Tuesday 6 July 2010

Δεν θα πιστέψεις τι σκηνικό παίζεται στο τραμ.

Κάθε Παρασκευή, στο Θησείο, μαζεύεται μια παρέα ποδηλατών για βόλτα, γύρω στις 9. Τους τελευταίους μήνες η παρέα αριθμεί 500-600 άτομα. Πριν δυο βδομάδες αποφάσισα να πάω και εγώ. Πήρα το ποδήλατο, και μπήκα στο τραμ, στο τελευταίο βαγόνι, εκεί που τα ποδήλατα επιτρέπονται.

Δίπλα μου ήταν μια κοπέλα, όχι πάνω από 19 ετών, με ξεβαμμένο πλατινέ μαλλί, κοντό φορεματάκι, πολύ όμορφη και με τρομερά βρόμικο στόμα. Σαν μια μικρογραφία της Τζούλια (βασικά ίδιο ύψος πρέπει αν είχαν αλλά η Τζούλια είναι larger than life).

Μίλαγε στο κινητό όλη την ώρα. Από τον Άλιμο ως το Σύνταγμα. Δεν ξέρω με ποίους μιλούσε, αλλά άκουγα πολύ καθαρά τι έλεγε γιατί μίλαγε τόσο δυνατά λες και ήθελε να την ακούσει όλο το βαγόνι.

Στην αρχή πρέπει να μίλαγε με μια φίλη της και να έκραζε μια άλλη η οποία ‘το παίζει παρθένα και ότι δεν το έχει κάνει ποτέ, μόνο δάχτυλο λέει ότι της βάζουν’. Δεν είμαι σεμνότυφος, αλλά πρέπει να είχα κοκκινίσει ακούγοντας όλα αυτά που έλεγε. Κοίταγα στο βαγόνι γύρω μου να δω αν την ακούν τις αντιδράσεις των άλλων, αλλά μάλλον όλοι έκαναν ότι δεν την άκουγαν. Σε κάποια φάση πρέπει να έλεγε στην φύλη της για κάποιο πάρτι και κάποια ‘πουστιά’ που της έκανε ή άλλη και ότι ‘αν την πιάσω θα την γαμήσω’. Πέρα από αυτά που έλεγε, ήταν πολύ εκνευριστικός και ο τρόπος της προφοράς της. Μου θύμισε λίγο την Τζούλια, λίγο προφορές αμερικανίδων πορνοστάρ ‘για, για, φακ για’.

Σε κάποια άλλη φάση, άρχισε να παίρνει τηλέφωνα διάφορους αριθμούς, να λέει ‘Γεια σου αγάπη μου (ή μωρό μου)’ και να κάνει μια μικρή συνομιλία και να το κλείνει. Πάνω από 6-7 φορές. Είμαι σίγουρος ότι μιλούσε με διαφορετικά άτομα. Σε μια φάση είπε και ‘δεν θέλω να μπλέξω πάλι με δικαστήρια’. Τι στον διάολο? Το πιο λογικό θα ήταν να την είχαν πιάσει για βίζιτες, δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση.

Το πιο αστείο ήταν ότι ενώ είχε πει στο τηλέφωνο με πόσους έχει πάει, έβριζε σαν ναύτης, και μην ξεχνάμε και το ‘δάχτυλο’, κάποια στιγμή την ενόχλησε το ποδήλατο μου, και λέει στο κινητό ‘δεν μπορείς να φανταστείς τι σκηνικό παίζεται στο τραμ’, προφανώς ενοχλημένη από το ποδήλατο. Κρατήθηκα και δεν της είπα ότι αν θέλει μπορεί να το βάλει εκεί που βάζει η φίλη της το δάχτυλο.

Ώρες-ώρες φοβάμαι ότι γερνάω και γίνομαι περίεργος σαν κάτι γέρους που βρίζουν και σπάζονται με την νέα γενιά, για αυτό προσπαθώ να είμαι ανοιχτόμυαλος με τους έμο, αλλά με την συγκεκριμένη θέλω να ελπίζω ότι όλοι θα ήθελαν να της ρίξουν μια μπάτσα.