Η Θέρμανση του Πλανήτη.

Αποφάσισα να ασχοληθώ και εγώ με ένα cause. Με το Global Warming.

Θεωρώ ότι είναι το πιο ουσιαστικό cause που πρέπει να ασχοληθούμε γιατί σε αντίθεση με τα αλλά causes (transgender τουαλέτες, φεμινιστές, πυροβολισμούς πιθήκων και ευθανασίες κροκοδείλων σε ζωολογικούς κήπους, μετανάστες, αριστερούς και φασίστες), η Θέρμανση του Πλανήτη (έτσι λέγεται το GLOBAL WARMING, δεν είμαι σίγουρος) θα αφανίσει το ανθρώπινο είδος!

Δηλαδή ο σκοπός αυτός, έχει και ένα ψήγμα Υπαρξιακού Τρόμου, είναι λίγο Lovecraftian, οπότε αξίζει διπλά να ασχοληθεί κανείς με αυτό!

Όπως έλεγα λοιπόν, ο πλανήτης έχει γίνει πολύ ζεστός. Και με ενοχλεί πολύ αυτό. Για την ακρίβεια με ενοχλεί διπλά από ότι θα έπρεπε να ενοχλεί εσάς, γιατί είμαι και τριχωτός (ή χνουδωτός, αναλόγως τον κοινωνικό κύκλο με τον οποίο συναναστρέφομαι την εκάστοτε στιγμή). Το βράδυ ζεσταίνομαι, και αναγκάζομαι να ανοίγω το κλιματιστικό, με αποτέλεσμα το κλιματιστικό να επιβαρύνει την Θέρμανση του Πλανήτη και το επόμενο βράδυ να κάνει ακόμα περισσότερη ζέστη και πάει λέγοντας (αυτό λέγεται Φαύλος Κύκλος, ή vicious cycle. Ψάξτε στην Wikipedia, αλλά αν πάτε να ψάξετε κάτι τέτοιο, καλύτερα να ψάξετε για το Global Warming πρώτα).

Γιατί όμως υπάρχει απάθεια σχετικά με αυτό το φαινόμενο το οποίο πολύ σύντομα θα εξάλειψη τον ανθρώπινο είδος; Γιατί δεν θα το κάνει τόσο σύντομα όσο θα έπρεπε, για να ενεργοποιηθούμε και να ενδιαφερθούμε για την σωτηρία μας σαν είδος. Και εδώ κολλάει το lovecraftian στοιχείο που είπα παραπάνω, ή όπως είχε πει ο Thomaw Ligotti, υπάρχει μια Πλεκτάνη Ενάντιων του Ανθρώπινου Εϊδους. Αλλά επιτρέψτε μου να κάνω μια παρένθεση και θα επανέλθω.

Προτού βουτήξω στα βαθιά και αρχίσω να γράφω για την Θέρμανση του Πλανήτη στο facebook και στα άλλα μέσω κοινωνικής δικτύωσης (βλέπε προσωπικούς βωμούς λατρείας) που συχνάζει η ωραιοπαθής νεολαία  με το κόμπλεξ αυτοπροβολής και το σύνδρομο της στιγμιαίας ικανοποίησης κάνοντας αναρτήσεις που φωνάζουν ‘ΚΟΙΤΑΧΤΕ ΜΕ!” και  “ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!”. Σκέφτηκα να δοκιμάσω τα νερά με τους συναδέλφους μου.

“Ναι, πολύ ζέστη σήμερα και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται χειρότερα. Ξέρατε ότι οι επιστήμονες ενώ παλιά γράφαν άρθα χωρίς συναισθήματα, αποστειρωμένα κάπως, τώρα έχουν αλλάξει σχολή και γράφουν πιο ανθρώπινα και λένε πχ ότι δεν κοιμούνται τα βράδια ή ότι πηγαίνουν σε ψυχολόγο;”, είπα όταν ένας παραπονέθηκε για την ζέστη.

Αμέσως τσίμπησαν.

”Γιατί πάνε σε ψυχολόγο οι επιστήμονες ρε Νίκο;” με ρώτησε ένας τους, και κατάλαβα από το υφάκι του ότι ήθελε να αποπάρει.

Δεν τσίμπησα.

”Γιατί πως αλλιώς θα αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι βλέπω ότι σε λίγες γενεές το ανθρώπινο είδος θα πάψει να υφίσταται; Είναι μεγάλο βάρος αυτή η γνώση”, του είπα και πρόσθεσα ότι, “χρησιμοποιούν συναίσθημα στα άρθρα τους, μπας και έτσι καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Αν δεν κάνουμε κάτι, η Θέρμανση του Πλανήτη θα μας αφανίσει!”

Η απάντηση ήταν: ”Σώπα μωρέ, τόσα εκατομμύρια χρόνια υπάρχουμε. Θα βρεθεί η λύση”

Αυτό εδώ είναι το μοιραίο λάθος μας. Η απάθεια.

Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι στο ρυθμό της αύξησης της θέρμανσης που ανέφερα πρωτύτερα και στο ότι δεν είναι αρκετά γρήγορος για να κάνουμε κάτι. Είναι αργός. Και ο άνθρωπος δεν έχει φτιαχτεί για να αντιμετωπίζει απειλές που μας πλησιάζουν τους τόσο αργά. Ο αμυντικός μηχανισμός μας ‘Flight of Fight’ (διάβασε το στην Wikipedia) λειτουργία για άμεσες ή βραχυπρόθεσμες απειλές. Όταν η απειλή είναι μακροπρόθεσμη, δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε, μουδιάζουμε. Έχουμε συνηθίσει (όπως είπα νωρίτερα κάνοντας foreshadown – κοιτάξτε το στο Wikipedia) στην στιγμιαία ικανοποίηση. Στα άμεσα αποτελέσματα σε κοντινές απειλές. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άμεσο στην αντιμετώπιση της Θέρμανσης του Πλανήτη και δεν υπάρχει τίποτα κοντινό στον αφανισμό του είδους μας. Δεν θα αφανιστεί η γενιά μας ούτε η επόμενη. Αλλά θα ταλαιπωρηθούμε αρκετά μέχρι να αφανιστούμε.

Ένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο αυτό-έλεγχος. Είναι πολύ δύσκολος ο αυτό-έλεγχος στο πόσο τρώμε, στο πόσο αποταμιεύουμε και στο τι ψηφίζουμε. Κανείς δεν θέλει να καταστρέψει τον πλανήτη, αλλά όλοι μας προτιμάμε να φάμε ένα ντόνατ τώρα παρά δύο ντόνατς αύριο. Εγώ προσωπικά, χτες βράδυ, και προχτές και όλα τα βράδια του καλοκαιριου, πάντα ξαπλώνω δίνοντας στο εαυτό μου μια υπόσχεση που στο τέλος ποτέ δεν κρατάω. Να μην ανοίξω το κλιματιστικό, γιατί η Θέρμανση του Δωματίου βοηθάει την Ψύξη του Πλανήτη.

Για ένα κινητό

Το αφεντικό αγόρασε ένα κινητό Nitro-Z από το Περίγραμα. Βασικά αγόρασε πολλά κινητά, αλλά ένα ήταν κινητό Nitro-Z. Ζήτησε και μια θήκη για προστασία, αλλά δεν είχαν να του δώσουν.

Πήγε πάλι μετά από μία βδομάδα για να ζητήσει την θήκη αλλά πάλι δεν είχαν. Ούτε την δεύτερη βδομάδα είχαν φέρει θήκη. Την τρίτη βδομάδα το ίδιο.

Την τέταρτη βδομάδα του έπεσε το κινητό από τα χέρια και έσπασε η οθόνη. Το κόστος επισκευής ήταν όσο ένα καινούργιο κινητό. Τσαντίστηκε. Έκανε παράπονα, αλλά ο υπάλληλος ήταν ανένδοτος. Αυτό τον τσάντισε ακόμα περισσότερο. Γύρισε στην εταιρεία και έδωσε οδηγία στην γραμματεία, στο τμήμα προμηθειών και αγορών, στο λογιστήριο και στο τμήμα μηχανογράφησης να σταματήσουν να προμηθεύονται από το Περίγραμμα. Δεν του κάνουμε και λίγο τζίρο σαν εταιρεία, είναι η αλήθεια. Τώρα όλα αυτά τα τμήματα ψάχνουν πανικόβλητα να βρουν αντικαταστάτη που να μπορεί να μας προμηθεύσει καρέκλες, υπολογιστές, μελάνια και γραφική ύλη. Όλα αυτά για ένα γαμημένο κινητό Nitro-Z. 

Συνάδελφος προσπάθησε να μας καθησύχασει λέγοντας μας ότι όλο αυτό είναι προσωρινό και το αφεντικό θα γυρίσει και πάλι στο Περίγραμμα... αν έρθει γονυπετής ο Ριχάρδος (διευθύνων σύμβουλος του Περιγράμματος), στις 15 Αυγούστου από το Περίγραμμα ως τα γραφεία μας (δεν είναι μακριά) και ζητήσει συγνώμη αυτοπρόσωπος από το αφεντικό.

Θάνατος με χρέωση 0,3 ευρώ τα δέκα δευτερόλεπτα.

Προτιμώ να μου ρίξουν ατομική βόμβα παρά να μου χαρίσουν κινητό τηλέφωνο.

Με την ατομική βόμβα ξέρω πολύ καλά τον τρόπο που θα πεθάνω. Με το κινητό όμως;

Το χρησιμοποιώ σαν οδηγό πλοήγησης και με στέλνει σε γκρεμούς. Το βάζω στην τσέπη στο στήθος μου, μου προκαλεί αρρυθμίες. Το βάζω στην μπροστά τσέπη του τζιν μου, μου καταστρέφει το πολύτιμο σπέρμα μου. Το χρησιμοποιώ για να μιλήσω, μου προκαλεί καρκίνο στον εγκέφαλο. Το βάζω να φορτίσει πριν κοιμηθώ και στην καλύτερη περίπτωση ανατινάσσεται. Στην χειρότερη, παίρνει φωτιά και βρίσκω φρικτό θάνατο από ασφυξία ή καίγομαι ζωντανός ενώ κοιμάμαι. Και όλα αυτά γίνονται ενώ όλες οι κυβερνήσεις με παρακολουθούν με το Echelon και με ακούνε να ουρλιάζω ενώ βρίσκω το τέλος μου.