Προχτές όπως έμπενα στην εταιρεία που εργάζομαι με έδρα τα Εξάρχεια (υπάρχει λόγος που το λέω αυτό), είδα έναν κούριερ που ερχόταν από καποιον προμηθευτή μας να τσακώνετε με τους ‘ντόπιους’.
‘Τι τσακώνεσαι’, του λέω.
‘Δεν τους μπορώ τους αναρχικούς’, μου λέει.
‘Που τους είδες τους αναρχικούς?Αυτοί ήταν πρεζόνια άνθρωπε μου!’, απαντάω. Και με αφοπλίζει με την παρακάτω φράση.
‘Το ίδιο είναι.'
Δεν είχε νόημα να το συνεχίσω, αν και ίσως μάθαινα καμία καινούργια λέξη όπως την ‘Αλβαναναρχοπρεζομοφυλόφιλος’.
Αφιερωμένο στον db0.
Wednesday, 13 October 2010
Sunday, 10 October 2010
Εξέλιξη
Μερικοί πιστεύουν πως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι το καλύτερο παράδειγμα της εξέλιξης της τεχνολογίας. Εγώ πιστεύω ότι το καλύτερο παράδειγμα είναι τα ξυράφια για το ξύρισμα.
Δεν θα αναφερθώ καν στις ξυριστικές μηχανές, παρά μόνο στα ξυραφάκια BIC, Gillette και Wilkinson. Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.
Στα αρχαία χρόνια, στην εποχή των παππούδων μας , ξυρίζονταν με τα σπαθιά και τα μαχαίρια. Και λέγοντας ξύρισμα, εννοώ ότι απλά έκοβαν τα γένια τους. Αργότερα ανακαλύφτηκε η λεπίδα και ο αφρός, και κόπηκαν πολλά αυτιά από ατύχηματα.
Ύστερα φτάσαμε στο ξυραφάκι, που είχε την δυνατότητα να αλλάζει την πλακέ ξυράφι-λεπίδα ύστερα από 2-3 χρήσεις. Μετά ανακαλύφτηκε το ξυράφι με την μορφή που ξέρουμε σήμερα, με την πολύ λεπτή λεπίδα, και κάπου εδώ αρχίσαμε να χάνουμε την μπάλα με την 'εξέλιξη'.
Στα τέλη του 80, η Gillette, μετά από research χρόνων, και σπατάλη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, έκανε το break-through και ανακάλυψε την ΔΕΥΤΕΡΗ λεπίδα στο ΙΔΙΟ ξυράφι. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί χάλασαν τόσα λεφτά, αφού το μόνο που έκαναν ήταν να βάλουν απλά δεύτερο ξυράφι. Δεν ήθελε και πολύ σκέψη (πόσο μάλλον research και development). O καθένας θα μπορούσε να το σκεφτεί.
Δεν αργεί να ανακαλυφτεί ο μηχανισμός που κάνει το ξυράφι να κουνιέται ανεξάρτητα από την λαβή, κάτι σαν αμορτισέρ ρε παιδί μου, για τις λακκούβες. Όχι μόνο αυτό, αλλά προστέθηκε και ειδική επίστρωση στην άκρη του ξυραφιού που αφήνει ζελέ. Ταυτόχρονα οι λεπίδες άρχισαν να αυξάνονται. Τελευταία φορά που κοίταξα, ήταν πέντε. Αναρωτιέμαι αν η διαφορά των πέντε λεπίδων είναι τόσο σημαντική. Δηλαδή σε σχέση με την μονή λεπίδα, ξυρίζεσαι πέντε φορές καλύτερα?
Το τελευταίο ξυράφι που αγόρασα παίρνει και μπαταρία, χωρίς να είναι ξυριστική μηχανή, αλλά τα όρια αρχίζουν να θολώνουν πια. Με την μπαταρία, αρχίζει το ξυράφι να δονείται, δεν κάνω πλάκα, δεν ξέρω σε τι βοηθάει αυτό, αλλά νιώθω σαν να ξυρίζομαι με δονητή.
Θα ήταν χαζό στο σημείο αυτό να μην αναφέρω τα γυναικεία ξυράφια. Όλες οι καινοτομίες έχουν ξεκινήσει από εκεί. Για κάποιο αδιανόητο λόγο τα γυναικεία ξυράφια είναι ένα βήμα μπροστά.
Συνοψίζοντας, κοιτάω το ξυράφι μου με τρόμο και διαπιστώνω τα εξής:
Έχει 5 λεπίδες (και όλος ο μηχανισμός είναι αποσπώμενος)
Έχει μια έξτρα λεπίδα στο κάτω μέρος για να ξυρίζει δύσκολες περιοχές όπως κάτω από την μύτη, και φαβορίτες.
