Wednesday 21 October 2020

Fractured (2019)

 

Fracture poster.jpeg

Ψυχολογικό θρίλερ του Μπραντ Αρμστρονγκ, με πλοτ τουίστ που το βλέπουμε να έρχεται από τα πρώτα λεπτά. Καθόλου πρωτότυπο σενάριο, ήδη ο σκηνοθέτης έχει γυρίσει τουλάχιστον άλλες δύο αφηγηματικά παρόμοιες ταινίες. Ο Σαμ Γουόρθιντκον (Αβαταρ), δίνει άλλη μια βαρετή ερμηνεία και η Λίλη Ρέημπ (Αμερικαν Χορορ Στορυ) συνεχίζει να με εκνευρίζει με την φάτσα της. Το σενάριο δεν βγάζει νόημα αν το καλοσκεφτείς με αλλεπάλληλους ηλίθιους αποπροσανατολισμούς του θεατή, διπολικούς αστυνομικούς, ψυχοπαθείς σεκιουριτάδες και καθυστερημένους γιατρούς.

Κρίμα για τον Μπραντ, γιατί το Session 9 είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες.

Tuesday 20 October 2020

Host (2020)

 

undefined

Ταινία γυρισμένη κατά την διάρκεια καραντίνας για τον covid19. Οι 4-5 χαρακτήρες από τα σπίτια τους και με την βοήθεια του zoom κάνουν τηλε-επίκληση πνεύματος και τελικά το πετυχαίνουν με δυσάρεστες συνέπειες. Την ταινία την παρακολουθούμε μέσα απο μια οθόνη σε πραγματικό χρόνο. Το σκηνοθετικό εύρημα δεν ειναι κάτι καινούργιο, έχει ξαναγίνει με την σειρά Unfriended και Searching και μάλλον είναι η εξέλιξη του found footage genre. Ούτε το found footage genre με ξετρέλαινε, ούτε τούτη (που λέει και ο Φραγκούλης) εδώ η εξέλιξη του.

Περιέχει μια-δυο σκηνές κάπως creepy, άλλα τις έχουμε ξαναδεί στο Paranormal. Κάποια σημεία δεν βγάζουν και νόημα, όπως γιατί 'στοιχειωθηκε' το άτομο που μπήκε πολύ αργότερα στην "συνομιλία".

Ευτυχώς η ταινία ήταν μόνο 58 λεπτά. Απορώ γιατί έχει πάρει τόσες καλές κριτικές σε διάφορα sites. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι δεν κυκλοφορεί και τίποτα άλλο αυτήν την περίοδο και ο κόσμος ήθελε κάτι να δει. Ή, ακόμα χειρότερα, αυτές είναι οι ταινίες που βλέπουν οι πιτσιρικάδες και θα τις φάμε στην μάπα στο μέλλον, εμείς που έχουμε καλύτερο γούστο.

Sweetheart (2019)

Είδα μια ταινία, μου άρεσε πολύ και σκέφτηκα να γράψω ένα μίνι review και να την συζητήσουμε. Υπάρχουν Spoiler, οπότε αν δεν έχετε δει την ταινία σας συνιστώ να αποφύγετε να διαβάσετε παρακάτω, τουλάχιστον μέχρι να την δείτε.


Η απέχθεια μου για πρόσφατες SJW ταινίες-εμετός είναι γνωστή. Ghostbusters reboot, Charlie's Angels, και λοιπά remake με όπου οι ανδρικοί χαρακτήρες έγιναν γυναίκες στα remake ώστε οι παραγωγοί να κάνουν virtue signaling μου προκαλούν δυσφορία. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά τα συγκεκριμένα reboot δεν σεβάστηκαν καθόλου την προϋπάρχουσα μυθολογία. Και όχι, δεν έχω πρόβλημα με ταινίες όταν η ηρωίδες είναι γυναίκες. Εξάλλου τα Alien είναι από τις αγαπημένες μου σειρές (βασικά τα πρώτα δύο). Το ίδιο ισχύει και για τα δύο πρώτα Terminator. Το Sweetheart, όχι μόνο έχει γυναίκα πρωταγωνίστρια, αλλά είναι ΚΑΙ μαύρη, και ταυτόχρονα μιλάει και για ένα σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα, εύκολος στόχος να εξοργίσει όλους τους πολέμιους των virtue signaling ταινιών, παρόλα αυτά, δεν άκουσα κανέναν να παραπονείται για την ταινία αυτή γιατί ήταν τίμια η αντιμετώπιση όλων αυτών τον θεμάτων..

