Ατάκες απο τα ανήψια - XMAS 2020 edition

 Τα ανίψια, δίδυμα και 5 χρονών, λένε καλές ατάκες. Θα αρχίσω να τις γράφω για να μην τις ξεχάσω. Όταν μεγαλώσουν και μου το παίζουν πιο έξυπνα από εμένα θα τα βάζω στην θέση τους με ένα γρήγορο φρεσκάρισμα στα μαργαριτάρια που έχουν πει.


Όταν ο Αϊ-Βασίλης τους άφησε τα δώρα στο δωμάτιο και αυτά ήταν στο σαλόνι είπε τρεις ατάκες η μικρή, η οποία ήταν ιδιαίτερα άτακτη τον τελευταίο μήνα και όχι ιδιαίτερα καλή στα μαθηματικά ακόμα (νήπιο)
"Πότε ήρθε ο Άι Βασίλης και δεν τον πήραμε αντίρρηση (sic);"
"Ευτυχώς με λυπήθηκε και μου έφερε και εμένα δώρο!"
"5 δώρα μας έφερε! Δύο σε εμένα και δύο στον Γιώργο!" (ευτυχώς δηλαδή που δεν είναι καλή στα μαθηματικά... αν ήταν θα περνάγαμε μια πολύ δύσκολη Πρωτοχρονιά...)


Μέσα στις γιορτές είδαμε αρκετά παιδικά. Η Κατερίνα για κάποιο λόγο φοβάται σκηνές με όπλα, "Θα έχει πόλεμο;", ρωτάει κάθε φορά πριν δούμε ταινία. Ο Γιώργος θέλει να δει ταινία με πόλεμο επειδή βάζει βέτο η Κατερίνα δεν βλέπει ποτέ.
"Γιώργο", του λέω, "κάποια φορά που θα κοιμάται η Κατερίνα, θα με φωνάξεις να δούμε οι δύο μας".
Η Κατερίνα, όπως όλα τα δίδυμα, δεν θέλει να κάνει φυσικά κάτι ο Γιώργος χωρίς να ειναι και αυτή παρών. Ο σύντομος διάλογος που ακολούθησε ήταν κάπως έτσι:

"Εεε, ξέρεις Νίκο (έτσι με λέει, Νίκο, όχι θείε), εγώ δεν κοιμάμαι ποτέ!".
"Δεν κοιμάσαι ποτέ, και πότε θα το δούμε το έργο με τον Γιώργο;"
Η απάντηση της ήταν η θεατρική κίνηση: ¯\_(ツ)_/¯

Archenemy (2020)

 

Το πόστερ της ταινίες είναι καλύτερο από την ταινία, αλλά και η ταινία ειναι συμπαθητική (απλά το πόστερ γαμάει).

Πρώτη ταινία του σκηνοθέτη Adam Egypt Mortimer (έχω ήδη στα σκαριά να δω το Daniel isn't real με πρωταγωνιστή τον γιο του Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ) με πρωταγωνιστή τον τυπά που παίζει D&D και έχει παντρευτεί την Σοφία Βεργκέρα (δεν θυμάμαι το όνομα του). Superhero Deconstruction movie θα έλεγα, με συμπαθητικό antihero, εκρηκτικές και αναπάντεχες σκηνές βιας (πάντα είναι κάτι που εκτιμώ) και ωραίο τέλος. Low budget ταινίες, μην περιμένετε εφφε ανάλογα των ταινιών της Μάρβελ, αλλά σίγουρα είναι μια ταινία φτιαγμένη με μεράκι και ταλέντο.

12 Hour Shift (2020)

Μια παράξενη ταινία, με αρκετό slapstick gore, με σκηνές βίας και παράνοιας σαν να βγήκαν από τις πρώτες ταινίες του Ταραντίνο (κάτι μπορεί να πάει στραβά θα πάει), με χαρακτήρες αντιπαθητικούς που σε κάνουν να χαίρεσαι με όσα τους συμβαίνουν.

Με διπλό downer ending, αφήνει μια κάπως άσχημη γεύση στο στόμα, ειδικά οταν θυμάσαι ότι είχες δει την Angela Bettis στο May και σου φαινόταν πιτσιρικά τότε. Αναλογίζεσαι πως θα φαίνεσαι εσύ αλλά το βλέπεις κάθε μέρα στο καθρέφτη.

Μου άρεσε ίσως επειδή όταν την έβαλα να δω, δεν ήξερα τίποτα για την ταινία, αλλά δεν θα την ξαναέβλεπα.

Private Lessons (1981)

 Από τις πιο political incorrect ταινίες του 80, και τεράστιο cringe-fest, το Private Lessons, είναι μια ταινία που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στα σινεμά στην εποχή μας.

Ο ελληνικός τίτλος τότε ήταν "Χαμός... στο κρεβάτι μου". Η επιλογή υποθέτω έγινε για να κερδίσει κάτι απο την επιτυχία του "Χαμός στην Τσάινα Τάουν". Τεράστια εμπορική επιτυχία στην Αμερική, με άλλα δύο sequels/spin offs (Private School και Private Resort). Πρωταγωνίστρια η ατάλαντη αλλα αισθησιακή Σιλβια Κριστέλ, γνωστή από τις ταινίες Εμμανουέλα.

Η πλοκή ειναι απλή, μια οικιακή βοηθός αποπλανεί ένα δεκαεφτάχρονο ύστερα από της απειλές του σωφέρ της εύπορης οικογένειες για να βγάλει ο ίδιος γρήγορο χρήμα από εκβιασμό. Η λεζάντα της ταινίας ήταν 'Αυτό που του συνέβη θα έπρεπε να συμβεί και σε σένα', αστιατόρικος τίτλος που παίζει με το 'θα μπορούσε να συμβεί και σε σένα', γιατί όπως πιστεύουν αρκετοί, βιασμός και αποπλάνηση από γυναίκας σε ανήλικο δεν είναι τόσο κακό...

Δύσκολη ταινία να δεις τώρα, με ξύλινη ηθοποιία, και κακό pacing, αλλά παρόλα αυτά είναι ένα guilty pleasure βλέποντας κάτι τόσο εξωπραγματικό και εξόφθαλμο και γνωρίζοντας ότι κάποτε αυτή η ταινία είχε κόψει τόσο χρήμα.