Παρατηρήσατε ότι ο τίτλος του πόστ έχει μόνο ένα φωνήεν το οποίο μόνο αυτό επαναλαμβάνετε; Σας προκαλώ να γράψετε παρόμοιο τίτλο. Δεν μπορείτε. Λίγοι είναι αυτοί που μπορούν. Λίγοι ειναι αυτοί που έχουν καταφέρει να δαμάσουν την (αρχαιοελληνική) γλώσσα και να την κάνουν να υποπίπτει στις θελήσεις τους και τις ορέξεις τους όπως εγώ.
Αλλά έχω ξεφύγει από το θέμα μας. Παίζαμε rpg και (συγγνώμη, αλλά αν δεν ξέρετε τι είναι rpg, τι κάνετε εδώ μέσα;) βρισκόμασταν σε ένα άδειο και μάλλον στοιχειωμένο σπίτι, για κάποιο λόγο. Ο dm μας περιέγραφε τα δωμάτια, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο clue για να προχωρήσει η υπόθεση.
Το γκρουπ αναγκάστηκε να ψάχνει ξανά τα δωμάτια, πιο εξονυχιστικά αυτήν την φόρα. Ξαναπήγαμε στο υπνοδωμάτιο, και ζήτησα από το dm να μου το ξαναπεριγράψει.
«Το δωμάτιο έχει ένα κρεβάτι και ένα κομοδίνο», είπε βαρεμένος. Προφανώς έπρεπε να ψάξω αλλά, αλλά δεν ήθελα να το βάλω κάτω τόσο εύκολα, ήμουν απελπισμένος. Δεν μπορεί, κάποιο στοιχείο θα υπήρχε κρυμμένο και δεν μας το λέει. Ακόμα και αν δεν υπήρχε, ένας καλός dm, θα έπρεπε να το εφεύρει και να μας το παρουσιάσει.
«Το κρεβάτι είναι διπλό ή μονό;» ρώτησα, γιατί ήθελα να δω αν κοιμόταν εδώ ένα ζευγάρι ή ένας εργένης. Ο dm δεν περίμενε αυτήν την ερώτηση. Ξαφνιάστηκε και μπήκε σε defensive mode.
«Ημίδιπλο!», είπε απότομα, και μετά από λίγο πρόσθεσε, «Άρπα την!»
Μου άρεσε η απάντηση του. ‘Αρπα την’. Έδειχνε να καταλαβαίνει την δυναμική του rpg.
Την επόμενη μέρα, μια συνάδελφος μας έλεγε για την μάνα της, που όταν ο αδερφός της πήγε στρατό, αυτή έκλαιγε για μέρες, και στα επισκεπτήρια δεν πήγαινε, γιατί μετά δεν μπορούσε να φύγει. Εμένα όλο αυτό μου φάνηκε γελοίο, αλλά δεν είπα τίποτα. Παρόλα αυτά, μάλλον κατάλαβε την άποψη μου, ίσως από το ύφος μου, και μου είπε ειρωνικά: ‘Εσυ δηλαδή ρε Νίκο, όταν πήγες στρατό δεν έκλαιγε η μάνα σου;’.
Δεν έχασα ευκαιρία να της θυμίσω τις ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές μου και της απάντησα καταλλήλως: «Βασικά, εγώ πριν πάω στρατό, ήμουν 4 χρόνια στην Αγγλία». Και μετά συμπλήρωσα. «Άρμα την!»
Και μιας και μιλάμε για rpg, το ίδιο απόγευμα ενώ έπινα το καφεδάκι μου, σε γνωστό καφέ της Αγίας Παρασκευής, ξεφύλλισμα κάτι εκτυπώσεις RPG rulebooks στα μουλωχτά. Δεν λέω ωραία είναι τα rpg, αλλά μην μας βγει και το όνομα ότι είμαστε νέρντουλες στην καφετέρια. Και τότε συνέβη το χειρότερο. Μια κοπελίτσα από το διπλανό τραπέζι με ρώτησε τι είναι αυτό που διαβάζω.
