-Σέρσεϊ Λαννιστερ
Dramatis Personae
-κα. Σούλα: Κάνει καταχωρίσεις στην
λογιστική. Σε ένα χρόνο έχει δικαίωμα να βγει σε σύνταξη.
-κος Θανάσης: Υπεύθυνος λογιστηρίου
και προϊστάμενος όλων εκεί μέσα. Η κα Σούλα έχει αβάσιμες υποψίες ότι ο κ.Θανάσης,
δεν γουστάρει τον Γιωργάκη και τον κατηγορεί χωρίς λόγο. Ο κος Θανάσης είναι υπέρ
του Μνημονίου. Άσχετο, αλλά έπρεπε να το πω
-Γιωργάκης: Προστατευόμενος της κα.
Σούλας που άλλαξε θέση πρόσφατα και στον οποίο η κ.Σούλα έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια.
Η κα. Σούλα προσπαθεί να προστατεύει τον Γιωργάκη από της ιπτάμενες ψολιές που
κυκλοφορούν στο γραφείο σαν να ήταν ο ίδιος της ο γιος.
-Πλούταρχος: Έχει πάρει τη παλιά θέση
του Γιωργάκη. Η κυρία Σούλα δεν τον πολυγουστάρει γιατί ‘σηκώνει κεφάλι’. Υπάρχει
κόντρα. Ο Πλούταρχος συμπαθεί τον Γιωργάκη γιατί και οι δύο διαβάζουν κόμιξ και
είναι gamers και δεν ασχολούνται με ποδόσφαιρο.
Με το που μπαίνει στο γραφείο πρωί-πρωί
ο Πλούταρχος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια τερατώδη Ιπτάμενη Ψωλιά. Την είχε στρέψει
εναντίων του η κυρία Σούλα. Του την είχε στημένη. Η κυρία Σούλα, με σοβαρό ύφος
, σχεδόν πένθιμο, του λέει να μην κάτσει στο γραφείο του, αλλά να έρθει να δει
ένα έγγραφο που της είχε αφήσει από χτες στο γραφείο γιατί «…έγινε πάλι ένα
τραγικό λάθος». Χωρίς να έχει προλάβει να κάνει ακόμα τον καφέ του, ο Πλούταρχος
κατευθύνεται προς το γραφείο της. Η κυρία Σούλα, με δασκαλίστικο ύφος αρχίζει
να του κάνει παρατηρήσεις για το έγγραφο που άφησε στο γραφείο της, του οποίου
η ημερομηνία ήταν του περασμένου μήνα. Ήταν δηλαδή ένα εκπρόθεσμο έγγραφο. Τέτοια
έγγραφα είναι χειρότερα και από τοξικά απόβλητα. Κανείς δεν θέλει να έχει
συναναστροφές με αυτά, γιατί έλκουν σμήνη Ιπτάμενων Ψολιών. Το έγγραφο αυτό θα ήταν
ακίνδυνο αν εμφανιζόταν 30 μέρες νωρίτερα, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Η κυρία
Σούλα είχε βρει άλλη μια ευκαιρία για να αποδείξει σε όλο το γραφείο πόσο καλύτερος
ήταν ο προκάτοχος του Πλούταρχο, ο Γιωργάκης, το χρυσό παιδί. Και ότι ο Πλούταρχος
προφανώς είναι αναρχικός, γιατί τον ακολουθεί το χάος (και οι Ιπτάμενες Ψωλιές).
Ο Πλούταρχος το κοιτάει καλά και της
λέει με πένθιμο ύφος ότι δυστυχώς τα γράμματα δεν είναι δικά του. Για την ακρίβεια
τα γράμματα είναι, του Γιωργάκη του προστατευόμενου της.
Αν δεν καταλάβατε τι έγινε, επιτρέψτε
μου να γίνω πιο περιγραφικός. Ο Πλούταρχος εμφάνισε από το πουθενά την μαγική του
ρακέτα και απέκρουσε την Ιπτάμενη Ψωλιά, καρφώνοντας την στην μαύρη καρδιά της κυρίας
Σούλας. Η κυρία Σούλα ένιωθε το φαρμάκι της ψωλιάς* να διαχέεται σε όλο της το
σώμα. Είχε παγιδευτεί στην ίδια της την παγίδα. Δεν μπορούσε τώρα να πει ότι το
όλο συμβάν με το έγγραφο ήταν ασήμαντο. Αντί αυτού ζητάει να υπογραφεί το έγγραφο
τουλάχιστον από κάποιον, εννοώντας τον Γιωργάκη ή τον Πλούταρχο, τους δύο
εμπλεκόμενους, για να μην καταχωρηθεί ή ίδια για αμέλια όταν γίνει μετά κάποιος
έλεγχος. Δεν είχε καταλάβει όμως ότι είχε γίνει κομπάρσος στο θεατρικό έργο που
είχε σκαρφιστεί. Τώρα πια μπορούσε μόνο να παρατηρεί τις εξελίξεις, αντί να τις
ορίζει.
Ο Πλούταρχος της λέει ότι όταν γίνει
έλεγχος, αυτή θα έχει πάρει σύνταξη ούτως ή άλλως και στην συνέχεια δίνει το έγγραφο
στον υπεύθυνο λογιστηρίου για να βγάλει την άκρη. Τότε μόνο η κυρία Σούλα κατάλαβε
το βάθος του λάκκου στον οποίο είχε πέσει. Η μαύρη και φαρμακωμένη καρδία της σταμάτησε
να χτυπάει.
Ο υπεύθυνος λογιστηρίου αρχικά έκραξε
τον Γιωργάκη, τον προστατευόμενο της κυρίας Σούλας, που δεν ενέργησε εγκαίρως και
στην συνέχεια έκραξε και την κυρία Σούλα ρωτώντας την ειρωνικά αν προτιμάει να υπογράψει
ο ίδιος το έγγραφο με την ένδειξη ‘εκπρόθεσμη καταχώρηση’, ή αν είναι καλύτερα να
περιμένουν τον φορολογικό έλεγχο να το βρει αυτός.
*Από εκεί προέρχεται η έκφραση ‘φαρμακοψώλης’.