Έχει μεμβράνη/σαπουνάκι για να απολυμαίνει ενώ ξυρίζει.
Έχει συσπάσεις/αμορτισέρ.
Η λαβή είναι σαγρέ και ανάγλυφη για καλύτερο κράτημα (για να μην γλιστράει).
Είναι glow-in-the-dark.
Έχει μπαταρία και δονείται κάνοντας έναν subsonic ήχο από την δόνηση. Δεν έχω σκύλο για να το αποδείξω, αλλά σίγουρα απωθεί τα κουνούπια.
Δεν ξέρω πότε θα γίνει το φαινόμενο singularity, αλλά η τεχνητή νοημοσύνη πρώτα θα εμφανιστεί στα ξυράφια (αν δεν τα προλάβει το google, και αυτό αποκτάει νοημοσύνη σιγά-σιγά, τα ξέρει όλα ήδη) και μετά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Πάω να προσαρμόσω τους νόμους τις ρομποτικής.
Δεν θα αναφερθώ καν στις ξυριστικές μηχανές, παρά μόνο στα ξυραφάκια BIC, Gillette και Wilkinson. Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.
Στα αρχαία χρόνια, στην εποχή των παππούδων μας , ξυρίζονταν με τα σπαθιά και τα μαχαίρια. Και λέγοντας ξύρισμα, εννοώ ότι απλά έκοβαν τα γένια τους. Αργότερα ανακαλύφτηκε η λεπίδα και ο αφρός, και κόπηκαν πολλά αυτιά από ατύχηματα.
Ύστερα φτάσαμε στο ξυραφάκι, που είχε την δυνατότητα να αλλάζει την πλακέ ξυράφι-λεπίδα ύστερα από 2-3 χρήσεις. Μετά ανακαλύφτηκε το ξυράφι με την μορφή που ξέρουμε σήμερα, με την πολύ λεπτή λεπίδα, και κάπου εδώ αρχίσαμε να χάνουμε την μπάλα με την 'εξέλιξη'.
Στα τέλη του 80, η Gillette, μετά από research χρόνων, και σπατάλη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, έκανε το break-through και ανακάλυψε την ΔΕΥΤΕΡΗ λεπίδα στο ΙΔΙΟ ξυράφι. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί χάλασαν τόσα λεφτά, αφού το μόνο που έκαναν ήταν να βάλουν απλά δεύτερο ξυράφι. Δεν ήθελε και πολύ σκέψη (πόσο μάλλον research και development). O καθένας θα μπορούσε να το σκεφτεί.
Δεν αργεί να ανακαλυφτεί ο μηχανισμός που κάνει το ξυράφι να κουνιέται ανεξάρτητα από την λαβή, κάτι σαν αμορτισέρ ρε παιδί μου, για τις λακκούβες. Όχι μόνο αυτό, αλλά προστέθηκε και ειδική επίστρωση στην άκρη του ξυραφιού που αφήνει ζελέ. Ταυτόχρονα οι λεπίδες άρχισαν να αυξάνονται. Τελευταία φορά που κοίταξα, ήταν πέντε. Αναρωτιέμαι αν η διαφορά των πέντε λεπίδων είναι τόσο σημαντική. Δηλαδή σε σχέση με την μονή λεπίδα, ξυρίζεσαι πέντε φορές καλύτερα?
Το τελευταίο ξυράφι που αγόρασα παίρνει και μπαταρία, χωρίς να είναι ξυριστική μηχανή, αλλά τα όρια αρχίζουν να θολώνουν πια. Με την μπαταρία, αρχίζει το ξυράφι να δονείται, δεν κάνω πλάκα, δεν ξέρω σε τι βοηθάει αυτό, αλλά νιώθω σαν να ξυρίζομαι με δονητή.
Θα ήταν χαζό στο σημείο αυτό να μην αναφέρω τα γυναικεία ξυράφια. Όλες οι καινοτομίες έχουν ξεκινήσει από εκεί. Για κάποιο αδιανόητο λόγο τα γυναικεία ξυράφια είναι ένα βήμα μπροστά.
Συνοψίζοντας, κοιτάω το ξυράφι μου με τρόμο και διαπιστώνω τα εξής:
Έχει 5 λεπίδες (και όλος ο μηχανισμός είναι αποσπώμενος)
Έχει μια έξτρα λεπίδα στο κάτω μέρος για να ξυρίζει δύσκολες περιοχές όπως κάτω από την μύτη, και φαβορίτες.
Έχει μεμβράνη/σαπουνάκι για να απολυμαίνει ενώ ξυρίζει.
Έχει συσπάσεις/αμορτισέρ.
Η λαβή είναι σαγρέ και ανάγλυφη για καλύτερο κράτημα (για να μην γλιστράει).
Είναι glow-in-the-dark.