Ευτυχώς, είμαι εύστροφος, και είπε κοφτά «Εκτυπώσεις από την σχολή», προσπαθώντας να σώσω την αξιοπρέπεια μου, αλλά να δώσω και έμφαση στις ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές μου. Η κοπελίτσα δεν έδειξε να εντυπωσιάζετε, και μου απαντά με ύφος υποτιμητικό.
«Αστα αυτά. Με rpg μοιάζει.»
Αλλά έχω ξεφύγει από το θέμα μας. Παίζαμε rpg και (συγγνώμη, αλλά αν δεν ξέρετε τι είναι rpg, τι κάνετε εδώ μέσα;) βρισκόμασταν σε ένα άδειο και μάλλον στοιχειωμένο σπίτι, για κάποιο λόγο. Ο dm μας περιέγραφε τα δωμάτια, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο clue για να προχωρήσει η υπόθεση.
Το γκρουπ αναγκάστηκε να ψάχνει ξανά τα δωμάτια, πιο εξονυχιστικά αυτήν την φόρα. Ξαναπήγαμε στο υπνοδωμάτιο, και ζήτησα από το dm να μου το ξαναπεριγράψει.
«Το δωμάτιο έχει ένα κρεβάτι και ένα κομοδίνο», είπε βαρεμένος. Προφανώς έπρεπε να ψάξω αλλά, αλλά δεν ήθελα να το βάλω κάτω τόσο εύκολα, ήμουν απελπισμένος. Δεν μπορεί, κάποιο στοιχείο θα υπήρχε κρυμμένο και δεν μας το λέει. Ακόμα και αν δεν υπήρχε, ένας καλός dm, θα έπρεπε να το εφεύρει και να μας το παρουσιάσει.
«Το κρεβάτι είναι διπλό ή μονό;» ρώτησα, γιατί ήθελα να δω αν κοιμόταν εδώ ένα ζευγάρι ή ένας εργένης. Ο dm δεν περίμενε αυτήν την ερώτηση. Ξαφνιάστηκε και μπήκε σε defensive mode.
«Ημίδιπλο!», είπε απότομα, και μετά από λίγο πρόσθεσε, «Άρπα την!»
Μου άρεσε η απάντηση του. ‘Αρπα την’. Έδειχνε να καταλαβαίνει την δυναμική του rpg.
Την επόμενη μέρα, μια συνάδελφος μας έλεγε για την μάνα της, που όταν ο αδερφός της πήγε στρατό, αυτή έκλαιγε για μέρες, και στα επισκεπτήρια δεν πήγαινε, γιατί μετά δεν μπορούσε να φύγει. Εμένα όλο αυτό μου φάνηκε γελοίο, αλλά δεν είπα τίποτα. Παρόλα αυτά, μάλλον κατάλαβε την άποψη μου, ίσως από το ύφος μου, και μου είπε ειρωνικά: ‘Εσυ δηλαδή ρε Νίκο, όταν πήγες στρατό δεν έκλαιγε η μάνα σου;’.
Δεν έχασα ευκαιρία να της θυμίσω τις ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές μου και της απάντησα καταλλήλως: «Βασικά, εγώ πριν πάω στρατό, ήμουν 4 χρόνια στην Αγγλία». Και μετά συμπλήρωσα. «Άρμα την!»
Και μιας και μιλάμε για rpg, το ίδιο απόγευμα ενώ έπινα το καφεδάκι μου, σε γνωστό καφέ της Αγίας Παρασκευής, ξεφύλλισμα κάτι εκτυπώσεις RPG rulebooks στα μουλωχτά. Δεν λέω ωραία είναι τα rpg, αλλά μην μας βγει και το όνομα ότι είμαστε νέρντουλες στην καφετέρια. Και τότε συνέβη το χειρότερο. Μια κοπελίτσα από το διπλανό τραπέζι με ρώτησε τι είναι αυτό που διαβάζω.
Ευτυχώς, είμαι εύστροφος, και είπε κοφτά «Εκτυπώσεις από την σχολή», προσπαθώντας να σώσω την αξιοπρέπεια μου, αλλά να δώσω και έμφαση στις ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές μου. Η κοπελίτσα δεν έδειξε να εντυπωσιάζετε, και μου απαντά με ύφος υποτιμητικό.
«Αστα αυτά. Με rpg μοιάζει.»
