Friday 18 March 2016

Ακόμα περισσότερος φόβος και παράνοια στους δρόμους της Αθήνας

Και όπως οδηγούσα, πετάγεται από τον κάθετο δρόμο ένα αμάξι, ενώ είχε στοπ, και χώνεται μπροστά μου αναγκάζοντας με να πατήσω απότομα φρένο για να μην τρακάρουμε.

Κορνάρω κοφτά και διακριτικά για να τραβήξω το βλέμμα του οδηγού. Τον βλέπω να με κοιτάει από το καθρεφτάκι. Σηκώνω το χέρι μου, κλείνω την παλάμη κάνοντας τη γροθιά και την κουνάω πάνω κάτω μερικές φορές.

Σαν απάντηση στην χειρονομία μου, με αντιγράφει. Κάνει και αυτός μια γροθιά και την κουνάει πάνω κάτω. Αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου. Όχι μόνο έκανε την μαλακία και παραβίασε το στοπ, μου ζητάει και τα ρέστα.

Πατάω γκάζι, και πάω ακριβώς δίπλα του. Ανοίγω το παράθυρο και του λέω ήρεμα και ευγενικά:
"Όταν σου έκανα έτσι", επαναλαμβάνω την χειρονομία με την γροθια και την παλλινδρομική κίνηση, "κατάλαβες τι εννοούσα;"

Ο οδηγός τα έχασε. Σαστισμένος μου λέει: "Εεε... τί;"

"Ότι τον παίζεις!"