Από το ημερολόγιο της:
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ο άνδρας μου συμπεριφερόταν
περίεργα. Είχαμε κανονίσει να πάμε για φαγητό σε ένα ωραίο εστιατόριο το βράδυ.
Επειδή όλη μέρα ήμουν για ψώνια με τις φίλες μου, νόμιζα ότι είχε εκνευριστεί
που άργησα να ετοιμαστώ, αλλά δεν το σχολίασε καθόλου. Η συζήτηση δεν κύλαγε όσο
τρώγαμε και ήταν λίγο απόμακρος. Πρότεινα να πάμε κάπου ήσυχα να συζητήσουμε.
Συμφώνησε αλλά δεν μίλαγε πολύ. Όταν τον ρώτησα τι έχει μου είπε ‘τίποτα’. Τον
ρώτησα αν φταίω εγώ που είναι εκνευρισμένος. Μου είπε ότι δεν είναι εκνευρισμένος
και δεν έχω κάνει τίποτα. Στον δρόμο της επιστροφής του είπα ότι τον αγαπώ. Μου
χαμογέλασε και συνέχισε να οδηγάει. Δεν μπορώ να εξηγήσω την συμπεριφορά του.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μου είπε ‘και εγώ σε αγαπώ’. Όταν φτάσαμε σπίτι,
ένιωσα σαν να τον έχω χάσει ολοκληρωτικά. Σαν να μην θέλει να έχει καμία σχέση
μαζί μου. Είχε κάτσει στο καναπέ και έβλεπε τηλεόραση χωρίς να μιλάει. Συνέχιζε
να είναι απόμακρος. Στο τέλος, και ενώ με έπνιγε η βουβαμάρα, αποφάσισα να πάω
να κοιμηθώ. Μετά από δέκα λεπτά ήρθε και αυτός. Ένιωθα ότι οι σκέψεις του ήταν
αλλού. Όταν τον πήρε ο ύπνος, έβαλα τα κλάματα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω ότι
σκέφτεται κάποια άλλη. Η ζωή μου είναι ένα χάλι.
Από το ημερολόγιο του:
Σήμερα ο υπολογιστής δεν έκανε boot… δεν ξέρω τι φταίει.
(Ναι, είναι κλεμμένο και παραλλαγμένο, αλλά μου συμβαίνει
συνέχεια)