Υπόθεση

Με λίγα λόγια η πρωταγωνίστρια, ύστερα απο ένα ναυάγιο (off screen) ξεβράζεται σε ένα νησί και τα βράδια τρομοκρατείται από ένα θαλάσσιο τέρας μέχρι που στο τέλος γίνεται η κλασσική αναμέτρηση των δύο χαρακτήρων. Πριν από την τελική αναμέτρηση όμως, έχουμε δει να ξεβράζονται στο νησί άλλοι δύο χαρακτήρες απο το ναυάγιο να μην πιστεύουν την ηρωίδα για την κατάσταση στο νησί και φυσικά να τους σκοτώνει το τέρας.

Φυσικά όλοι η ταινία δουλεύει σε δύο επίπεδα. Πού μου αρέσει όταν γίνεται αυτό (διαβάστε την ανάλυση μου για την εξίσου αλληγορική ταινία - Ο Κυνηγός, με το άλλο τέρας της υποκριτικής, τον Σβαρτσενέγκερ.

Αλληγορίες

 Η πιο τρανταχτή αλληγορία φυσικά ειναι το τέρας που εμφανίζεται το βράδυ. Στην ουσία η ταινία μιλάει για την κακοποίηση των γυναικών. Φυσικά το τέρας εμφανίζεται και την μέρα καθώς εξελίσσεται η ταινία.

Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ήρθαν στο νησί και άλλοι επιζώντες από το ναυάγιο, δεν την πίστευαν, μέχρι που και αυτοί έγιναν θύματα. Εκεί βλέπουμε τον άνδρα να την αποκαλεί 'sweetheart', με έναν ελαφρώς υποτιμητικό τόνο.

Στο τέλος η πρωταγωνίστρια σκοτώνει το τέρας μόνη της χωρίς βοήθεια, άλλη μια αλληγορία που περνάει το μήνυμα 'Μην περιμένετε τους άλλους να σας βοηθήσουν, βοηθήστε εσείς τον εαυτό σας'. Χαρακτηριστική ήταν η σκηνή που παγίδευσε το τέρας βάζοντας στήνοντας έναν τοίχο από φωτιά. Εδώ η φωτιά συμβολίζει το φως, δηλαδή την αποκάλυψη της κατάστασης σε άλλους. Σε μια σκηνή η πρωταγωνίστρια άρχισε να τρέχει και όσο έτρεχε το τέρας φαίνονταν να γίνεται πιο δυνατό, όταν όμως αποφάσισε να γυρίσει και να το αντιμετωπίσει το σκότωσε χρησιμοποιώντας μόνο ένα μικρό σουγιά. Συμβολισμός: μερικές φορές με το να μην αντιμετωπίζεις καταστάσεις απλά κάνεις το πρόβλημα μεγαλύτερο, ενώ στην ουσία η λύση του είναι πιο απλή από ότι νομίζεις. Μάλιστα στις πρώτες εμφανίσεις το προβλήματος, η τακτική της κοπέλας ήταν να κρύβεται από αυτό, μια τακτική που προφανώς ήταν λάθος.

Η ταινία κλείνει με το τέρας νεκρό, το νησί να είναι το μισό στις φλόγες και την πρωταγωνίστρια να βρίσκεται ακόμα στο νησί χωρίς να έχει βρει ακόμα τρόπο διαφυγής. Μπορεί το 'τέρας' να πέθανε, αλλά η ηρωίδα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της ώστε να 'σωθεί'. Το ότι καίγεται το νησί μπορεί να συμβολίζει ότι η κοινωνία που την περιβάλλει μεταλλάσσεται ύστερα από τις αποκαλύψεις σχετικά με το τι συνέβαινε. Η φωτιά είναι οι συνέπειες, που μπορεί να είναι είτε καλές (φως, κάθαρση), είτε κακές (κίνδυνος να καεί και η πρωταγωνίστρια, ή να αναγκαστεί να ζήσει σε ένα νησί ξερό, χωρίς βλάστηση).

Μου άρεσε