Έχει μπαταρία και δονείται κάνοντας έναν subsonic ήχο από την δόνηση. Δεν έχω σκύλο για να το αποδείξω, αλλά σίγουρα απωθεί τα κουνούπια.
Δεν ξέρω πότε θα γίνει το φαινόμενο singularity, αλλά η τεχνητή νοημοσύνη πρώτα θα εμφανιστεί στα ξυράφια (αν δεν τα προλάβει το google, και αυτό αποκτάει νοημοσύνη σιγά-σιγά, τα ξέρει όλα ήδη) και μετά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Πάω να προσαρμόσω τους νόμους τις ρομποτικής.
Friday, 8 October 2010
Οι Πακιστανοί που Καθαρίζουν Τζάμια: Διατριβή
Έκατσα και σκέφτηκα.
Ακόμα και όταν του λέω ότι δεν έχω λεφτά, πάλι εκεί αυτός. Ελπίζει μήπως και αλλάξω γνώμη? Αφού του είπα ότι δεν έχω. Δύο πράγμα μπορεί να έχουν συμβεί. Ή του είπα αλήθεια, ή του είπα ψέματα. Αν του είπα αλήθεια, μαλακία του που το καθαρίζει γιατί δεν πρόκειται να τον πληρώσω. Αν του είπα ψέματα, αν τον πληρώσω, μετά θα είμαι δύο φορές μαλάκας. Και επειδή τον πλήρωσα, αλλά και επειδή παραδέχτηκα το λάθος. Και επειδή έδειξα αδυναμία και τον πλήρωσα. (άρα 3 φορές μαλάκας, όχι 2).
Άρα κατέληξα, ότι καθαρίζουν τα τζάμια ή από χόμπι ή από OCD (για όσους δεν ξέρουν, σας κάνουν φιγούρα και σας λέω ότι σημαίνει obsessive compulsive disorder. Αυτοψυχοκαταναγκασμός ή κάτι τέτοιο. Έκανα και ένα πείραμα. Σήμερα, όταν ήρθε να με ρωτήσει για να μου πλύνει τα τζάμια, άνοιξα το παράθυρο ευγενικά και τον ρώτησα.
'Θες να τα καθαρίσεις, ή θες να σου δώσω λεφτά?'
Μου είπε ότι θέλει να τα καθαρίσει. Άρα είχα δίκιο. Δεν το κάνουν για τα λεφτά, για χόμπι το κάνουν. Τον άφησα να τα καθαρίσει και έφυγα. Όπως κάνω κάθε φορά δηλαδή.
- Όταν βρέχει, ο Πακιστανός που θέλει να καθαρίσει τζάμια είναι στο φανάρι και με πρήζει. Αφού ρε φίλε, βρέχει. Τι να καθαρίσεις?
- Όταν το αμάξι μου είναι τίγκα στην κοτσιλιά, αυτός πάλι εκεί. Ρε φίλε, και να το καθαρίσεις το τζάμι, όλο το άλλο αμάξι μπουρδέλο είναι, τι θα κερδίσω?
Ακόμα και όταν του λέω ότι δεν έχω λεφτά, πάλι εκεί αυτός. Ελπίζει μήπως και αλλάξω γνώμη? Αφού του είπα ότι δεν έχω. Δύο πράγμα μπορεί να έχουν συμβεί. Ή του είπα αλήθεια, ή του είπα ψέματα. Αν του είπα αλήθεια, μαλακία του που το καθαρίζει γιατί δεν πρόκειται να τον πληρώσω. Αν του είπα ψέματα, αν τον πληρώσω, μετά θα είμαι δύο φορές μαλάκας. Και επειδή τον πλήρωσα, αλλά και επειδή παραδέχτηκα το λάθος. Και επειδή έδειξα αδυναμία και τον πλήρωσα. (άρα 3 φορές μαλάκας, όχι 2).
Άρα κατέληξα, ότι καθαρίζουν τα τζάμια ή από χόμπι ή από OCD (για όσους δεν ξέρουν, σας κάνουν φιγούρα και σας λέω ότι σημαίνει obsessive compulsive disorder. Αυτοψυχοκαταναγκασμός ή κάτι τέτοιο. Έκανα και ένα πείραμα. Σήμερα, όταν ήρθε να με ρωτήσει για να μου πλύνει τα τζάμια, άνοιξα το παράθυρο ευγενικά και τον ρώτησα.
'Θες να τα καθαρίσεις, ή θες να σου δώσω λεφτά?'
Μου είπε ότι θέλει να τα καθαρίσει. Άρα είχα δίκιο. Δεν το κάνουν για τα λεφτά, για χόμπι το κάνουν. Τον άφησα να τα καθαρίσει και έφυγα. Όπως κάνω κάθε φορά δηλαδή.
Subscribe to:
Posts (Atom)