Σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Neurolinguistic programming,
μπορεί να γίνει προγραμματισμός νευρολογικών ερεθισμάτων μέσω του λόγου. Όπως δηλαδή
προγραμματίζεις έναν υπολογιστή, μπορείς να προγραμματίσεις και έναν άνθρωπο.
Αρκεί να ξέρεις την τεχνική. Σας φαίνεται αστείο, αλλά διαβάστε το παρακάτω,
πολύ προσωπικό, συμβάν.
Προχτές, Σάββατο, είχε πάει σε γνωστό κακόφημο χαρντ ροκ μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας. Από αυτά που δεν έχουν καλό φωτισμό, το πάτωμα μυρίζει μπύρα, οι θαμώνες έχουν μούσια, μακριά μαλλιά, μπιροκοιλιά και άσχημη ανάσα, και αν θες να δεις γυναίκα, πρέπει να ψάξεις για καμία αφίσα στους τοίχους.
Από ανοησία μου είχα βάλει πουκάμισο με αποτέλεσμα όταν μπω μέσα να είμαι σαν την μύγα μες το γάλα. Με στραβοκοίταγαν όλοι. Όταν ζήτησα μια κόκα κόλα light στον μπαρμαν μου φάνηκε ότι άκουσα γελάκια από πίσω μου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Όταν όμως σήκωσα να το ποτήρι μου για να πιω την πρώτη γουλιά, ένας μουσάτος χοντρός έπεσε πάνω. Επίτηδες; Κατά λάθος; Δεν έμαθα ποτέ, γιατί αμέσως, μου ξέφυγε από το στόμα: «Ωχ τον πούστη, μουνί με έκανε!», ακριβώς την στιγμή που άλλαζε το τραγούδι και υπήρχε ένα κενό στην μουσική, με αποτέλεσμα να με ακούσει καθαρά.
Προχτές, Σάββατο, είχε πάει σε γνωστό κακόφημο χαρντ ροκ μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας. Από αυτά που δεν έχουν καλό φωτισμό, το πάτωμα μυρίζει μπύρα, οι θαμώνες έχουν μούσια, μακριά μαλλιά, μπιροκοιλιά και άσχημη ανάσα, και αν θες να δεις γυναίκα, πρέπει να ψάξεις για καμία αφίσα στους τοίχους.
Από ανοησία μου είχα βάλει πουκάμισο με αποτέλεσμα όταν μπω μέσα να είμαι σαν την μύγα μες το γάλα. Με στραβοκοίταγαν όλοι. Όταν ζήτησα μια κόκα κόλα light στον μπαρμαν μου φάνηκε ότι άκουσα γελάκια από πίσω μου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Όταν όμως σήκωσα να το ποτήρι μου για να πιω την πρώτη γουλιά, ένας μουσάτος χοντρός έπεσε πάνω. Επίτηδες; Κατά λάθος; Δεν έμαθα ποτέ, γιατί αμέσως, μου ξέφυγε από το στόμα: «Ωχ τον πούστη, μουνί με έκανε!», ακριβώς την στιγμή που άλλαζε το τραγούδι και υπήρχε ένα κενό στην μουσική, με αποτέλεσμα να με ακούσει καθαρά.
Ο χοντρός παρεξηγήθηκε, με ρώτησε ποιόν είπα πούστη, και άρχισε
να με σπρώχνει. Όπως με έσπρωξε έπεσα πάνω σε μια άλλη παρέα μουσάτων χοντρών
και ξαφνικά βρέθηκε περικυκλωμένος από πέντε κοιλιές με μούσια.
Και εδώ χρησιμοποίησα την Αγκυροβόληση (anchoring), μια γνωστή τεχνική του NLP, για να τους μετατρέψω (χακέψω αν θέλετε) την ‘επιθετική συμπεριφορά’ σε ‘φιλική’.
Σύμφωνα με την τεχνική της Αγκρυροβόλησης, εκμεταλλεύεσαι την αντίδραση που έχει συσχετίσει ένα άτομα χρησιμοποιώντας ένα εξωτερικό ερέθισμα (external stimulus). Ετσι, χρησιμοποιώντας αυτό το εξωτερικό ερέθισμα μπορεί κανείς να βγάλει το άτομο από την λούπα (behavioral loop) του (εδώ εννοούμε την επιθετική συμπεριφορά) και να τον κάνει να αντιδράσει με έναν άλλο, από πριν καθορισμένο, τρόπο. Δεν διαφέρει πολύ από το conditioning του Pavlov με τα σκυλιά και το καμπανάκι. Εδώ, αντί για καμπανάκι θα χρησιμοποιούσα ένα άλλο stimulus ώστε οι χοντροί, να αναγκαστούν να με δουν φιλικά, αντί για εχθρικά.
