Wednesday 26 July 2017

O Πλαστικός Στρατός από το Υπερπέραν

Πωωωω. Οι Εξωγήινοι! Θυμάμαι μικρός που τα αγόραζα αυτά με το χαρτζιλίκι μου. Εκτός απο την 'πυραμίδα' που ήταν πολύ ακριβή για το budget μου ακόμα και τότε, το '80 που δεν είχαμε Κρίση.



Τα αγόραζα και σκεφτόμουν 'τι μαλακίες αγοράζω;', γιατί ήταν μια μαλακία. Δεν είχαν ούτε fluff, ούτε κανόνες για να παίξεις. Τα πιο πολλά δεν μπορούσαν καν να σταθούν στα πόδια τους. Ήταν στραβοφτιαγμένα και έπεφταν. Έμοιαζαν με κάτι σκουλικοκαραμελίτσες και με τα gummy bears που ήταν και αυτά της μόδας, αλλά εκείνα μπορούσες να τα φας τουλάχιστον, αυτά όχι. Δεν είχα ιδέα τι σκατά ήταν αυτά τα ημιδιάφανα πλαστικά κουκλάκια. Αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να τα αγοράζω.
Θυμάμαι όμως που μετά ανακάλυψα ένα φοβερό κόλπο. Έπαιρνα τον μεγεθυντικό φακό μου, έβγαινα στο μπαλκόνι και με τον ήλιο τα έκαιγα. Έβγαζαν πολύ καπνό και την μπόχα του καμένου πλαστικού. Και μετά έμενα μια τρύπα, σαν να τα είχε κάψει ακτίνα λέηζερ. Αυτό ναι, ήταν πολύ κουλ!
Τώρα έχουν γίνει πάλι της μόδας. Μάλλον επειδή οι περισσότεροι που τα αγόραζαν το '80, τώρα με την Κρίση ζορίζονται και σκέφτονται με τα ροζ γυαλιά της Νοσταλγίας τη ωραία που ήταν το '80, και νομίζουν ότι αν τα αγοράσουν θα τηλεμεταφερθούν εκεί πίσω, με τις ταινίες καράτε που τις μάσαγε το βίντεο μας την ίδια ώρα που εμείς μασάγαμε της πλαστικές πίτσες του ηλεκτρικού φούρνου. Τώρα τα πουλάνε 5 ευρώ το ένα και νιώθω λίγο μαλάκας που τα έκαψα όλα τότε που ο Δικτάτορας Πουρναλικ Μαρούντιακ έκλεψε το Λέηζερ του Άστρου του Θανάτου (τον μεγεθυντικό φακό μου) και το έστρεψε εναντίων του Πλαστικού Στρατού που δυσκολευόταν να σταθεί στα πόδια του, το '80, που είχαμε πιο πολλά λεφτά γιατί δεν είχαμε την Κρίση.

Thursday 13 July 2017

Δημόσιο κατούρημα

Πριν πολλά χρόνια ενώ περπατούσα σε ένα συνοικιακό δρομάκι είδα έναν μαύρο να την έχει βγάλει έξω, προκλητικά, και να κατουράει, χωρίς να έχει καν στρίψει την πλάτη του προς τους περαστικούς. Έπρεπε κάτι να πω, γιατί υπήρχαν και περαστικοί πιο πίσω. Ε, του είπε με δυνατή φωνή «ΕΠ! Τι κανείς εκεί! Μάζεψε την γρήγορα!». Αλλά όπως ξέρουμε, αν αρχίσει η διούρηση δύσκολα μπορείς να την κόψεις πριν αδειάσεις. Ο μαύρος μου είπε ξαφνιασμένος (και ίσως τρομαγμένος;) «Δύσκολα! Δύσκολα!». Με έπιασαν τα γέλια.

Προχτές, στην Πατησίων είδα άλλον έναν μαύρο να κατουράει στην μέση του δρόμου. Δεν ήταν ο ίδιος, νομίζω. Αυτήν την φορά όμως με πρόλαβε μια γιαγιούλα. Από μακριά του είπε με θυμωμένο ύφος: «What are you doing???» με σπασμένα αγγλικά. Ο μαύρος, ξαφνιασμένος και αυτός, της απάντησε: «DONT LOOK! DONT LOOK!”. Όπως και παλιά, έτσι και τότε, πάλι με έπιασαν τα γέλια.