε πέντε κιλά στο «The September issue» (Ρ. Τζ. Κέτλερ).

Η Μάζα σας προσκαλεί στην Γιορτή Μπύρας 5/9/2009

Ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους Μάζες και φίλους αυτών.

Σάββατο 5/9/2009 και μετά τις 8, θα συγκεντρωθούμε στο ΣΕΦ, για τον ετήσιο εορτασμό του Προστάτη της Μάζας Saint Sir Biras.


Δυστυχώς, οι χτεσινοί απεσταλμένοι μου, μου κάνουν δυσάρεστες αναφορές για 9 ευρώ είσοδο χωρίς το πατροπαράδοτο δωρεάν ποτήρι, και τσιμπημένες τιμές στα σουβλάκια. Τουλάχιστον οι ιέριες του αγίου (κοινώς οι κοπέλες που μοιράζουν μπύρα), κειμένται στα ίδιο υψηλά επίπεδα που έχουμε συνηθίσει. Η Μάζα δεν θα το βάλει κάτω, αλλά θα βάλει (το χέρι) βαθιά στην τσέπη για να τιμήσουμε το άγιο μας, πίνοντας αρκετά μέτρα μπύρας.

Σας περιμένουμε εκεί και προσοχή κατά την επιλογή των designated drivers.

Ο αδερφός του Φόντα.

Αλήθεια, υπάρχει? Τον έχει δει κανείς? Τον έχει δει καλά και υπό το φως της ημέρας?

Ο Φόντας υποστηρίζει ότι έχει έναν αδερφό. Τον Φόντα τον γνωρίζω από το 1996 και ως το 2009 ακόμα δεν τον έχω γνωρίσει. Δεδομένου ότι έχω γνωρίσει σχεδόν όλους του ξαδέρφους του, με τους νόμους των πιθανοτήτων και μόνο θα έπρεπε να έχω δει και τον αδερφό του κάπου. Στο facebook, σε κάποια φωτογραφία. Κάπου. Έχω λοιπών σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι ο αδερφός του Φόντα είναι δημιούργημα της φαντασίας του. Όποτε του το αναφέρω, σαν απάντηση, εισπράττω μόνο ένα τρανταχτό γέλιο. Έχω δει πολλές ταινίες γενικά και όποτε ακούω αυτό το γέλιο, πάντα αναγνωρίζω την τρέλας και σχιζοφρένιας που κρύβεται σε αυτό. Αρχικά όλα τα παραπάνω με είχαν κάνει να πιστεύω ότι ο ‘αδερφός’ του Φόντα υπάρχει μόνο στην φαντασία του, αλλά αποφάσισα να το ερευνήσω περισσότερο. Ανακάλυψα ότι όσοι γνωρίζουν το Φόντα περισσότερο καιρό από εμένα, είχαν δει κάποια έκφανση του ‘αδερφού’. Από την άλλη αν ρωτήσεις 10 πιτσιρικάδες, σίγουρα κάποιος θα σου πει ότι έχει δει τον Αϊ Βασίλη αυτοπρόσωπος. Συγκεκριμένα όμως ο Μιχάλης, που κάποτε διέμεναν και στην ίδια πολυκατοικία με τον Φόντα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι έχει δει τον ‘αδερφό’ περισσότερες από μια φορές και όχι μόνο την 1η του Γενάρη). Τον είχε δει αρκετές φορές να κάθετε μπροστά στον υπολογιστή (με την πλάτη γυρισμένη), ή άλλες φορές να κάθετε στην κουζίνα και να τρώει, ή στον καναπέ και να βλέπει τηλεόραση. Αυτό που με τρομοκράτησε όμως ήταν η παρακάτω φράση του Μιχάλη, η οποία ορκίζομαι ότι είναι αληθινή και ακόμα και σήμερα με στοιχειώνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα όταν το φεγγάρι κρύβεται πίσω από μαύρα και φορτωμένα με βροχή σύννεφα και το μόνο που ακούγεται στην παγωμένη σιωπή της νύχτας είναι το ο άνεμος που μπλέκεται στα γυμνά φύλλα της ιτιάς, το ουρλιαχτό μιας γάτας και ο ανεμιστήρας του υπολογιστή μου που είναι σε sleep mode.

‘Νίκο, όλες τις φορές που τον είχα δει, ήταν καθιστός σε κάποια καρέκλα’.

Δεν μπορώ και ούτε θέλω να ξέρω ποίος ήταν αυτός που είχε δει ο Μιχάλης. Ένα οπτικό τρικ? Μια υπόσταση της τρέλας του Φόντα που είχε πάρει σάρκα και οστά? Κάποια ανθρωπόμορφη κούκλα-σκελετός, σαν αυτές που έχουν οι γιατροί στα γραφεία τους για να δείχνουν την ανατομία του ανθρώπινου σώματος ντυμένη με ρούχα και ποζαρισμένη σε διάφορες (καθιστικές στάσεις). Κάποιος άστεγος, φρεσκοπλυμένος και φρεσκοντυμένος, που του είχε χορηγηθεί ισχυρή δόση ψυχοφαρμάκων ώστε να μπορεί να τον τηλεκατευθύνει μόνο με την δύναμη του μυαλού του? Μήπως ήταν ο ίδιος ο Φώντας που προσπαθούσε να αυτοτροφοδότηση την ψευδαίσθηση του? Μήπως ήταν απλά ο Αϊ Βασίλης την περίοδο της αναγκαστικής άδειας του? Και ποίος είναι τότε το Πασχαλινό Κουνελάκι?