Και εδώ χρησιμοποίησα την Αγκυροβόληση (anchoring), μια γνωστή τεχνική του NLP, για να τους μετατρέψω (χακέψω αν θέλετε) την ‘επιθετική συμπεριφορά’ σε ‘φιλική’.
Σύμφωνα με την τεχνική της Αγκρυροβόλησης, εκμεταλλεύεσαι την αντίδραση που έχει συσχετίσει ένα άτομα χρησιμοποιώντας ένα εξωτερικό ερέθισμα (external stimulus). Ετσι, χρησιμοποιώντας αυτό το εξωτερικό ερέθισμα μπορεί κανείς να βγάλει το άτομο από την λούπα (behavioral loop) του (εδώ εννοούμε την επιθετική συμπεριφορά) και να τον κάνει να αντιδράσει με έναν άλλο, από πριν καθορισμένο, τρόπο. Δεν διαφέρει πολύ από το conditioning του Pavlov με τα σκυλιά και το καμπανάκι. Εδώ, αντί για καμπανάκι θα χρησιμοποιούσα ένα άλλο stimulus ώστε οι χοντροί, να αναγκαστούν να με δουν φιλικά, αντί για εχθρικά.
Αποφάσισα να τους καλησπερίσω και να τους συστηθώ.
”Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Νίκος Γιαννακόπουλος, και ήρθα εδώ για να σας σπάσω στο ξύλο”.
”Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Νίκος Γιαννακόπουλος, και ήρθα εδώ για να σας σπάσω στο ξύλο”.
Έκπληκτος, ένας από όλους, μου απαντάει “ΓΙΑ-ΝΑ-ΤΙ;”
“ΓΙΑ-ΝΝΑ-ΚΟ-ΠΟΥ-ΛΟΣ”, απαντάω συλλαβιστά. Είχε μπει το επόμενο
τραγούδι (The name of the beast,
από τους Iron Maiden)
και έπρεπε να φωνάζουμε για να ακούσει ο ένας τον άλλο.
“Νικος Γιαννακόπουλος; Έπαιζες Dragonball, αυτό το παιχνίδι με της κάρτες,
το 2001;”
“Γιάννη; Εσύ; Gorgoroth the Great;”
“Ναι ρε! Ποιος... Έλα ρε μεγάλε, εσύ είσαι; Που χάθηκες;”
“Άσε, έμπλεξα με το κάτι collectible games, εσύ;”
“A, εγώ και τα παιδια εδώ, ασχολούμαστε
με miniature wargaming. Warhammer 40k!”, μου λέει και σηκώνει την
γροθιά του και φωνάζει “Θάνατος στον Κάλπικο Αυτοκράτωρ!”Την ίδια στιγμή σηκώνουν συγχρονισμένα το χέρι τους και οι άλλοι χοντροί και φωνάζουν και αυτοί: “ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΛΠΙΚΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ!”
”Όχι!”, ψελλίζω, “αυτός που δεν έχει τίποτα, θα έχει ακόμα την πίστη! Κάψτε τους αιρετικούς. Σκοτώστε τους μεταλλαγμένους. Καθαρίστε τους άπλυτους! Είναι καλύτερο να πεθάνεις για τον αυτοκράτορα παρά να ζήσεις για τον εαυτό σου! Μόνο όταν πεθάνεις παύει το καθήκον σου στον Αυτοκράτωρ”, χωρίς να το καταλαβαίνω ανεβάζω τον τόνο της φωνής μου, “Το αίμα μου είναι το νόμισμα του Αυτοκράτωρα. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΟΔΕΨΩ ΣΟΦΑ!”, τώρα πια φωνάζω, “Θάνατος στην Προδοτική Λεγεώνα!. ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ! ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΟΙ…”
Kάπου εκεί θολώνει η μνήμη μου αλλά τώρα ξέρετε γιατί είχα να γράψω κάμποσες βδομάδες στο blog.
